امروز یک روز آفتابی در مشهورترین خیابان توریستی بانکوک است و مغازه کلنتانا تانگوراواچای باز است. مغازه او در جاده خائو سان (Khao San) پر است از آهن رباهای براق، جاکلیدی‌های به شکل فیل با رنگ‌های روشن و شلوارهای کتانی مقاوم که به یک یونیفرم غیررسمی برای کوهنوردان در جنوب شرقی آسیا تبدیل شده‌اند.
اما در حال حاضر، هیچ مشتری برای خرید آن‌ها وجود ندارد. بیماری همه‌گیر ویروس کرونا تأثیر مخربی در سفر داشته است، سازمان جهانگردی ملل متحد تخمین می‌زند كه گردشگری بین‌المللی می‌تواند امسال بیش از 80 درصد نسبت به سال 2019 كاهش یابد و حداقل 100 میلیون شغل را در معرض خطر قرار دهد.
در تایلند، جایی که گردشگری 18٪ از تولید ناخالص داخلی کشور را تشکیل می‌دهد، اداره گردشگری انتظار دارد که تعداد بازدیدکنندگان امسال 65٪ کاهش یابد. بسیاری مانند کلنتانا در تلاش هستند تا اهداف خود را برآورده سازند. قبل از بیماری کووید-19، او روزانه درآمدی حدود 300 دلار داشت. در ماه آوریل، تایلند تمام پروازهای بین‌المللی را به این کشور ممنوع اعلام کرد و اکنون درآمد روزانه وی به 2 دلار کاهش یافته و بعضی‌اوقات حتی صفر است.
اما این زن 45 ساله که بیش از یک دهه است که در خیابان سوغاتی می‌فروشد، هنوز هم هرروز مغازه خود را باز می‌کند، به این امید که گردشگری گذر کرده و از او خرید کند.
کشورهای زیادی در سراسر جهان با توجه به تأمین معیشت و اقتصاد کشور، به دنبال راه‌هایی برای حفظ مشاغل گردشگری هستند. نیوزیلند و استرالیا متعهد شده‌اند که یک "حباب مسافرتی" ایجاد کنند که امکان بازدید از دو کشور را فراهم می‌کند – البته در شرایطی که هر دو کشور ایمن باشند.
اما کارشناسان هشدار می‌دهند که حتی با ابتکارات جدید، ممکن است سال‌ها طول بکشد تا سفر به سطح پیش از کووید-19 برسد و حتی وقتی این اتفاق بیفتد، ممکن است دیگر دوباره به همان روش گذشته، سفر نکنیم.
اجرا کنندگان رقص سنتی تایلندی که از سپرهای محافظ صورت استفاده می‌کنند در زیارتگاه اراوان بانکوک اجرای برنامه می‌کنند، این مکان پس از مبارزه دولت تایلند برای مقابله با گسترش کووید-19 در تاریخ 4 ماه مه مجدداً بازگشایی شد.
استرالیا و نیوزلند به یک کوریدور سفر متعهد هستند که انتظار نمی‌رود طی چند ماه آینده عملی شود. در اروپا، استونی، لتونی و لیتوانی برنامه‌هایی را مبنی بر باز کردن مرزهای داخلی خود بر روی شهروندان سه کشور از 15 مه اعلام کرده‌اند.
برای اکثر کشورها، ماندن در انزوا گزینه‌ای نیست که بتوانند در درازمدت از پس آن برآیند، و کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند بعد از مدتی سایر کشورها نیز حباب‌های مسافرتی را برای خود ایجاد می‌کنند.
طبق گفته ماریو هاردی مستقر در تایلند، مدیر اجرایی انجمن مسافرتی غیرانتفاعی اقیانوس آرام آسیا (PATA) ، ویتنام و تایلند اعلام کرد که می‌توانند در چند ماه آینده به دنبال ایجاد کریدور مسافرتی باشند.
تحلیلگر هوانوردی، برندان سابی، انتظار دارد که تمهیدات مشابهی را در اروپا و آمریکای شمالی مشاهده کند. او می‌گوید، وقتی کشورها به دنبال شریک خود هستند به بررسی چند فاکتور میپردازند. آن‌ها به دنبال کشورهایی هستند که به نظر می‌رسد شیوع ویروس را تحت کنترل دارند و دارای آماری هستند که می‌توانند به آن‌ها اعتماد کنند.
بنجامین ایاكینتو، جغرافی‌دان گردشگری دانشگاه هنگ‌کنگ می‌گوید: «آن‌ها همچنین ممکن است با کشورهایی که قبلاً روابط ژئوپلیتیکی (وابسته به جغرافیای سیاسی) محکمی با آن‌ها برقرار کرده‌اند، جفت شوند»، و اضافه می‌کند که «نیوزیلند و استرالیا در حال حاضر رابطه سیاسی تنگاتنگی دارند، بنابراین جفت شدن آن‌ها معقول است.»
در آسیا، مسئله اصلی چین خواهد بود - بزرگ‌ترین بازار جهان برای گردشگری برون‌مرزی. بیل بارنت، مدیرعامل مشاوره هتلداری جهانی می‌گوید: «بررسی‌ها نشان می‌دهد که توریست‌های چینی به نقاط خیلی دور سفر نمی‌کنند، این بدان معناست که تایلند که سالانه حدود 11 میلیون گردشگر چینی را به خود جذب می‌کند، می‌تواند یکی از اولین کسانی باشد که شرایط سفر به چین و بالعکس را مهیا می‌کند.»
فریا هیگینز، مدرس ارشد دانشگاه استرالیای جنوبی که در زمینهی گردشگری تحقیق می‌کند گفت: «ممکن است چین کمتر علاقه‌ای به آغاز کردن سفر به مکان‌هایی داشته باشد که در هنگام شیوع بیماری ضد چین بوده‌اند – مکان‌هایی مانند استرالیا.»
او می‌گوید: «من فکر می‌کنم که گردشگری به دلیل بازی‌های ژئوپلیتیکی (وابسته به جغرافیای سیاسی) یا استراتژی‌هایی که به دلیل وجود این بحران بکار گرفته شده است آسیب خواهد دید.»
بازگشایی مرزها
کارشناسان می‌گویند احتمالاً مدت‌زمان زیادی طول خواهد کشید تا سفر گسترده‌ای فراتر از حباب‌های منطقه‌ای انجام شود. به گفته هاردی، این بدان معناست که سفر از ایالات‌متحده به آسیا، مدت‌زمان طولانی بسته خواهد بود.هاردی می‌گوید: «تا زمانی که آن‌ها وضعیت را در ایالات‌متحده کنترل نکنند، هیچ کشوری اجازه سفر به مقصد خود را به آن‌ها نمی‌دهد. سایر کسانی که وضعیت تحت کنترلی ندارند، برای مدت‌زمانی از لیست سفرها خارج خواهند شد.»
کشورهایی که به‌شدت به گردشگری وابسته‌اند، باید نگرانی‌های بهداشتی خود را با نگرانی‌های اقتصادی متعادل کنند. سوبی خاطرنشان می‌کند: «اگر یک کشور بخواهد باز شود، اما گردشگران به هر دلیلی نتواند با خیال راحت به آن کشور برود، این بازگشایی بی‌فایده است.»
ممکن است علاوه بر حباب‌ها، استراتژی‌های مسافرتی وجود داشته باشد. تایلند در نظر دارد مناطق خاصی را برای گردشگران خارجی باز کند، به این معنی که بازدیدکنندگان درواقع در یک مکان مانند یک جزیره قرار دارند. یوتاساک سوپاسورن، مسئول گردشگری تایلند، می‌گوید: «این تصمیم هم برای گردشگران و هم برای ساکنان محلی مفید خواهد بود، زیرا تقریباً نوعی از قرنطینه است.»
گذرنامه مصونیت
پس از 11 سپتامبر، فرودگاه‌های سراسر جهان اقدامات ایمنی جدیدی را انجام دادند. کارشناسان انتظار دارند که در شرایط ویروس کرونا نیز با تمرکز بر اصل سلامتی، اقداماتی انجام شود. سؤالی که هنوز باید پاسخ داده شود این است که این اقدامات چگونه خواهد بود. ممکن است درجه حرارت مسافران را در فرودگاه بررسی کرده و یا قبل از سوارشدن در هواپیما از آن‌ها تست کرونا ویروس گرفته شود.
پیشنهاد دیگر این است که مسافران دارای گذرنامه ایمنی باشند، که نشان‌دهنده ایمنی از کروناویروس است. چین قبلاً شکلی از این موضوع را انجام داده است - همه شهروندان دارای کد QR هستند که بسته به وضعیت سلامتی فرد، رنگش تغییر می‌کند. آن‌ها برای ورود به رستوران‌ها و مراکز خرید باید آن را نشان دهند.
اما بازهم، مواردی وجود دارد که باید در نظر گرفته شود. گذرنامه‌های مصونیت به این عقیده متکی هستند که افرادی که از کووید-19 بهبودیافته‌اند، دوباره مبتلا نمی‌شوند. اما بر اساس اعلام سازمان بهداشت جهانی، در حال حاضر هیچ مدرکی مبنی بر داشتن آنتی‌بادی در محافظت از آن‌ها در برابر ویروس برای بار دوم وجود ندارد. حتی اگر در آن‌ها مصونیت ایجاد کرده باشد، هنوز مشخص نیست که این دوام چه مدت طول خواهد کشید.
گذرنامه مصونیت نیز می‌تواند مورداستفاده قرار گیرد که نشان می‌دهد شخصی علیه ویروس کرونا واکسینه شده است یا خیر، اما تا زمانی که واکسنی وجود ندارد عملی نیست. هیگینز می‌گوید: «درک من این است که تا زمانی که واکسن بیماری کشف نشده است شما نمی‌توانید انتظار داشته باشید که سفرهای بین‌المللی به همان حالت که قبلاً انجام می‌شده، برگردد.»
پس، در آینده چه پیش خواهد آمد؟
بااین‌همه موارد مجهول در مورد آینده گردشگری، نبرد در این صنعت در مورد اینکه آیا این امر می‌تواند گردشگری را برای همیشه تغییر دهد، وجود دارد. برخی مانند بارنت، فکر می‌کنند که سرانجام اوضاع به حالت عادی بازخواهد گشت.
برخی دیگر، مانند هاردی و هیگینز، این موضوع را فرصتی برای بازبینی می‌دانند - زمانی برای بررسی موضوعات دیرینه مانند تأثیرات اورتوریسم (به ازدحام زیاد گردشگران در خیابان‌ها، مراکز تفریحی و جاذبه‌ها گفته میشود که به چالش این روزهای صنعت گردشگری تبدیل‌شده بود.) بر فرهنگ‌های محلی و محیط‌زیست.
هیگینز می‌گوید: «افرادی مثل من هستند که می‌گویند ما باید درباره همه‌چیز دوباره تفکر کنیم.» او می‌خواهد گردشگری را کندتر و متفکرتر ببیند - نوعی از جهانگردی که فقط به نفع مسافر نیست بلکه به نفع اقتصادهای محلی و جوامع محلی نیز است.
کلنتانا، صاحب فروشگاه است– یک زن بیوه با پسری که برای بیماریش نیاز به درمان دارد و پس‌انداز آن‌ها ناچیز است. او می‌گوید: «من نمی‌دانم که آیا و چگونه این وضعیت بهتر میشود. باوجوداین نوع شیوع، مردم برای مدت طولانی می‌ترسند.»
نظر شما چیست؟
منبع: cnn.com
