کارشناسانی که با فناوری مدرن در حال جستجو در جنگل‌های گواتمالا بودند، با کشفیات بسیار جالبی درباره قوم مایا مواجه شدند. نتایج اخیر که با استفاده از نقشه‌برداری لیزری صورت گرفته قرار است در قالب مستند در شبکه نشنال جغرافی به نمایش درآید.
در این پروژه‌ی سه ساله، 14000 کیلومتر مکعب از این محوطه موردبررسی قرار خواهد گرفت. نتایجی که در سال گذشته به دست آمد، باعث تعجب و شوکه شدن کنسرسیوم و کاشفان سراسر جهان شد. این یافته‌ها شامل بازمانده‌های پادشاهی ملکه و شاه است که دست‌نخورده در شهر شمالی و باستانی هولمول آرمیده بودند. وجود ظروف سفالی برای فرانسیسکو استرادا بلی باستان‌شناس در دانشگاه تولان بسیار قابل توجه است، او کسی است که برای اولین بار گلدانی را یافت که نام حاکم شهر روی آن حک‌شده بود. تاکنون تنها یک‌بار چنین تکریمی از پادشاه شهر دیده شده است.
ماسک استوکو فریر قوم مایا در هولمول کشف شد. در اوایل دوره کلاسیک (250-600 پس از میلاد مسیح). عکس توسط: ولفگانگ سابر
گلدانی که در تصویر زیر می‌بینید، بجای آنکه برای نگه‌داری گل از آن استفاده شود، ظرفی برای نوشیدن شکلات بوده، که مهم‌ترین منبع بقای قوم مایا بوده است. به اعتقاد باستان شناسان قوم مایا اولین کسانی بودند که از کاکائو استفاده می‌کرده‌اند. شکلات، مخصوص خانواده سلطنتی بود اما می‌توانست در اختیار اقشار مرفه جامعه نیز قرار گیرد.
هنر دیواری مایاها که نشان می‌دهد یکی از اشراف قوم دیگری را از دست زدن به ظرف شکلات منع می‌کند.
استرادا بلی در مصاحبه با گاردین اذعان داشت که شاه در مراسم‌های بسیار رسمی هم‌پیمانان و فرماندهان را دعوت می‌کرده و در این گلدان‌های کوچک شکلات برای آن‌ها سرو می‌شده است و شاه آن‌ها را به عنوان نزدیک‌ترین متحدان خود معرفی می‌کرده است. به خاطر همین مشخص میشود که چرا این گلدان که نام پادشاه بروی آن حک‌شده در دست چنین کسی است.
گلدانی از قلب تمدن مایا در شمال گواتمالا که بارنگ‌هایی مختصر و به شکل تحریری نقاشی شده است. (قرمز، مشکی و کرم). شکل‌های روی گلدان شامل یک انسان کاتب و خدای کاتب‌ها ایتزام است.
بعلاوه جمجمه فرد جوانی نیز پیدا شده که بنا به نظر باستان شناسان این یافته مانند جمجمه‌ای است که در غاری زیرزمینی یافت شده بود که ظاهراً از آن به عنوان مشعل استفاده می‌کردند.
یافته‌های دیگر حاکی از مراسم مذهبی و سیستم‌های دفاعی و نقل و انتقال است. تاکنون حدود 60000 سازه کشف‌شده‌اند. بیشتر این سازه‌ها خانه‌هایی سنگی هستند.
خرابه‌های مایاها در تیکال باستانی، گواتمالا
به نوشته هیستوری دات کام، امپراتوری مایا در زمین‌های استوایی گواتمالای کنونی قرار داشته که در این مکان به قدرت دست یافته و طی قرن ششم میلادی به سرزمین‌های اطراف فرمانروائی می‌کرد. علت از بین رفتن این قوم نامشخص است. با وجود داستان‌های بسیار در این زمینه اما جنگل رازهای زیادی را در خود پنهان کرده است.
طبق گزارش‌ها، شبکه پیچیده‌ای از راه‌های ارتباطی که شهرهای مختلف منطقه را به هم وصل می‌نمود، با استفاده از سیستم لیزر با عنوان LIDAR نقشه‌برداری شد. به گفته باستان شناسان وجود راه‌های مرتفع امکان تردد در فصول بارانی را نیز ممکن می‌سازد و به‌قدری عریض هستند که احتمالاً از آن‌ها به‌عنوان مسیرهای تجاری استفاده می‌شده است.
نقشه گسترش تمدن مایا. عکس توسط کیموسار
اما نقشه‌برداری لیزری چگونه عمل می‌کند؟ کارشناسان با استفاده از هلیکوپتر یا هواپیما پرتوهای لیزری نامرئی را در تمامی مسیرها تابانده و با ثبت کردن انعکاس و اندازه‌گیری مدت‌زمان برگشت لیزرها می‌توانند بفهمند که چه موانعی در نزدیکی آن‌ها قرار دارند و چه موانعی از آن‌ها دور هستند. استفاده از لیزر برخلاف تکنیک‌های دیگر مانند صوت و صدا اطلاعات بیشتری فراهم می‌کند، بعلاوه استفاده از آن آسان، مطمئن و کم هزینه است.
این روش از نظر باستان‌شناسان روشی برای حفظ جان است. از اندازه‌گیری‌های دقیقی که صورت گرفته سپس برای تولید تصویر سه بعدی پر جزییات استفاده میشود. با استفاده از این روش در جنگل‌های گواتمالا، خیمه‌های درختی به‌صورت دیجیتالی حذف می‌شوند تا کارشناسان بتوانند نگاه دقیق‌تری به ویرانه‌های مایا داشته باشند.
طبق تخمین‌ها حدود 5 میلیون نفر در این منطقه زندگی می‌کرده‌اند. با پیشرفت پروژه انتظار می‌رود سؤالات بی‌جواب چند قرن گذشته در نهایت به جواب برسند. به گفته پروفسور استفان هاستون از دانشگاه بروان: «من فکر می‌کنم که این یکی از بزرگترین پیشرفت‌ها در 150 سال اخیر درزمینهٔ مطالعه قوم مایا بوده باشد، می‌دانم شاید اغراق‌آمیز به نظر برسد، اما وقتی تصاویر را دیدم، اشک در چشمانم حلقه زد.»
منبع: thevintagenews.com
