میگویند هر کس نان دلش را میخورد! تا قبل از این سفر درستی یا نادرستی این جمله اصلاً برایم مهم نبود اما در این سفر مردمانی را دیدم دریادل و آنقدر مهربان و خونگرم که با خود گفتم اگر نانی هم از دل قسمت کسی
شهرستان میاندوآب یکی از شهرهای جنوب استان آذربایجان غربی می باشد.
وجه تسمیه این شهر به علت قرارگرفتن بین دو رود زرینه رود و سیمنه رود است و پل ارتباطی چهار استان آذربایجان شرقی و غربی و کردستان و زنجان می باشد.
یکی از معروفترین ویژگی های مردم میاندوآب دوچرخه سواریست که در میدان اصلی این شهر هم دوچرخه بزرگی نصب شده تا سمبل این شهر را به مسافرین معرفی کند.
یک اثر تاریخی که من در این شهر پیدا کردم پل تاریخی میرزا رسول هست که بعد از پلیس راه به سمت مهاباد قرار گرفته و قدمت آن به دوران قاجار برمیگرده و بخشی از اون تخریب شده.
از کافه رستوران هاش من کافه مادو رو قبلا رفتم جای خوبی هستم ولی غذاهاش معمولیه آدرسش هم بعد از پل امام علی هست.
آثار باستانی دیگه هم اینا هستن
مسجد طاق، تپه باستانی روستای داش تپه، مجاری صخرهای معروف به چهل پله، امامزاده تاجن علی، قلعه هلاکو، آرامگاه ملا شهاب الدین، قلعه حسینآباد، قلعه خرابه، قزل قلعه