پادشاهی مربوط به قوم باستانی مایا در زمین یک گاوچران کشف شده است. این کشف 250 سال به طول انجامیده اما شواهد به‌دست‌آمده از "ساک تیزی" که پادشاهی باستانی قوم مایا نامیده میشود، پس از 2 سال حفاری سرانجام به تازگی سر از خاک بیرون آورده است.
از ساک تازی یا سگ سفید که اولین بار در سال 1994 مطرح شد، در نوشته‌های مایایی نام‌برده شده بود اما مکان آن همچون یک راز باقی‌مانده بود. پروفسور چارلز گلدن انسان‌شناس از دانشگاه برندیز، اندرو اسکرر زیست‌شناس از دانشگاه براون و سایر محققان از سال 2018 در حال بررسی ملک یک چوپان مکزیکی هستند. این منطقه حالا با نام لاکانجا تی زلتا شناخته میشود. به اعتقاد بسیاری از باستان شناسان منطقه "پلن دِ آیوتلا" محتمل‌ترین مکان برای پادشاهی باستانی قوم مایا یا همان سگ سفید شناخته میشود.
- نقشه بخش حکومتی اوسوماسینتای بالایی قوم مایا در پلن دِ آیوتلا (مکان احتمالی ساک تازی)
آن‌ها چه چیزی را کشف کردند؟ به نوشته IFL ساینس :" تخمین ما از تعداد اولیه سازه‌ها 120 ساختمان و 56 مقبره حکاکی شده است. گرچه به نظر می‌رسد تعداد بیشتری نیز موجود باشد و هم‌اکنون مجموعه‌های خصوصی و عمومی ناشناسی در این محل وجود دارد". به اعتقاد برخی این مکان پایتخت پادشاهی قوم مایا شناخته میشود.
یافته‌های خارق‌العاده پادشاهی مایاها شامل بقایای قصر سلطنتی و اهرام مخروبه است. مثلاً به گفته باستان شناسان یکی از هرم‌ها با ارتفاع 45 فوت بخش شمالی منطقه را پوشش می‌داده است. زمینی با مساحت 1.5 هکتار که "میدان مقبره" نامیده میشود، مرکز برگزاری مراسم و تشریفات بوده است. همچنین نشانه‌هایی از یک زمین بازی وجود دارد که بازیکنان در آن یک توپ پلاستیکی جامد که گاهی وزن آن به 20 پوند می‌رسید را با استفاده از ران پا و شانه‌هایشان از یک منطقه باریک عبور می‌دادند.
- نقاشی کشیده شده توسط استفان هاستون از یک تابلوی مایایی که در مکانی در نزدیکی تابلوی اصلی در سمت راست کشف‌شده بود.
مراتع و مزارع مکزیک امروزی بزرگ‌تر از یک زمین معمولی است اما در حقیقت این مکان دربردارنده بقایای یک مرکز سلطنتی است که به‌اندازه کافی مبهوت‌کننده است. چه چیزی برای اولین بار تیم تحقیقاتی پروفسور گلدن را به این مکان کشاند؟ دانستن این موضوع بخش اصلی داستان ماست.
تیم این یافته را مدیون یکی از دانشجویان فارغ‌التحصیل خود یعنی ویتاکر اسکورودر و سفر او به ایالت چیاپاس هستند. اگر او برای خوردن گوشت خوک در کنار جاده نمی‌ایستاد، با دوست گاوچران خود آشنا نمی‌شد. این گاوچران ناشناس یک لوح 2*4 فوتی داشت که روی آن تصویر یک مار آبی و "یوپات" که خدای بارش باران است در کنار جزییات دیگر نقاشی شده بود. اسکورودر در منطقه‌ای قرار داشت که در حال تماشای حفاری‌ها بود و به دنبال موضوعی برای پایان‌نامه خود بود. می‌توان گفت که او آن روز موضوع پایان‌نامه خود را یافته بود.
- تعدادی از معابد موجود در پلن دِ آیوتا، چیاپاس، مکزیک
به گفته پروفسور گلدن: "ازآنجایی‌که منابع قبلی ما از پادشاهی مایاها همگی از مقبره‌های غارت‌شده یا نوشته‌های یافت شده در سایر مراکز مایاها به‌دست‌آمده بود، مکان پایتخت پادشاهی ساک تیزی موضوع تحقیقات ما درزمینهٔ مدل‌سازی بوده و تبدیل به موضوع بحث محققان شده بود". احتمالاً این محققان از کشف چنین مکانی توسط دانشجویی که به دنبال غذا بوده شگفت‌زده شده‌اند.
- پلن دِ آیوتلا، چیاپاس، مکزیک. ساختمان برج و قصر در پلانگ استایپ
خب پس حفاری چه زمانی آغاز می‌شد؟ قبل از زدن اولین بیل پروسه‌ای طولانی در انتظار گروه بود. کسب اجازه‌های لازم برای حفاری حدود 5 سال طول کشید تا گروه بتوانند سرانجام کار خود را آغاز کنند. در مکزیک ثروت‌های موروثی فرهنگی مانند مکان‌های متعلق به قوم مایا جزء اموال دولتی محسوب می‌شوند، پس چوپان قصه ما نگران بود که مبادا دولت زمین‌های او را غصب کند. گلدن و اسکورودور همراه با مقامات دولتی او را متقاعد کردند که چنین اتفاقی نخواهد افتاد.
بعلاوه تیم حفاری می‌بایست مسئله حضور گاوها را نیز مدنظر قرار می‌داد زیرا ممکن بود با راه رفتن در زمین باعث ایجاد حفره در منطقه باستانی شوند.
پروفسور گلدن و همکاران معتقدند که همیشه کشف‌های حیرت‌انگیز توسط افراد محلی و زمین‌داران صورت می‌گیرد. بنابراین حضور محلی‌ها در کنار تیم از اهمیت بسزایی برخوردار بود. به گفته پروفسور: حضور این افراد درروند حفاری واقعاً مهم است اما معمولاً حضور و همکاری آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی نادیده گرفته میشود.
یافته‌ها نشان می‌دهند که ساک تیزی با عوامل متخاصم فراوانی مواجه بوده است. ساک تیزی یک پادشاهی مستقل بوده اما بزرگترین پادشاهی در منطقه محسوب نمی‌شده است. داشتن چنین جایگاهی که از قدرت کمتری برخوردار است به معنای نیاز به داشتن دیوارهایی در اطراف منطقه برای مواجه با حملات دشمن بوده است.
حال باستان شناسان در مرحله بعدی تحقیقات خود از سیستم نقشه‌کشی LIDAR( شناسایی با نور و دامنه گذاری) استفاده می‌کنند. با استفاده از این روش بدون حفاری و از طریق لیزر می‌توان به قسمت‌های پایینی محل حفاری دست یافت. باستان شناسان امیدوارند که با تاباندن تشعشعات بیشتر نور بتوانند به درک بهتری از محل حفاری دست یابند.
منبع: thevintagenews.com
