ریاد یک خانه سنتی مراکشی است که معمولا دو یا سه طبقه است و دارای حیاطی به سبک اندلسی است با یک فواره.
ریاد ها خانه های شهری با شکوهی بودند از آن شهروندان ثروتمند مانند تاجران و دلالان. خانه هایی به سبک اندرونی که هم برای حفظ حریم خانواده و هم برای تعدیل هوا در مراکش به این شکل ساخته می شدند. از مشخصه های این خانه ها حیاطی بود که در وسط تعبیه شده بود و دیگر اینکه فاقد پنجره های بزرگ در دیوارهای خشت و گلی بیرونی بودند. این نوع معماری برای حفظ حریم اسلامی و حجاب بانوان خانه طراحی شده بود. در حیاط ریادهای سنتی معمولا چهار درخت پرتقال یا لیمو و یک فواره قرار داشت. دیوارهای این خانه ها با آیاتی از قرآن مزین شده بودند.
مدل این خانه ها در طول زمان تغییر کرده است اما فرم اصلی هنوز در خانه های امروزی استفاده میشود. اخیرا در پی بازسازی شهرهایی مثل مراکش و صویره موجی از اقبال به طراحی خانه ها به شکل ریاد ها بوجود امده است و بیشتر این خانه های سنتی به شکل هتل ها و رستوران بازسازی شده اند.
بیشتر املاک مخروبه در مراکش توسط خارجیان خریداری شده و علاقه آن ها به ساخت این نوع خانه ها، چالش های جدیدی به همراه داشته است اما این سرمایه گذاری ها باعث استقرار مجدد مقر یونسکو و احیای صنایع دستی و تجارت هایی شده است که قبل از این روند در حال انقراض بودند.
واژه ریاد برگرفته از واژه عربی ریاض به معنی باغ است. شهر باستانی رومی ولوبیلیس سرمنشا معماری ریاد در دوره ادریسیان بوده است (اِدریسیان سلسله‌ای بودند که در مراکش و بخشی از الجزایر فرمانروایی کرده‌اند. آنها نخستین سلسله‌ای بودند که سعی کردند باورهای شیعه را، البته به صورت بسیار ضعیف، در مغرب رواج دهند).
زمانی که مرابطان در قرن یازدهم بر اسپانیا غلبه کردند، آنها صنعتگران مسلمان مسیحی و یهودی را از اسپانیا به مراکش فرستادند تا بر روی بناهای تاریخی کار کنند.
