از راه‌یافتگان به مسابقه امسال خواسته شد که عکس‌های خود را درزمینهٔ تنوع گیاهی و جانوری کره زمین و برخی تهدیداتی که متوجه جهان طبیعی است ارسال کنند. این تصاویر در ابتدا در یک مجله آنلاین بانام بیک گرافیک پدیدار شدند که موضوع آن علم و ماندگاری بوده و پشتیبان رسانه‌ای رسمی رقابت عکاسی جهان طبیعی بیک پیکچر، آکادمی علوم کالیفرنیا میباشد. نام برخی از برندگان و فینالیست‌هایی را که از میان حدود 6500 داوطلب انتخاب‌شده بودند، در ادامه خواهیم دید و البته، از دیدن تصاویر برنده هم لذت خواهیم برد، پس همراهمان باشید.
- بنیارد والتز: فینالیست حیات‌وحش خاکی. سه خرس قطبی که سلانه‌سلانه در حال گذر از استخوان‌های وال‌های فراموش‌شده در کنار ساحل جزیره بارتر در شمال آلاسکا هستند، نوک خونی دماغ آن‌ها نشان‌دهنده شکار اخیر و خوردن گوشتی تازه است. این خرس‌های قطبی به‌عنوان درندگانی بزرگ، بر اکوسیستم شمالگان فرمانروایی کرده و معمولاً شکارچیانی منزوی هستند، مگر در مواقع یادگیری از مادرشان، به‌صورت دسته‌جمعی مانند شکل حرکت می‌کنند. درنهایت نیز معامله را در این اکوسیستم به نفع خود برمی‌گردانند و در نزدیکی پناهگاه وحشی ملی شمالگان به گشت زنی می‌پردازند که محدوده‌ای وحشی با بیش از 30000 مایل مربع است. اما این شکارگاه‌های افسانه‌ای برای همیشه دست‌نخورده باقی نخواهند ماند: این منطقه دربردارنده حدود 7.7 میلیارد بشکه نفت بازیافتی است. بعلاوه تغییرات آب و هوایی خرس‌ها را مجبور کرده که برای یافتن غذا مایل‌ها به سمت سرزمین‌های دورتر سفر کنند. هرچند تهدید قریب‌الوقوعی برای این سه خرس وجود دارد. کوچک‌ترین خرس برمی‌گردد تا نگاهی اجمالی به یک خرس نر بزرگ داشته باشد که قبل از افتادن هر سه خرس به داخل دریای بیوفروت با آب سرد، به دنبال آن‌ها می‌آید.
- بوهمیان اسکرت: فینالیست حیات آبی. بزرگ و مجلل به نظر رسیدن دو استراتژی بزرگ در بقای این اختاپوس پرده‌دار ماده است. در حالی که اختاپوس‌های نر کوتوله هستند و حدود 15 میلی‌متر قد دارند، ماده‌های بالغ اغلب تا 2 متر نیز می‌رسند و با باز کردن بازوهای کشیده و خیره‌کننده‌ی خود در طول اقیانوس حرکت می‌کنند. در زمان تهدید، عضو شبیه به دامن خود را گسترده و مانند یک بنر موج مانند آن را به حرکت درمی‌آورند. این نمایش دراماتیک سبب افزایش اندازه نیمرخ او شده و اغلب برای ترساندن شکارچی کافی است. هرچند در زمان رویارویی با یک درنده، اختاپوس می‌تواند به سرعت اعضای خود را جدا کرده و قسمت حلزونی بزرگ و مجزایی را مانند شنل یک گاو باز در آب رها کند تا بتواند برای فرار خود زمان بخرد.
- لمس انسان: برنده انسان/طبیعت. گزافه‌گویی نیست اگر بگوییم آندره باوما در مراقبت از گوریل‌های یتیم در پارک ملی ویرونگا، هرروز زندگی خود را برای مراقبت از این حیوانات به خطر می‌اندازد. در دهه‌های اخیر، بیش از 170 جنگلبان در پارک کشته شده‌اند، و اینگونه مراکز در مکان‌های مختلف مورد هجوم شورشیان قرار گرفته است. باوما حتی در این لحظات هم گوریل‌های این مرکز را رها نکرده است. او می‌گوید: «مراقبت از گوریل‌های یتیم؟ ما یک خانواده هستیم. آن‌ها می‌دانند که ما مادر آن‌ها هستیم.»
- سفر بروی لبه: فینالیست حیات وحش بر روی زمین. در صحرای نامیب-نوکلوفت در نامیبیا، یک آهوی کوهی آبشاری از شن‌های نرم را از جناحین بر روی یک خاک‌ریز می‌افکند. اگرچه سربالایی صاف است و وزش باد حس میشود، اما در بالای خاک‌ریز مکانی برای استراحت در انتظار آهوست. در لبه خاک‌ریز او می‌تواند یک جای خنک و مرطوب را که باد خنکی در آن جریان دارد، در نزدیکی اقیانوس آتلانتیس بیابد. با استنشاق این هوای خنک، حیوان می‌تواند دمای جریان خون خود را کاهش داده و مانع از ایجاد گرمای زیاد در این منطقه بی‌آب‌وعلف شود.
- همزادی: برنده چشم‌اندازها، منظره آب دریا و گیاهان. اگرچه اینجا شناخته‌شده‌ترین منطقه کشور نیست، اما جمعیت جزیره سنجا در نروژ به‌سرعت در حال افزایش است. مخصوصاً اینکه یک کوه به تنهایی مسئولیت این شهرت را به عهده دارد. کوه سگلا با داشتن ارتفاع 650 متری از سطح دریا قله ای‌ست که زمختی و حیات‌وحش نروژ را به خوبی به تصویر می‌کشد. در اینجا گوزن شمالی همچنان در جنگل‌های تندرا گشت زنی می‌کند، درحالی‌که وال‌های کوهان‌دار، نهنگ‌های قاتل و عقاب‌های دریایی، شاه‌ماهی‌ها را در آبدره‌های باریک تعقیب می‌کنند. همین اواخر، این اکوسیستم‌ها که تغذیه حیات‌وحش و بسیاری از نروژی‌ها را تأمین می‌کردند، در معرض خطر جویندگان صنعت سوخت‌های فسیلی قرار گرفتند. سپس در آوریل امسال، حزب کارگر نروژ که اکثریت مجلس کشور را تشکیل می‌دهند، با تعهد به حفاظت دائم از سنجا و جزایر مجاور و راه‌های آبی نروژ از حفاری و کشف نفت، بسیاری را متعجب ساخت، حرکتی که متعهد میشود که این حیات‌وحش را برای نسل‌های بعدی حفظ کند.
- جهش: فینالیست حیات‌وحش خاکی. در سال 2018، استرالیا سومین سال گرم خود را تجربه کرد که با خشک‌سالی تاریخی همراه بود که سبب ایجاد شرایط اولیه جهت آتش‌سوزی شد. برای کوالاهایی که به آهستگی حرکت می‌کنند، احتمال سوختن سریع شاخه‌های این‌چنینی بالاست. چیزی که برای کاوش جولی فلجر عکاس در این روز متعجب کننده بود. او که به منظور مستندسازی از جنگل‌های نابود شده جزیره کانگورو به جنوب استرالیا سفر کرده بود، متوجه شد که یک کوالا بارنگی خاکستری به بالای یک درخت رفت و شروع به خوردن برگ‌های سوخته و ترد درخت کرد. او می‌گوید: «او در تمام مدت طول حضورم در آنجا به من خیره شده بود، نگاهی که گویای داستان بود.»
- گرفتن مکان مرکزی: برنده جایزه بزرگ. درحالی‌که زیبایی مناظر تماشایی خط ساحل شمالی نروژ ممکن است در پشت این جانور سیاه نر پنهان شود، اما نمی‌توان از برتری حضور او بر روی یک چوب غافل شد. برای پرنده‌ای که روی زمین ساکن است و به راحتی می‌تواند در فضل غذا شکار خود را روی زمین بیابد، چه مکانی بهتر از این شاخه برای دیدن و دیده شدن که بتواند با چشمان عقابی خود همه چیز را زیر نظر بگیرد. آنچه در ابتدا سبب کشاندن اودون ریکاردسن عکاس به این نقطه شد در حقیقت یک عقاب طلایی بود که مکرراً به این مکان می‌آمد. ریکاردسن با پنهان شدن در همین حوالی، بسیاری از روزهای زمستان را در اینجا به عکاسی از عقاب می‌گذراند. اما در بهار، این مسئله با موضوع جدیدی جایگزین شد: یک خروس طوقی سیاه با جلوه‌ای از غرور. او می‌گوید: «خروس نه‌تنها به سرعت با فلش دوربینم خو گرفت بلکه گویی از بودن در مرکز عکاسی من لذت می‌برد.»
- اژدهای دریا: برنده حیات آبی. کف اقیانوس به نظر مکان نامحتملی برای یک خزنده است. در حقیقت، ایگوانای دریایی جزایر گالاپاگوس تنها خزنده‌ای است که در زیر موج‌ها به ماجراجویی پرداخته و در آنجا برای خود آشیانه می‌سازد. با غذای اندکی که در سواحل آتش‌فشانی این جزایر یافت میشود، این ایگواناها به غارت دریا پرداخته‌اند. آن‌ها با یک تک شیرجه به عمق 25 متری، از گیاهانی تغذیه می‌کنند که در آب‌های سرد و مغذی این محدوده رشد می‌کنند. فرشی از علف‌های سالم و گیاهان قرمز رنگ همانند شکل بالا که توسط پیر مانه گرفته شده است، سبب میشود که ایگوانا با شیرجه زدن در آب و تغذیه بتواند در ساحل دریا برای برگرداندن گرمای بدنش حمام آفتاب بگیرد.
- پرهای شکسته: برنده حیات بالداران. بیشتر موریانه‌های زیرخاکی در صحرای ساهارای آفریقا کور، بی‌بال و موجوداتی زیرزمینی هستند. اما یک‌بار در سال ملکه موریانه‌ها نوزادانی بالدار به دنیا می‌آورد که سرنوشتشان به گونه دیگری مقدر شده است. وقتی اولین باران سنگین سبب پایان یافتن فصل خشک میشود، میلیون‌ها عدد از این مهندسان اکوسیستم به تدریج شروع به رشد می‌کنند و می‌توانند به مدت کوتاهی پرواز کرده و جفت‌گیری کنند. پیور ناسکرسکی دانشمند و عکاس می‌گوید: «تنها چند دقیقه پس از فرود آمدن بر روی زمین، بسیاری از این موریانه‌ها بال‌های خود را شکسته و به دنبال مادرشان می‌گردند. طی یک روز زمین پر از بال‌های شکسته میشود و مکانی برای پیاده‌روی سایر موجودات مانند مورچه‌های نجار کوچک و بالدار موجود در تصویر، که همین اخیراً پرواز جفت‌گیری خود را تکمیل کرده‌اند.
- ابرهای نمک: برنده بخش هنر طبیعت. بر روی سطوح هموار شمال غربی آرژانتین، چیانا سالوادوری عکاس و روزنامه‌نگار، با صحنه‌ای کاملاً ناباورانه مواجه شد. او با ایستادن در ارتفاع 3900 متری از سطح دریا که با زیبایی خشک سالار د آنتوفالا که بزرگترین دشت نمکی دنیاست احاطه شده است، شاهد آن بود که گویی رنگ‌های منظره تغییر کرده و توسط سایه‌های ابرهایی که در بالای آن به سرعت درحال حرکت بودند شکل گرفتند. یکی از نکات برجسته‌ای که برای سالوادوری مهم بود، نبود انسانیت در اینجاست. درواقع سطح خشک نمکی سالار باعث شده که زندگی در اینجا جریان نداشته باشد. فقط حیوانات و گیاهان بسیار سخت جان می‌توانند در لبه‌ها و شیب‌های آتش‌فشان‌های مجاور آن دوام بیاورند. خشن بودن این منطقه به خاطر بادها و خشکی بزرگش سبب تداوم زیبایی آن شده است.
- حس کنجکاوی: برنده بخش حیات‌وحش زمینی. گرفتن عکس زیرآبی از یک خرس قهوه‌ای بزرگ که به دنبال ماهی است به نظر غیرممکن و احتمال خطرناک می‌رسد. اما میخاییل کروستلو عکاس حیات‌وحش توانسته با صبر، ابتکار و گروهی از خرس‌ها این کار را انجام دهد. کروستلو برای بالا بردن شانسش، به پناهگاه کامچاتکای جنوبی سفر کرد که یک مکان 795000 هکتاری در شرقی‌ترین قسمت روسیه است. این مکان نه تنها بزرگترین مکان حفاظت‌شده خرس‌های قهوه‌ای در روسیه است، بلکه رودخانه‌های این محل شاهد بزرگترین ماهی‌هایی هستند که از سواحل اقیانوس آرام به این مکان آمده‌اند. در راستای رودخانه اوزمایر، یکی از خرس‌ها به ماهیگیری مشغول بود که عکاس از این فرصت استفاده کرده و در مکانی دور منتظر مانده است. یک خرس کنجکاو به دنبال شکاری غیرمعمولی در اعماق رودخانه می‌رود و وقتی شروع به بررسی می‌کند، کروستلو عکس نفس‌گیر خود را می‌گیرد.
آیا شما هم این تصاویر را لایق برتر بودن و برنده بودن می‌دانید؟ از دیدنشان لذت بردید؟
منبع: theatlantic.com
