سفرنامه مثلث طلایی هندوستان - قسمت اول

مقدمه و توصیه های اولیه:

از سه ماه قبل از سفر کلیه سفرنامه ها و مطالب مربوط به هندوستان را از اینترنت استخراج ومطالعه کرده بودم.می خواستم با اطلاعات کامل گام در این سفر بگذارم.چون عمر انسان محدود و تعداد کشورها اونقدر زیاده که همین بشه یکبار در طول عمر به یک کشورسفر کرد. من و همسرم تصمیم گرفتیم هر سال یکبار مسافرت خارج از کشور داشته باشیم ، حداقل سه ماه قبل از سفر و سه ماه بعد از سفر آدمو شارژ میکنه. دیدن کشور 72 ملت و رنگارنگ با مذاهب گوناگون و3/1 میلیارد نفرجمعیت با فیلمهاو رقص و آوازهایش با وسعت2/2برابر ایران و تاریخ کهنش از بچگی آرزوی من بود و این آرزو داشت محقق میشد و از این بابت لحظه شماری می کردم ودر پوست خودم نمی گنجیدم .

1-توصیه می کنم هر سال حداقل (در صورت تمکن مالی) یکبار به مسافرت خارج از کشور برید. و مخصوصا جاهایی رو انتخاب کنید که با کشور ما متفاوت باشه.

2-کشور هندوستان از خیلی جهات با کشور ما تفاوت داره مانند: آب و ها – زبان – دین – پوشش (لباس پوشیدن) – تمیزی شهرها – نوع اتومبیلها و نحوه حرکت اونا(که از چپ رانندگی می کنن ) –غذاها – نحوه زندگی و طرز تفکراتشون – مغازه ها – رنگ پوست و چهره و ....

3-برای سفر به هندوستان باید عاشق اونجا بود . به فرهنگ ، دین ، مردم ، تاریخ ، زبان و غذاهای تندش ، علاقه وافر داشت تا از بودن و دیدنیهای اونجا لذت برد.

4-در این سفر چون بیشتر شما از بناهای باستانی و تاریخی دیدن می کنید، برای اونایی که به تاریخ و فرهنگ کشورها علاقه مندند ، سودمند خواهد بود که اکثرا افراد متاهل و میانسال به بالا رو تشکیل میده.

5-چون زمان صدور ویزای هند طولانیه توصیه می کنم از یکماه قبل از سفر در یکی از آژانسهای مسافرتی ثبت نام کنید.

6-حداقل از یکماه قبل از سفر ، کلیه اطلاعاتی که در این سفر نیاز دارید رو از اینترنت جستجو و بدست بیارید.

7-این سفرنامه و یا هر سفرنامه دیگری تنها حاصل تجربه ها و بیان دیدگاههای یک نفره که اصولا و قطعا نمی تونه بیانگر تمام واقعیتهای سفر باشه. توصیه میکنم قبل از مسافرت حداقل 4 الی 6 تا از سفرنامه های اون کشورو مطالعه کنین تا با بینش بالایی به کشور مقصد سفر کنین.

روز اول: سه شنبه 7/8/92 برابر با 29 اکتبر 2013

شب قبل از پرواز با اتوبوس شبرو از تبریز به تهران آومدیم و بلافاصله از ترمینال به فرودگاه امام(ره) رفتیم . پرواز ما با شماره 5075 شرکت هواپیمایی ماهان وهواپیمای ما ایرباس 300600 که گنجایش 224 مسافر داشت با 25 دقیقه تاخیر ساعت 10/14 به مقصد دهلی انجام شد. پرواز بسیار خوب و آرامی داشتیم .اکثر مسافران، هندی های مسلمان شیعه طلبه و یا زایران عتبات و اماکن مقدسه ایران بودند که به کشور خود باز میگشتند که اکثرا ساکن شهر شیعه نشین لکنو که در 500 کیلومتری شمال دهلیست بودند.تا پذیرایی ناهار انجام شد و کمی مطالعه روزنامه 2 ساعت و چهل دقیقه بعد به آسمان دهلی رسیدیم و خلبان شجاعی 20 دقیقه بعد هواپیما رو در باند فرودگاه ایندیرا گاندی دهلی با صلوات مسلمونای هندی به زمین نشاند .

کل پرواز از موقع بلند شدن هواپیما تا فرود دقیقا 3 ساعت طول کشید. ساعت به وقت هندوستان 10/19 بود . چون هندوستان ساعت رسمی خودشو تغییر نمیده در 6 ماه اول سال اختلاف ساعت ما با اونا یکساعت و در نیمه دوم سال دو ساعت جلوتر از ماست.بعد از کنترل پاسپورت و گرفتن چمدونا که به راحتی و سریع انجام گرفت جلو درب خروجی فرودگاه همسفرانمونو ملاقات کردیم جمعا 24 نفر بودیم که اکثرا جوون و متاهل بودن. با حدود نیم ساعت تاخیر راهنمای هندیمون هم اومد. آقای حمماد رضوی، مسلمان 32 ساله ،متاهل با 2 فرزند وکارشناس ارشد تاریخ و مشاور یونیسف بود که به زبان فارسی با اون لهجه مخصوص هندی ، مسلط بود که در شرکت go- indiaکار می کرد و خودش میگفت به علت مشغله کاری راهنمای تور نیست و سالی دو بار این وظیفه رو به عهده می گیره.

آقای حمماد رضوی(راهنمای تور)

در هنگام سوار شدن به اتوبوسمون(که یک هفته در طول سفر با ما بود) طبق رسم مهماننوازی هندوها، با حلقه گل و یک بطری آب معدنی پذیرایی شدیم و مسیر 5/1 ساعته فرودگاه(که در جنوبغرب دهلی قرار داره) تا محل اقامتمون که هتل" کانتری این" (شمالشرق دهلی) بود رو طی کردیم.

نمای بیرونی هتل " کانتری این" درمنطقه صاحب آباد

کارهای تحویل گرفتن اتاق به سادگی و سریع انجام شد و ساعت 11 شب تو اتاقمون بودیم و بعلت خستگی 24 ساعته ، شبو زود خوابیدیم .
توصیه ها و مطالب جالب روز اول:

1-حتما یک عدد خودکار همراه داشته باشید چون در هواپیما برگی از طرف دولت هند در اختیار شما قرار میگیره که بایستی پر کنین که اینو در فرودگاه در هنگام کنترل پاسپرت دریافت میکنن.

2-برگه هایی که به بلیط از بابت تعداد چمدونا چسبیده میشه به هنگام خروج از گیت فرودگاه شدیدا کنترل میشه که بایستی از بلیط جدا نشه.

3-درصرافی فرودگاه دهلی به ازای هر دلار 57 روپیه پرداخت میشد ودر فرودگاه امام(ره) از این هم پایینتر بود. توصیه میشه دلارهارو در فرودگاه چنج نکنین و با هماهنگی راهنما تون با نرخ بالاتری چنج بکنین که ما فردای آنروز با نرخ 59 روپیه چنج کردیم.هر چند 2 روپیه کمتر از نرخ رسمی بود ولی بهتر از چنج در فرودگاه شد.

4-نرخ برابری هر روپیه با دلار2500 تومانی(که 300 دلار هرنفر در فرودگاه امام(ره) دریافت کرده بودیم) 42 تومان و با دلار 3000 تومانی آزاد، 51 تومان میشه.

5-خرید سیم کارت بدرد نمی خوره (از اصطلاحات فریزبی(راهنمامون که من اسمشو گذاشتم) چون زمان فعال سازی یک هفته طول میکشه.بهتره با گوشی همراهتون صحبت نکنین یا در حد چند کلمه با سیم کارت ایرانیتون که خوب خط می ده.خب می خوایم یه هفته ای متفاوت باشیم دیگه. چقدر صحبت با موبایل؟

روز دوم : چهارشنبه 8/8/92 (30 اکتبر 2013)

امروز صبح ساعت 30/7 بازنگ تلفن از خواب بلند شدیم.شب خوب و آرامی در هتل داشتیم.هتل کانتری این یک هتل 5 ستاره معمولی بود و همه امکانات یک هتل خوب رو دارا بود.از همه مهمتر برا ما ایرانیها یک کتری برقی با آب معدنی و چایی و نسکافه کنارش که خوردن یک فنجان چایی داغ بعد از یکروز پرتلاش واقعا لذتبخش بود.

لابی هتل کانتری این

ساعت 30/8 جهت صرف صبحانه به رستوران هتل رفتیم و مثل همه هتلهای 5 ستاره صبحانه مفصلی داشت ولی چون این هتل مخصوص افراد سبزیخوار بود خبری از فراورده های گوشتی و تخم مرغ و پنیر نبود و تا دلتون بخواد غذاهای گرمش برای ما ایرانیها تند و پر ادویه بود خب به هندوستان اومده بودیم دیگه یکم سوختن دهن برام لذتبخش بود.

رستوران هتل کانتری این

قرارمون ساعت 15/9 لابی هتل بود . سوار اتوبوس توریستیمون شدیم و اولین محل بازدیدمون مقبره ماهاتماگاندی یا raj gate بود. همینجا اشاره بکنم که در مورد اماکن دیدنی و آثار تاریخی که ما مشاهده کردیم زیاد توضیح نمی دم چون هم سفرنامه خیلی طولانی میشه و هم اینکه توضیحات کامل هر اثر به سادگی از اینترنت قابل دسترسی است وتنها مواردی که به درد خوانندگان می خوره رو اشاره می کنم.در فاصله نیم ساعته تا رسیدن به راج گیت، فریزبی از هر کدوممون مبلغ 100 دلار از بابت ورودیه ها و بازدید از چند جا که در برنامه نبود و در پکیج ارسالی از طرف شرکت go india بود ،گرفت. مقبره ماهاتما گاندی در وسط یک باغ بزرگ که پر از سنجاب بود و عده زیادی هم توریست که ورودیه هم نداشت ،قرار گرفته و ارزش دیدن رو داشت.

مقبره ماهاتما گاندی

سپس به یکی از معابد هندوها به نام معبد بیزلا یا سوامین رفتیم.فیلم و عکسبرداری از داخل معبد ممنوع بود.

نمای بیرونی معبد بیزلا

این معبدو ماهاتما گاندی افتتاح کرده بود.دین هندو که 70% مردم هند تابعش هستند، از 4 مذهب تشکیل شده و روحانیونش لباس نارنجی به تن میکنند.اینها اعتقاد دارند خود خداوند به شکل بشر برای هدایت مردم ظهور کرده و بنابراین عبادت بت به شکل بشر در واقع عبادت خود خداوند است. در معبد سنگهایی داخل دیوار به شکل صلیب شکسته وجود داشت که در 4 طرف آن 4 نقطه که نشانه 4 عنصر: آب – آتش- باد و خاک بودبه چشم می خورد.

طبق اعتقادات آنها حیواناتی همچون موش، سگ، میمون ، گاو و خوک مقدسه و کسی حق کشتن اونارو نداره به همین علت هم این حیونا فراوان تو شهرهاشون جولان میدن. سپس با اتوبوسمون بطرف دهلی نو که منطقه ای داخل شهر دهلیست رفتیم و بدون پیاده شدن کاخ ریاست جمهوری، پارلمان و دروازه دهلی رو از داخل اتوبوس دیدیم.

کاخ ریاست جمهوری

دروازه دهلی

سپس جهت صرف ناهار(یکی از 3 ناهار پکیج تور) در داخل شهر به مک دونالد رفته ساندویچ مرغ با نوشابه و سیب زمینی سرخ کرده خوردیم. هرچند سیر نشدیم ولی از گرسنه ماندن بهتر بود.

بعد از ظهر ابتدا به منارقطب رفتیم که یکی از آثار باستانی و ثبت جهانی دهلیست که باغی کوچکتر از راج گیت و محوطه با صفا و سرسبزی داشت ورودی اش 250 روپیه بود و چون ما قبلا پول همهشو یکجا داده بودیم دیگه هیچ مبلغی رو پرداخت نمی کردیم و خود فریزبی ورودیه هارو می پرداخت.

منار قطب

در این محوطه علاوه بر منار قطب، مسجد،خرابه های مذهب جینیسم، ستون فلزی ومناری ناقص که علاالدین خلجی ( جانشین قطب الدین ایبک ( اولین پادشاه دهلی و سازنده منار قطب) درست در مقابل منار قطب در حال ساخت بود که به دلایل نا معلومی ناقص رها شده، نیز وجود داشتند.

ستون فلزی

خرابه های مذهب جینیسم

منار ناقص

آخرین برنامه امروز، بازدید از معبد آکشاردهام بود که درست دقیقه 90 یعنی ساعت 5 عصر دمادم بستن دربها به آنجا رسیدیم.آکشار به معنی مقدس و دهام به معنی مکان می باشد. این معبد متعلق به شاخه جدیدی از هندوها که 200 سال پیش توسط رهبرشان " سوامی نارایان" بوجود آمده ، در سال 2005 بعد از 5 سال کار مداوم توسط 20000 کارگر به شکل فوق العاده زیبا به بهره برداری رسیده است.چون اجازه حمل هیچگونه دوربین و موبایل نداشتیم ، هیچ عکسی نتونستیم تهیه کنیم اما خوشبختانه یک محلی جهت عکسبرداری ایجاد کردن که با پرداخت 130 روپیه از ما عکس گرفتن.

این معبد ورودیه نداره ولی برای تماشای نمایشهای بسیار زیبا به زبان انگلیسی که سالنهای نمایش تو در تو میباشد ورودیه دریافت میشه.این بازدید و نمایشهای مربوطه 4 ساعت طول کشید و در آخر ساعت 9 شب در فضای باز و دل انگیز که بر روی سکوها نشسته بودیم که گنجایش بیش از 3 هزار نفر رو داشت و مالامال از جمعیت بود، شاهد نمایش رقص فواره ها با رنگها و موزیک زیبا بودیم. بعد از این برنامه حوالی 10 شب به هتل بازگشتیم. فاصله آکشاردهام از هتلمون زیاد نبود و ساعت 30/10 شب در هتل در اتاقهامون بعد از یک روز پر کار یک فنجان چایی واقعا حال داد.
توصیه ها و دانستنیهای جالب روزدوم:

1-هرچند همه می دانستیم مبلغ 100دلار که فریزبی از ما گرفت بالاتر از کل ورودیه ها بودواجباری نبود و میتونستیم پرداخت نکنیم،ولی من توصیه میکنم که همه پرداخت کنن چون اولاپکیج شرکت go india ست و معمولا تو همه تورها اینجور کارها رو می کنن و از ابتدای ثبت نام، نرخ اصلی توررو اعلام نمی کنن تا هزینه تور بالا نره و در مقصد به بهانه های مختلف اخذ می کنن و راهنما کاره ای نیست ثانیا برا کسانی که اولین مسافرتشون به هنده( که معمولا همه اینجورین)از گروه جدا شدن مشکلات خودشو داره و هدف، اتحاد با همسفران و چند روزی دور هم خوش گذراندن است و ثالثا با انتخاب هتلهای 4 ستاره که هزینه پایینتری داره این مبلغ جبران میشه چون در طول این سفر 7 روزه فرصت استفاده از امکانات هتل 5 ستاره (مانند استخر و سالنهای ورزشی و اینترنت و ...) رو ندارید و بقیه امکانات مثل اتاقها و صبحانه زیاد با هم فرقی نداره

2-دانستن قیمت برخی اجناس که برا ما جالبه تو دهلی به قرار زیر بود:هر لیتر بنزین 2/1 دلار. روزنامه 2 تا 3 روپیه . هرکیلو سیب 60 روپیه و موز 40روپیه.کرایه تاکسی هر کیلومتر 20روپیه و ریکشا(توک توک یا تاکسی های 3 چرخ) هر کیلومتر 10 روپیه( البته لازم به توضیحه که این قیمت رسمیه وبا چونه زدن به مراتب با قیمت پایین میتونین تاکسی و ریکشا کرایه بکنین).کرایه منزل 20000 روپیه. حقوق متوسط یک کارمند دولت 60000 روپیه.هر کیلو بادام هندی 800 روپیه(در شهر مدرس در جنوب هند تولید میشه و بعلت قیمت بالای سوخت تا به دهلی برسه هزینه حمل ونقل بالایی بر میداره).بلیط هواپیما از دهلی به بمبیی رفت و برگشت 18000 روپیه.گوشت مرغ هرکیلو 180،گاو 120 ، گوسفند 300 وشیرگاومیش 40 روپیه .

3-در آمد هند از صنعت توریسم تنها 6% است جون بیشتر درآمددولت از صادرات: جواهرات،پزشکی، لوازم کامپیوتر،برنج ، چای و ادویه جات بدست میاد،زیرساختهای مناسبی برای صنعت توریسم اندیشیده نشده است.

4-درهند اکثررانندگان به بوق زدن عادت کردند چون مردم هند از این صداها اعصابشون خرد نمیشه و با این صداها زندگی میکنن و در شبها هم بجای چراغ دادن بوق می زنن.

5-70% جمعیت هند ، هندو و 15% مسلمان ، 4% سیک(مانموهان سینگ نخست وزیر هند هم جزو سیکهاست) 5%بودا و بقیه اقلیتهایی از مذاهب بهایی- جینیسم –زرتشتی و غیره می باشند.

6-22%جمعیت هند بیسواد و جالب اینکه خیلی از مردم عادی با اینکه زبان رسمی دومشون انگلیسیه بلد نیستن و من از روی ظاهر افراد تحصیلکرده حدس می زدم که انگلیسی بلد باشند.

7-چون امکان فیلمبرداری و عکسبرداری از داخل آکشاردهام وجود نداره توصیه می کنم که D.V.D آکشاردهام رو که در فروشگاه داخل مجموعه که به قیمت 30 روپیه میفروشند ، تهیه بکنین.

روز سوم : پنجشنبه 9/8/92 (31 اکتبر 2013)

امروز صبح بعد از صرف صبحانه وچک اووت ساعت 30/10 وسایل و چمدونامونو داخل اتوبوس گذاشته و بطرف آگرا حرکت کردیم.فاصله دهلی تا آگرا 208 کیلومتره که حدود 5 ساعت طول کشید البته ما از اتوبان جدیدالاحداث Yamuna express way رفتیم.آزاد راهی با 8 لاین.

آزاد راه دهلی – آگرا

حداکثر سرعت برای سواریها 100 و برای اتوبوس و کامیونها 60 کیلومتر برساعت بود.جاده بسیار صاف و خوبی بود و اطراف جاده برخلاف شهر دهلی خیلی تمیز و زیبا بود .زمینهای کشاورزی شامل دشتهای گسترده با خاکهای بسیار حاصلخیز.در ابتدای این جاده یک دانشگاه بسیار بزرگ و یک پیست اتومبیلرانی فرمول 1 رو هم مشاهده کردیم.

تابلو مسابقات اتوموبیل رانی فرمول 1

حدود ساعت 30/1 ظهر اتوبوس در یک رستوران بین راهی نگه داشت.چون هنوز گرسنه نبودیم تا ناهار بخوریم و ناهار امروز هم مهمان شرکت در شهر آگرا بودیم، به خوردن کمی تنقلات که از تبریز آورده بودیم اکتفا کردیم. در این فاصله فرصتی پیش اومد که به تابلو لیست قیمتهای این رستوران نظری بیاندازم.به عنوان نمونه قیمت چند قلم به شرح ذیل بود: چای 20 ،قهوه 30 ،ساندویچ سبزیجات 30، ساندویچ برگر 50، بستنی 40، سمبوسه 40،راجما با نوشابه و برنج(که احتمالا یه نوع غذا بود) 80 روپیه.

تو این فاصله 5 ساعته از دهلی تا آگرا چون اکثر همسفرامون جوون بودند با انواع برنامه های شاد داخل اتوبوس زمان رو برامون کوتاه کردند وما متوجه نشدیم کی به آگرا رسیدیم.

حوالی 4 بعد ازظهر ابتدا فکر می کردم ازیک روستا رد می شویم که پر از گله های گاومیش و خوک بود که از وسط خیابان رد می شدند و مغازه هایی مانند100 سال پیش روستاهای ایران، با مردمانی فقیر، لاغر ، کثیف و خیابانهای شلوغ و غیر بهداشتی ولی بعدا متوجه شدم اینجا آگراست . پایتخت هندوستان، 400 سال پیش در زمان شاه جهان، پنجمین امپراطوری بزرگ گورکانیان!

گله گاومیش در آگرا

بلافاصله چون گرسنه بودیم و ساعت هم از 4 بعد ازظهر گذشته بود به K.F.C رفته و دومین ناهار پکیج تور رو که ساندویچ مرغ بود خوردیم .

K.F.C آگرا بیرون K.F.C صحنه ای که انتظار داشتیم تو هندوستان زیاد ببینیمو دیدیم ، یه مرد مارگیر.

مرد مارگیر

سپس به هتلمون رفتیم و طبق معمول کارهای چک این و تحویل اتاق به سرعت انجام شد. اتاق 321 مال ما شد.هتل کلارک شیراز از سری هتلهای زنجیره ای کلارک که هتلی 5 ستاره معمولی و خوب و مجهز ولی با قدمت 50ساله.تقریبا همه امکانات هتل دهلی رو داشت ولی محوطه بزرگ و سرسبزی داشت که استخر رو باز و سالنهای بدنسازی و سونا و جکوزیش تو اون محوطه بودن . اتاقمون هم کاملا مجهز بود و تمیز ولی به بزرگی و تازگی هتل دهلی نمی رسید.

نماهایی از هتل کلارک شیراز آگرا

ساعت 6 عصر جهت مشاهده نمایش زندگی شاه جهان و ارجمند بانو(سرگذشت ساخت بنای تاج محل) به سالن تاتر شهر رفتیم.نمایش بسیار زیبای ملودرام توام با رقص و آواز با ترجمه به زبان فارسی با گوشیهایی که تحویلمون شد 80 دقیقه بطول انجامید.در پایان یک عکس یادگاری کنار بازیگران نقشهای اصلی به قیمت 150 روپیه گرفتیم.سپس ساعت 30/8 شب به به اتفاق همه همسفران با اتوبوسمون به فروشگاه مهاراجه رفته و مقداری چای و ادویه های مختلف با بسته بندی های بسیار شیک و جالب خریداری کردیم. و حوالی ساعت 10 شب به هتل برگشتیم.
توصیه ها و دانستنیهای جالب روزسوم:

1-هرچند جاهایی رو که راهنما چه برای خرید یا غذاخوری میبره گرونه ولی نسبتا با اطمینان هستند و اگه خودتون جایی را نمی شناسید بهتره به راهنماتون اعتماد داشته باشید.

2-هرچند من تو همه مسافرتام به خارج از کشور مخالف بردن خوراکی از ایران هستم و دوست دارم غذاها و تنقلات اونارو تجربه کنم ولی هند شاید تنها کشوری باشه که توصیه می کنم یه مقدار (به اندازه نیاز نه زیاد) غذا و تنقلات همراهتون ببرین .

3-من تو هند چیزی به اسم نانوایی و وجود نان در شهرها ندیدم. گویا هندیا اصلا نون نمی خورن. اگه هم بخورن بصورت سنتی تو خونه هاشون درست می کنن.

4-کلا چیزی به اسم سوپرمارکت ندارن و بقالی و فروشگاه خیلی کمه.

5-گویا هندیها لبنیات هم ندارن و اصلا پنیر نمی خورن و ماستو تو خونه هاشون خودشون درست می کنن.

6-جمعیت آگرا 3 میلیون نفره و 400 سال پایتخت هندوستان بود. آرامگاه اعتماد الدوله پدر ممتاز محل یا ارجمند بانو بیگم در این شهرقرار داره.

7-رودخانه یامونا از داخل این شهر میگذره و فوق العاده کثیفه و جالب اینجاست که آب آشامیدنی شهر از تصفیه آب این رودخانه تامین میشه.

8-انگلیسیها این کشورو پرنده طلایی مینامیدند در سال 1600 میلادی 16 نفر به هند میآن و تقسیم اراضی می کنن و تجارت فلفل سیاه رو شروع می کنن. چون اون زمان در کشتیهای انگلیسی که ماهها روی آب اقیانوسها بودن آذوقه شون خراب می شد متوجه شدند که با مخلوط کردن فلفل به غذاها به علت وجود آنتی اکسیدان آذوقه شون ماهها فاسد نمیشه.

9-انگلیسیها آگرا رو خراب کردند تا بر هند مسلط بشن و چای هندوستان رو به اروپا صادر کردند.

10-وجود همسفرای جوون و باحال که محیط داخل اتوبوسو شاد میکنند ، میتونه نعمت بزرگی باشه مخصوصاتو فاصله های خسته کننده شهرها که 3 روز از مسافرتمون تو جاده های بین شهری میگذره.

روز چهارم : جمعه 10/8/92 (اول نوامبر 2013)

امروز صبحانه بالاخره بعد از چند روز خیلی خوشحال بودم که تخم مرغ خوردم ولی همچنان از پنیر خبری نبود گویا هندیا اصلا پنیر دوس ندارن شاید هم تنها ماده غذاییه که نمیشه با فلفل و ادویه تند خورد!

نمونه صبحانه در هتل کلارک شیراز

چون جمعه ها تاج محل تعطیله برنامه امروز ما تنها بازدید از قلعه آگرا بود.صبح اتوبوسمون خراب شده بود و نیومد فریزبی ساعت 10 برامون چند تا اتومبیل سواری گرفت و با اونا رفتیم .قلعه آگرا از هتلمون زیاد دور نبود و 10 دقیقه ای رسیدیم. بین راه و داخل شهر کنار خیابون پر بود از دسته های گل نارنجی رنگ که هندوها خودشونو برای جشن دیپاولی آماده می کردن .قلعه سرخ محل حکومت وزندگی پادشاهان مغولی بود(ازسال1526 تا سال1857 میلادی)که بسیار بزرگ و دیدنیست.

قلعه سرخ آگرا یا Agra fort( نمای بیرونی)

فاصله این قلعه تا تاج محل حدود 2 کیلو متره و اگه هوا صاف باشه بخوبی دیده میشه.تو این فصل به خا طر نزدیک شدن فصل زمستون ، آسمان دهلی ، آگرا و جیپور حالت غبار و مه گرفتگی داره وعمق دید پایینه.

قسمتی از نمای داخلی قلعه سرخ آگرا

ساعت 30/13 بازدیدمون از قلعه تموم شد و اتوبوسمون هم اومده بود و همه همسفران سوار اتوبوس شده و فرزبی مارو داخل شهر به یک رستوران به نام only restaurant برد.چشمتون روز بد نبینه ، قیمتها سرسام آور بالا و کیفیت پایین.چون مثلا یک رستوران سنتی بود.به ناچار یه غذایی مثل جوجه کباب خودمون که فرزبی سفارش کرده بود زیاد تند نباشه، خوردیم بدون مخلفات و با کیفیت پایین به قیمت 800 روپیه!

ساعت 30/14 به هتل بازگشتیم و قرار گذاشتیم ساعت 5 بعد ازظهر به شهر بریم و از چند مغازه و بازار دیدن و شاید خرید بکنیم. چون حدود 2 ساعتی تا اون موقع فرصت داشتم برای اولین و آخرین بار از استخر و سالن بدنسازی هتل استفاده کردم.ساعت 5 اتوبوسمون اومد و همه سوار شده و فرزبی مارو به چند فروشگاه و یک بازار خیابانی برد.طبق انتظار ما قیمتها تو اون فروشگاهها فوق العاده بالا بود مثلا یک لباس ابریشمی ساری 9000 روپیه و تیشرت معمولی نخی با آرم تاج محل 300 روپیه یک مجسمه فلزی فیل کوچک 1100 دلار که من چیزی نخریدم.سپس به یک تولیدی و فروشگاه چرم رفتیم که اینجا هم قیمتها فوق العاده گرون بود و هیچکس چیزی نخرید.و سپس گشتی تو خیابونا ی آگرا زده و چون فردا صبح ساعت 8 قبل از رفتن به جیپور بایستی به تاج محل می رفتیم، بنابراین حوالی ساعت 9 شب به هتل برگشتیم.

توصیه ها و دانستنیهای جالب روز چهارم:

1-توصیه می کنم از فروشگاههای پیشنهادی راهنمای تور اگه به نظرتون قیمتهاش بالاست چیزی نخرین

2-پیشنهاد میکنم تو رستورانهای داخل شهر غذا نخورید چون اولا جاهایی که راهنما میبره گران قیمته و ثانیا باب طبع ما نیست.وهمان بهتر که اگه تحملشو داشته باشین ،یک هفته برنج نخورین و از فست فودها استفاده کنیدK.F.C. و مکدونالد تو همه شهرا شعبه داره.البته من خودم جزو افرادی هستم که غذاهای محلی هر شهر رو تجربه می کنم ولی هندوستان با دیگر کشورها و شهرها فرق میکنه چون هم غذاهاش خیلی تنده هم غیر بهداشتی و هم زیاد خوشمزه نیست.

3-نان تو شهر و رستورانهاش گیرنمیاد و تو رستورانها تو منو غذاست مثلا یه تکه نان کوچک(یک چهارم نون تافتون) 40 روپیه.

روز پنجم :شنبه 11/8/92 (دوم نوامبر 2013)

امروز صبح بعد از صرف صبحانه و چک اووت وسایلامونو تو اتوبوس گذاشته و ساعت 8 بطرف تاج محل رفتیم.تاج محل نماد عشق و محبت شاه جهان به ممتاز محل (همسرش که در هنگام زایمان فرزند چهاردهمش از دنیا رفت) می باشد.آرامگاه دو دلداده و عاشق و معشوق در کنار هم و از عجایب هقتگانه جهان. چون شاه جهان سه تا زن داشت بنابراین تاج محل سه درب ورودی داره(جنوبی، شرقی و غربی)که ما از درب غربی وارد شدیم.از ابتدای در ورودی فرعی تا در اصلی حدود یک کیلومتری رو پیاده طی کردیم البته برای اونهایی که نمیتونن پیاده برن کالسکه هایی با شتر وجود داره که میشه استفاده کرد.

کالسکه شتر در درب ورودی فرعی تاج محل

در این فاصله حدود یک کیلومتری دستفروشها که همه بچه های فقیر می باشن مشغول فروش اجناس و سوغاتیها به توریستها هستن که مثل کنه به آدم میچسبن و این مورد زمانی پر رنگ میشه که شما قیمت یه جنسی رو بپرسید چون خیال میکنن شما اون جنس رو پسندیدین، بنابراین اصرار به فروش می کنن که در این صورت شما با مهربانی وچونه زدن میتونید به پایینترین قیمت اونو بخرین و اگه نخرین دست از سرتون بر نمی دارن حتی تا تهران هم دنبالتون راه می افتن! در این صورت نبایستی عصبانی بشید(چون گناه دارن و انسانهای بسیار مهربان و فقیری هستند و فقط هدفشون فروشه) بهتره همون اول اگه قصد خرید ندارید قیمت جنسو نپرسید و تنها بگید نیاز ندارم و نمی خوام .

در درب ورودی اصلی فرزبی یک آب معدنی و یک کاور کفش به ما داد چون داخل تاج محل ورود با کفش ممنوعه.فیلمبرداری تا ابتدای ورودی مجازه و سپس مبلغ 25 روپیه می گیرن و دوربینو گرفته و در کمدی میزارن و کلیدشو به شما میدن و موقع خروج می تونی دوربینتو تحویل بگیری. ولی عکسبرداری تا داخل مقبره مجازه .

تاج محل

در ضلع شمالی و بیرون تاج محل رودخانه یامونا دیده میشه که از کنار تاج محل رد می شه.

رودخانه یامونا در کنار تاج محل

در دو طرف(ضلع شرقی و غربی) ساختمان مرمرین و سفید تاج محل ،دو ساختمان قرمز رنگ وجود داره که اولی(ضلع شرقی) مهمانسرا احداث شده که مهمانان ، نزدیکان ، فرزندان و نوادگان شاه جهان جهت زیارت قبور در اونجا اسکان میافتند و دومی ساختمان مسجد می باشد.در بالای درب ورودی اصلی (ضلع جنوبی) تاج محل در دو ردیف (قسمت بیرونی و درونی) جمعا 22 گنبد کوچک به چشم می خوره که نشون دهنده 22 سالی است که ساخت تاج محل بطول انجامیده.

گنبد های کوچک بالای درب ورودی اصلی تاج محل

بعد از بازدید 3 ساعته از تاج محل ، ساعت 30/11 بطرف شهر جیپور حرکت کردیم.در فاصله 48 کیلومتری جاده آگرا- جیپور به شهر فاتح پور سیکری رسیدیم.اینجا محل زندگی و آرامگاه شیخ سلیم چیستی عالم و پیشگوی معروف زمان اکبرشاه می باشد.اکبرشاه از سه زن مسلمان، مسیحی و هندی خود صاحب فرزند نمیشدکه با دعای آن عالم، از زن هندی خود صاحب فرزند می شود(جهانگیر ،پدر شاه جهان) و به پاس احترام و علاقه به او دستور میدهد یک مجموعه عظیم شامل آرامگاه، استراحتگاه و مسجد بصورت قلعه در بلندی شهر که بلندترین دروازه جهان رادارد و 100 سال قدیمیتر از تاج محل است (500 سال قدمت) را احداث کنند

دروازه قلعه فاتح پور سیکری

داخل مجموعه فاتح پور سیکری

بعد از بازدید از این محل وگشتی چند دقیقه ای در بازار اطراف مجموعه و کمی خرید،ساعت 2 بعد از ظهر از آنجا به طرف جیپور حرکت کردیم.حوالی ساعت 30/15 اتوبوس جهت صرف ناهار در یک رستوران بین راهی نگه داشت .همه گرسنه بودیم وتا ساعت7 شب که به جیپور می رسیدیم، اتوبوس هیچ جا نگه نمی داشت، چاره ای نداشتیم جز سفارش غذا. برای یک بشقاب کوچک ماکارونی با چند تکه گوشت مرغ داخلش 400روپیه و برای یه بطری آب 1 لیتری که قیمت رویش 15 روپیه بود، 70 روپیه و یک تکه نان(شبیه نان تافتون ما منتها حدود یک چهارمش) 30 روپیه جمعا 500 روپیه پرداخت کردم.

در محوطه بیرون رستوران و جنب بوفه ، عده کثیری از مردم دور تلویزیون گرد اومده بودند وبا اشتیاق و علاقه خاصی داشتند یک مسابقه ورزشی رو تماشا می کردند من هم که عاشق فوتبالم ابتدا فکر کردم مسابقه فوتباله که مردم با علاقه و اشتیاق دارن نگاه میکنن ولی وقتی از لابلای جماعت صفحه تلویزیونو دیدم ، باور نمی کردم که مردم هند عاشق مسابقات کریکت باشند، ورزشی که تعداد علاقمندانش تو ایران شاید به تعداد انگشتای دست نرسه!

ساعت 7 شب به شهر صورتی (جیپور) رسیدیم . مرکز ایالت راجستان که نسبت به آگرا شهر تمیزی به نظر می رسید. چراغانی شهر و شور و غوغای مردم حکایت از شب جشن دیپاولی یا( دیوالی) داشت .\

شب جشن دیپاولی در جیپور

به هتل کلارک آمر محل اقامتمون رسیدیم و طبق معمول کارهای چک این و تحویل اتاقمون که شماره 704 بود به سرعت انجام گرفت. یکی از لامپهای اتاقمون اتصالی داشت و روشن و خاموش می شد. ساعت 8 شب جهت استفاده از زمان و دیدن اطراف هتلمون که چند تا فروشگاه بزرگ و شیکی داشت ، دو ساعتی اطراف هتل گشتیم و همه جا آذین بندی شده بود و مردم سرگرم خرید های جشن فرداشون بودند و ماهم مشغول تماشای اونا!
توصیه ها و دانستنیهای جالب روز پنجم:

1-دستفروشها انسانهای فقیر و مهربونی هستند با اونها با مهربانی برخورد کنید و چیزی رو که دوست دارید بعد از چونه زدن با حداقل قیمت میتونید بخرید مطمین باشید اگه صرف نکنه به شما نمیفروشند.

2-قیمت دستفروشهاو فروشگاههای فاتح پور سیکری مناسبتره با چونه زدن صنایع دستی و سوغاتی های خوبی می تونین بخرین.

3-خرید در مسافرتهای خارجی من در اولویت آخره ولی چون خانمها به خرید علاقه دارند وهمچنین قیمتها به نسبت سایر کشورها پایینه و اجناس هندی (پارچه و لباس،جواهرات ،ادویه، چای و صنایع دستی) مشهوره و کیفیت خوبی داره وهمچنین به این زودیها فیلمون هوس هندوستان نمیکنه، من توصیه میکنم یکم خرید بکنین و سوغاتی هم یادتون نره .

روز ششم :یکشنبه 12/8/92 (سوم نوامبر 2013)

امروز صبح بعلت مشکل اتصال برق، یکی از لامپهای کم مصرف اتاقمون ترکید و من مجبور شدم با مراجعه به رسپشن هتل اتاقمونو تعویض کنم این کار به راحتی و با مساعدت عوامل هتل به سرعت انجام و ما به اتاق 723 نقل مکان کردیم . این اتاق هم بهتر و هم رو به شهربود.هتل کلارک آمر هم یکی از هتلهای زنجیره ای کلارک و 5 ستاره معمولی بود وهمه امکانات یک هتل خوبو داشت.

نمای خارجی هتل کلارک آمر

سپس ساعت 8 بعد از صرف صبحانه در هتل، به همراه تمامی همسفران بطرف قلعه آمبر رفتیم.

سالن غذاخوری هتل کلارک آمر شهر چیپور

قلعه و قصر آمبرتوسط ماهاراجه ها به سبک هندو – اسلامی بین سالهای 1600 تا 1727 ساخته شده و به شهر آمبرکه از خدای آمبرگرفته شده مربوط می شود.مرمر سفیدوسنگ ماسه قرمز مصالح اصلی این قلعه است.

این مکان زیاد از هتل دور نبود و مسیر نسبتا کوهستانی و زیبایی داشت . حوالی 20/8 به پایین قلعه رسیدیم که صف توریستهارو دیدیم که می خواستند با فیل سواری مسیر حدود یک کیلومتری و سربالایی، خودشونو به داخل قلعه برسونن.ما هم این تجربه شیرین فیل سواری رو از دست ندادیم .کرایه هر نفر 450 روپیه بود و اونایی که نمی خواستن سوار فیل بشن با خودروی جیپ مجانی خودشونو به داخل قلعه رسوندن.

بعد از یکساعت بازدید از قلعه بسیار باعظمت ، بزرگ و دیدنی آمر موقع برگشت با خودروی جیپ و بطور رایگان اومدیم پایین پیش اتوبوسمون.

فیل سواری توریستها در مسیر قلعه آمبر

قلعه و شهر آمبر و مسیر فیل سواری از بالای قلعه.

بلافاصله با اتوبوسمون بطرف یکی دیگر از دیدنیهای شهر به نام جل محل رفتیم.جل محل کاخی است در میان دریاچه mansagar که در سال 1799 توسط ماهاراجه مادیوسینگ حاکم جیپور و طرح آن با الهام از کاخ دریاچه اودایپور ساخته شده و کاخ تابستانی جهت گذراندن پادشاه و همسرش بعنوان محل شکار و تفریح بوده است.

جل محل

امکان بازدید از داخل کاخ وجود نداره و ما بمدت 10 دقیقه از دور دریاچه مناظر زیبای اطرافو تماشا کردیم.در اینجا هم بساط دست فروشها برپا بود و انصافا هم اجناس خوب و با قیمت مناسب میشد گیر آورد. سپس با اتوبوسمون همگی به یک فروشگاه بزرگ داخل شهر جیپوررفتیم. شامل بخشهای فروش جواهرات، صنایع دستی و فرش ، النگو و بدلیجات، پوشاک و لباس و.. میشد.قیمتهاش نسبتا مناسب بود و همسفران ما خرید کردند بخصوص خانمها که عاشق جواهراتش بودند. بعد از خرید مقداری وسایل بطرف موزه آلبرت هال رفتیم ولی از بخت بد ما بعلت جشن دیپاولی موزه تعطیل بود تنها میشداز بیرون موزه عکس گرفت !

نمای بیرونی موزه آلبرت هال

در ادامه به جنتر منتر رفتیم که بزرگترین رصدخانه هندوستان می باشد.کلا بازدید از این رصدخانه با فضای زیبایی که داشت توام با توضیحات راهنمای محلی ،بسیار آموزنده بود.

جنتر منتر در شهر جیپور

نویسنده : فرشاد شفیعی شهیدلو

 

سفرنامه مثلث طلایی هندوستان - قسمت دوم