عکاس لس‌آنجلسی اِرین سالیوان راه خانگی تازه‌ای برای سیراب کردن عطش گردش خود در بحران کرونا یافته است. او خلاقیتش را در آخرین مجموعه عکس خود به نام «خانه‌های شگفت‌انگیز ما» به اوج رساند و در این مجموعه عکس کوشیده است تا چشم‌اندازهای خیره‌کننده‌ای را از وسایل و اشیا معمولی آپارتمان مانند پنکیک، روکش بالشت و کت بارانی بیافریند.
حرفه سالیوان یعنی عکاسی مسافرتی تاکنون او را به بسیاری از زیباترین مکان‌های جهان کشانده است. همین گشت‌وگذارهایش به او روحیه داده و او را برای بیش از 40 روز قرنطینه خانگی آماده کردند.
سالیوان می‌گوید: «با خودم فکر کردم که چگونه می‌توانم خلاقیتم را حفظ کنم و با جهان بیرون و مسافرت‌هایم ارتباط برقرار کنم... چیزهایی که برای رشد من و جامعه‌ام اهمیت زیادی دارند».
رؤیای کودکی سالیوان گردش در جهان بود.
این عکاس اهل ایالت کنتیکت تا پیش از آنکه به سن بلوغ برسد و بتواند سفر کند، هنگام بی‌حوصلگی مکان‌های مختلفی را در ذهنش مجسم می‌کرد. او پیش از خوابیدن، در خیالش تصور می‌کرد که چین‌های ملحفه‌اش به شکل خانه اسکیموها درآمده‌اند یا کوهستانی هستند که اسکی‌بازها از دامنه‌اش سر می‌خورند.
خانم سالیوان با گرفتن یکی از عکس‌های موردعلاقه خود به نام «دریاچه آلومینیومی» از این مجموعه با کودک درونش ارتباط برقرار کرد. برای آفرینش این عکس از ماهیگیری تابستانی‌ای به همراه پدربزرگ و خانواده انجام می‌داد الهام گرفت. این عکس با استفاده از ورق آلومینیومی، مسواک و لامپ زیر ملحفه ساخته شد و اکنون در اینستاگرام بیش از 16000 لایک گرفته است.
حتی در قرنطینه هم «خلاقیت می‌شکفد»
سالیوان گاه این صحنه‌های خلاقانه را با الهام گرفتن از تصویر ذهنی‌اش از مکان‌هایی که بازدید کرده است می‌آفریند. او به‌جای آنکه هنگام آفرینش عکس‌ها فقط بر مطابق بودن ظاهر عکس با اصل محیط تمرکز کند، بیشتر می‌کوشد حسی را که از آن‌ها گرفته است منتقل کند.
اِرین سالیوان ماه‌ها در نیوزلند بوده است و اکنون خاطره آن بسیار برایش الهام‌بخش است. نیوزلند یکی از الهام‌بخش‌ترین مکان‌ها برای سالیوان بوده است. او هنگام نخستین بازدیدش از این کشور، چهار ماهی را آنجا در خودروی خود زندگی و در کشتزارها کارکرد تا بتواند از غارهایی که پر از کرم شب‌تاب رنگارنگ بودند عکس‌برداری کند. او به یاد نیوزلند، با یک ورق آلومینیومی، یک لامپ کوچک هوشمند، چند الماس کوهی صورتی و کت‌های بارانی توانست صحنه‌ی عکس «غار درخشان گورتکسی» را بسازد.
جنگل کلم بروکلی – یک اثر هنری سالم!
اگرچه سالیوان هیچ‌گاه به یک جنگل کلم بروکلی نرفته است ولی می‌گوید نواحی کوهستانی یونان، درخت‌های ماموت ایالت کالیفرنیا، آبشارهای سیاتل و درختان افرای بزرگی که پیرامون محل زندگی او بوده‌اند حس جادویی مشابهی را در او برمی‌انگیخته‌اند.
عکس‌های او را می‌توان ترکیب شورانگیزی از خیال و احساسات آشنا دانست که در این دوره ناآشنا بی‌تردید حس خوبی به ما می‌دهند. او درباره دسترسی محدودش به وسایل و منابع گفت: «خلاقیت می‌تواند در هر نوع محدودیتی بشکفد... هنر تاحدودی یعنی همین فرایند آزمایش روی همه‌چیز».
سالیوان هنگام عکس‌برداری از صحنه‌ها از خود می‌پرسد که چگونه می‌تواند اشیا را به‌طور مناسب جابجا کند و تغییر دهد و نور، بافت، سایه و رنگ را به‌طور دقیق تنظیم کند. او باور دارد که هنگام عکس‌برداری در داخل آپارتمان نیز توجه به این موضوعات اهمیت بسیاری دارد.
او کیسه‌های کاغذی را به یک مسیر دره‌ای تبدیل کرده است.
سالیوان پشتیبانی و تشویق بسیاری را به خاطر این مجموعه عکس از سوی مردم دریافت کرده است و پس از بارگذاری نخستین عکسش از غارهای یخی ساخته‌شده از بالشت و اسباب‌بازی تقریباً در چهار هفته 60000 دنبال کننده پیدا کرد.
درحالی‌که دیگر پروژه‌های سالیوان فعلاً به دلیل کرونا متوقف‌شده‌اند، او درفروش نسخه‌های چاپی صحنه‌های داخل آپارتمانی ماجراجویانه از طریق وب‌سایتش موفق عمل کرده است.
عکاس‌ها چگونه خود را با شرایط همه‌گیری بیماری سازگار می‌سازند
بااینکه چندین ایالت آمریکا مانند جورجیا و آلاسکا پس از هفته‌ها قرنطینه برنامه‌های گام‌به‌گامی را برای بازگشایی در نظر گرفته‌اند، ولی بسیاری از مقامات هنوز به آمریکایی‌ها گوشزد می‌کنند که از قوانین قرنطینه خانگی پیروی کنند.
برخی از عکاس‌خبرنگاران جان خود را برای مستندسازی این بیماری همه‌گیر به خطر انداخته و شماری نیز تغییر زندگی روزمره مردم آمریکا در این شرایط را با دوربین ثبت کرده‌اند.
جِرِمی کوارت عکاس اهل نشویل یک مجموعه عکس به نام «با هم جدا از هم» را متناسب با شرایط فعلی آفریده است که در آن مردمی را به تصویر می‌کشد که به دلیل بیماری کووید 19 با هم فاصله جغرافیایی پیداکرده‌اند. او تصاویر دیجیتالی مردم را در استدیو کنار هم می‌گذارد و از آن‌ها عکس می‌گیرد.
پس از تعطیل شدن شرکت بازاریابی راجِر هووِر به دلیل همه‌گیری کرونا، او به پیاده‌روهای شهر کِنت ایالت اوهایو رفت تا از «ایوان جلوی در» خانه همسایگان و مردم عکس بگیرد. هووِر در وب‌سایتش می‌نویسد این پروژه را به‌عنوان «واکنشی در برابر قرنطینه اجباری در دوران کرونا آغاز کردم. تا نگذارم فاصله فیزیکی پیوندهای اجتماعی چندساله‌ام را در هم بشکند».
کارگران آمریکایی طی شش هفته گذشته بیش از 30 میلیون درخواست حقوق بیکاری را به ثبت رسانده‌اند. در ماه مارس بیش از 700000 شغل از بین رفتند و طبق اعلام موسسه تحقیقات سیاست‌گذاری بانوان، 60% بیکار شدن‌های دو ماه گذشته مربوط به بانوان بوده است.
سالیوان از دیگر هنرمندان نیز انتظار دارد که محوریت کارشان را تغییر دهند زیرا کسب‌وکارهای کوچک آن‌ها احتمالاً در این شرایط دوام نخواهند آورد. او اشاره کرد: «اصلاً ذات یک کارآفرین خلاق در یک حوزه کاری خلاقانه این‌گونه است... انتظار می‌رود که شرایط زندگی ما در آینده به نحوی تغییر کند».
سازمان هنرمندان ایالات‌متحده (USA) برای حمایت از هنرمندان هنگام همه‌گیری بیماری با ائتلاف‌های غیرانتفاعی همکاری می‌کند تا یک برنامه اعطای تسهیلات 10 میلیون دلاری به نام «نجات هنرمندان» را به اجرا بگذارد.
طبق این اقدام به هنرمندانی که به دلیل همه‌گیری کرونا در «اضطرار مالی سهمگینی» قرار دارند 5000 دلار کمک‌هزینه بلاعوض داده میشود؛ که این کمک‌هزینه شامل عکاسان، فیلم‌سازان، نویسندگان و طراحان نیز میشود. باوجوداین همه تحول و نوسان اقتصادی، سالیوان خوشحال است که عکس‌هایش توانسته‌اند منبعی از انگیزه و آرامش باشند.
مجموعه عکس او تاکنون صدها نفر را برانگیخته است تا آپارتمانشان را به سرزمین عجایب کوچکی تبدیل کنند. او با هشتگ #OurGrearIndoors خانه‌های شگفت‌انگیز ما عکس‌هایش را منتشر کرد و همه را به این چالش فراخواند.
سالیوان افزود: «هر اثری که دل مردم را شاد و آرام کند در چالش ما پذیرفتنی است. تا آنجا که ممکن است توقعات دشواری از خودتان نداشته باشید. اکنون بهترین زمان است که با خودمان مهربان و خوش‌برخورد باشیم».
منبع: cnn.com
