یکی از بهترین شهرها برای سفرهای نوروزی، اردبیل است. این منطقه در نوروز آب و هوای خنک و مطبوعی دارد که با هیچ جای دیگر ایران قابل مقایسه نیست. امروز قصد داریم به شهرستان گرمی برویم و شما را با یکی از دیدنیترین آثار طبیعی
جای جای سرزمین عزیزمان پر از شگفتی هایی است که هر لحظه گوشه ای از عظمت شگرفش را برایمان نمایان میکند. تعریف و تمجیدهای زیادی که از طبیعت بکر و سرسبز شهرستان گرمی شنیده بودم مرا راغب دیدن آن کرد.
بهترین زمان بازدید
واقع شدن گرمی مابین مناطق گرمسیری و قشلاقی مغان و مناطق کوهستانی و ییلاقی سبلان اقلیم آن را بسیار مطبوع ساخته است. در تابستان در اوایل شهریور خنکای مطبوعی را تجربه خواهید کرد. اما لذت سفر بهاری در اوایل فرودین تا اردیبهشت ماه یکی از بهترین گزینه های ممکن است.
وسیله مناسب حمل و نقل
در شهرستان کوچک و زیبای گرمی ایستگاه قطار و فرودگاه وجود ندارد. لذا بهترین گزینه استفاده از ماشین شخصی و اتوبوس است. متاسفانه با توجه به دور بودن آن از بسیاری از استانهای کشور و نبود زیرساخت های ضروری گردشگری هنوز به عنوان یک مقصد گردشگری جهت برگزاری تور و سفر چندان شناخته شده نیست و البته همین امر رمز حفظ زیبایی و بکر بودن آن است!
اقامت در گرمی
گرمی با وجود ظرفیت های طبیعی و تاریخی اش به دلیل نبود امکان اقامتی کافی و مهمان پذیر هنوز نتوانسته است مقصد گردشگران باشد. در این شهرستان به جز یک مهمان پذیر و خانه معلم هتلی وجود ندارد. همچنین نگران تهیه و قیمت غذا نباشید. قیمتهای پایین غذا و در عین حال کیفیت خوب غذا در این شهرستان شگفت زده تان خواهد کرد!
وجه تسمیه شهر
گرمی از دو کلمه "گئر" به معنی خانه و "می" به معنی قوانین آسمانی سومری تشکیل شده است. خانه قوانین آسمانی. گرمی یکی از مناطق تاریخی مغان است که قدمت آثار شناخته شده آن به بیش از 5000 سال پیش بر میگردد. البته برای دیدن این آثار باید راهی روستاهای این شهرستان شوید.
ورود به شهر گرمی
در بدو ورود به شهر اولین چیزی که توجهمان را جلب کرد دریاچه زیبای گیلارلو بود که در پایین دست جاده با زیبایی و وقارش ما را به سمت خود میخواند. این دریاچه دومین دریاچه بزرگ استان اردبیل بعد از دریاچه شورابیل است. این منطقه به عنوان منطقه نمونه گردشگری معرفی شده و دارای آلاچیق، کمپ و امکانات تفریحی مانند قایق سواری است.
اما متاسفانه به نظر میرسد به دلیل عدم استقبال بدون استفاده رها شده است. امکان ماهیگیری در این منطقه به جذابیت های آن افزوده است. گرمی از نظرم شهری کوچک و زیبا نهفته در دشت و آغوش مه بود! این تصوری بود که با تماشای منظره شهر از بالای تپه ای بلند به ذهنم رسید. طبق گفته های اهالی هوای مه آلود و گیر افتادن مه در دامنه کوه ها حدود 90 الی 100 روز در سال رخ میدهد.
درخود مرکز شهر آثار تاریخی جهت بازدید وجود ندارد و باید رهسپار روستاهای اطراف شهر شوید. پیشنهاد میکنم با گشتی در شهر از دیدن و خریدن ورنیهای معروف مغان (گلیم فرشهای ابریشمی) و خرید عسل خوش طعم آن غافل نشوید. آش دوغ محلی را نیز فراموش نکنید!
اما یکی از مسیرهای جذاب لب مرز است: مرز کشور آذربایجان (گرمی 96 کیلومر با آن مرز مشترک دارد). برکات آسمانی و وجود رودها و چشمه سارهای فراوان همگی دست به دست هم داده اند تا این تابلو زیبای سرسبز را نقش بزنند.
میزان بارش در این شهرستان از متوسط بارش سالیانه کشور بالاتر است و سرسبزی باشکوهی را برای این دیار رقم زده است. شوق و ولع دیدن این طبیعت زیبا لحظه به لحظه ما را ترغیب میکرد تا ماشین را نگه داریم و این لحظات سبز را در ذهن و روحمان ثبت کنیم.
در طول مسیر منظره دام های گوسفند، بز و گاو که در زمینهای سرسبز پراکنده بودند بسیار به چشم میخورد. زندگی مردم این منطقه به دامداری وابسته است و محصول گوشت قرمز آن به سایر استانها نیز فرستاده میشود. همچنین مزارع سرسبز یونجه و گندم زینت بخش این مسیر خواهد بود. اما برای من جالبتر از همه نحوه گرد آوری علوفه جهت تغذیه دام بود.
دستان هنرمند کشاورزان به گونه ای علوفه ها را پلکانی روی هم چیده بود که مرا به یاد اثر باستانی چغازنبیل انداخت!در طی مسیر روستاهای با صفایی رو خواهید دید که حسرت یک شب گذراندن در خانه های آنها به دلتان خواهد ماند! ایستگاه های نگهبانی و خط مرزی از دوردست پیدا بود. دیدن این همه سرسبزی و طراوات واقعا دو از انتظارم بود. چرای گله ها، آرامستان نهفته در این دریای سبز، اسب های رها و کوه های وسیع در آغوش ابر و مه واقعا وسوسه برانگیز بود. دل کندن از این همه موهبت زیبا سخت بود.