. سفرنامه پیش رو روایتیست از پرسهزدن در خیابانها و کوچه پس کوچههای کشوری که کل میراث خاورمیانه را یکجا در خود دارد. حکایت معاشرت با مردمیست که در فراز و فرود سالهای دشوار، مدارا و دوستی را برگزیدند. حکایت سفری ده روزه به بیروت، بعلبک،
بعلبک یکی از شهرهای قدیمی خاورمیانه محسوب می شود که سابقه تمدنی آن به ۹ هزار سال قبل از میلاد می رسد. این شهر در دره سرسبز بقاع در شرق لبنان واقع شده و بیشتر جمعیت آن شیعه هستند.
بعلبک یک کلمه فینیقی به معنای شهر آفتاب است: بعل به معنای آفتاب و بک به معنای شهر. پس از اشغال این شهر توسط اسکندر مقدونی در حدود ۳۰۰ سال قبل از میلاد، نام شهر را به هلیوپولیس تغییر داد: هلیو به معنای آفتاب در زبان یونانی و پولیس نیز به معنای شهر. پس از آنکه رومیان به قدرت رسیده و دولت فینیقی ها را نابود کردند، به تدریج برای رفع نیازهای مذهبی و همچنین هدیه به خدایان خود تصمیم به ساخت مجموعه معابدی گرفتند که در دنیا نظیر نداشته باشد. سه معبد ژوپیتر، باخوس و ونوس به تدریج در طول ۳ قرن اول بعد از میلاد به همراه متعلقات آنها در این منطقه بنا شدند که نمونه ای از شکوه معماری روم باستان است. در سال ۳۱۲ میلادی، کنستانتین امپراطور روم، مسیحیت را دین رسمی اعلام کرد و همین باعث شد تا این معابد ار رونق افتاده و به دست فراموشی سپرده شوند. در دوره اسلام نیز این شهر بدست مسلمانان افتاد و از سنگهای این معابد برای ساخت مسجد استفاده کردند.
بعلبک در تاریخ شیعه نیز شهر مهمی حساب می شود چرا که مسیر کاروان اسرای واقعه کربلا به سمت شام در سال ۶۱ قمری از این شهر بود. روایت است که به هنگام عبور اسرای کربلا از این شهر، سر مبارک حضرت امام حسین(ع) بر روی سنگی قرار داده شده است و پس از آن مردم بعلبک در این منطقه مسجدی بنا کردند که نام آن راس الحسین است. مقبره خوله که گفته می شود یکی از دختران امام حسین(ع) است نیز در شهر بعلبک قرار دارد.