*فرنگستان یا فرنگ برگرفته از واژه ی فرانک (به فرانسوی: Franc) است. خاقانی این واژه را در دیوان خود بکاربرده است:
سگبانت شه فرنگ یابم
دربان شه عسقلان ببینم
(دیوان خاقانی-در ستایش مظفر الدین قزل ارسلان ایلدگز)
این واژه از سوی سعدی شیرازی هم به کار رفته است که در احوال سفرهای خود در شام میگوید مدتی را به اسارت سربازان فرنگی در جنگهای صلیبی در آمده است: از صحبت یاران دمشقم ملالتی پدید آمده بود سر در بیابان قدس نهادم و با حیوانات انس گرفتم تا وقتی که اسیر فرنگ شدم و در خندق طرابلس با جهودانم به کار گل بداشتند. لذا این واژه در زمان قاجار و پیش از آن به طور اعم به اروپای غربی و به طور اخص به کشور فرانسه اطلاق می‌شده است. سپس از دوران پهلوی به علت آشنایی بیشتر ایرانیان با کشورهای اروپایی به تدریج از دایرهٔ کلمات خارج شده است و هم اکنون به عنوان کنایه یا استعاره به کار میرود. (از ویکی پدیای فارسی)
***************
بالاخره بعد از ماهها میخواهم سفرنامه ی عمومی سفر به اروپا را بنویسم. یعنی با اینکه ماهها از برگشتنم میگذرد اما هنوز فرصت نکرده ام که یادداشت هایم را تایپ کنم و راهنمای سفر تنهایی ارزان به اروپا را بنویسم. میخواهم ادعا کنم که دیگر از این مدلی که من رفتم ارزانتر نمیشود پنج کشور اروپایی را دید. این نوشته ها حاصل ساعتها جستجو و تجربه ی شخصی است. توی بخش اول سفرنامه فقط به مسایل مربوط به ویزا، بلیط، برنامه ریزی و ... پرداخته ام، بنابراین اگر که خود سفرنامه ی اصلی برایتان جذاب تر است، میتوانید از خواندن این بخش صرف نظر کنید و به قسمت دوم بروید.
عکس 1-1: مسیر سفر من
قدم اول تصمیم گیری و ویزا:
من ویزای شنگن را از کشور چک دریافت کرده ام. زمانی که من این ویزا را دریافت کردم چک هنوز به کشورهای جزو vsf نپیوسته بود. برای همین اطلاعاتی که من برای گرفتن وقت سفارت و مصاحبه داشتم شاید دیگر مفید نباشد. من یک دعوتنامه از دانشگاه برنو به مدت 8 روز داشتم و دقیقا هم همان مقدار ویزا گرفتم. با اینحال اگرچه مدارک مورد نیاز برای ویزا در هر کشوری متفاوت است و باید برای شرحش به سایت سفارت همان کشور مراجعه کنید ولی به طور کلی مدارک ویزای توریستی شنگن شامل دسته های زیر است:
- مدارک هویتی (که باید ترجمه شوند)
- مدارک شغلی (که نشان بدهد شما در ایران شغل ثابت و مشخصی دارید: سابقه ی بیمه ی تامین اجتماعی، دفترچه ی بیمه، گواهی اشتغال به کاری که در آن سمت و شرح وظایف ذکر شده بود و فیش حقوقی سه ماه آخر + پرینت حساب بانکی ای که حقوق به آن واریز شده بود مدارکی بود که من ارائه دادم)
- مدارک مربوط به هدف از سفر (دعوتنامه ی دانشگاه برنو)
- بلیط و محل اقامت (بلیط را با پرداخت مبلغ اندکی از اغلب آژانسها میتوانید رزرو کنید، من از اولین خریداران بلیط خارجی سایت علی بابا هستم، خوشحالم که چند جوان اینقدر پیشرفت کرده اند و الان به یک شرکت بزرگ تبدیل شده اند. همه ی بلیط های هواپیمایم را تا الان از علی بابا خریده ام، درصورتی که پرواز قابل کنسل شدن باشد، علی بابا بدون پرداخت حتا یک ریال بلیط شما را مهر میکند، اما درغیر این صورت باید هزینه ی بلیط را بپردازید. درهرصورت توجه داشته باشید که بلیط را میتوانید آنلاین رزرو کنید ولی می بایست مهر داشته باشد. برای محل اقامت هم من از دانشگاه خواهش کردم که در نامه ی دعوتنامه بنویسند که محل اقامت مرا تامین خواهد کرد و من هزینه ی اقامت را در محل پرداخت کنم که قبول کردند.)
- بیمه ی مسافرتی (از هر نمایندگی بیمه یا آژانسی با قیمت حدود 80 هزار تومان (قیمت سال قبل) بالاترین پوشش بیمه را می توانید دریافت کنید. فقط اولا دقت کنید که کل مدت اقامت شمارا می بایست پوشش بدهد، درثانی اسم و مشخصات دقیقا مطابق پاسپورت باشد، سفارت بیمه نامه ی من را برای اصلاح بخاطر یک فاصله ی ناقابل در نام فامیل طولانی ام پس داد که ببرم اصلاح کنم.)
- مدارک مالی ( من حساب بانکی واقعی خودم را با گردش سه ماهه اش ارائه دادم، آژانسها می گویند حساب شما باید حداقل 7800 یورو موجودی داشته باشد، نمیدانم این رقم را از کجا آورده اند، توی مدارک هیچ سفارتی من مبلغ ندیده ام، فقط گفته‌اند تمکن مالی و این یعنی هرچقدر بیشتر متمکن تر، یکبار هم یکی از دوستان کامپوس فرانس (که وابسته به سفارت فرانسه است) گفت که اقلا هزینه ی 6 ماه اقامت در اروپا را پوشش بدهد. ولی من فکر میکنم بیشتر از مقدار بالای پول در حساب، گردش حساب و واقعی بودن آن مهم است.)
نکته: همواره در مراجعه به همه جا (تاکید میکنم همه جا) دو سری کپی از مدارکتان بگیرید. ممکن است آنها از شما کپی بخواهند، دیگر مجبور نمیشوید بروید و برگردید، یک کپی از مدارکی که تحویل میدهید هم برای خودتان نگه دارید.)
نکته ی بعدی: پاسپورتتان را بعد از تحویل گرفتن از اداره ی گذرنامه قبل از هرکاری امضا کنید، پاسپورت و کپی و اسکن آن بدون امضا اعتبار ندارد
نکته ی بعدتری:مدارک اصلی و کپی را مرتب و جداگانه بچینید. در سفارت ها به این خاطر شما را ریجکت نمیکنند ولی وقتی سرشان شلوغ است نظم مدارک احتمال اشتباه را پایین می آورد. وقتی مدارکتان مرتب باشد آفیسر با دقت و راحت و خوش اخلاق بررسی میکند و اگر نیاز باشد اصلاح کنید به شما برمیگرداند. ولی مدارک بهم ریخته را با این دقت چک نمیکنند و فرصت اصلاح از دست میرود و ممکن است بخاطرش ریجکت بشوید.
واقعیت این است که من قصد گول زدن سفارت را نداشتم. من واقعا میخواستم توی آن دوره ی یک هفته ای که به کارم هم مربوط میشد شرکت کنم و بعد سه هفته هم توی اروپا بچرخم. اما سفارت فقط 8 روز به اندازه ی کل مدت دوره به من ویزا داد. اینجاست که شرایط هر کسی با دیگری فرق میکند. خلاصه تصمیم گرفتم نروم به کلاس و این هشت روز را به گشت و گذار بپردازم.
بلیط هواپیما:
خب حالا رسیدیم به وقت خریدن بلیط. من دو راه داشتم یکی اینکه بلیطی که رزرو کرده بودم قطعی کنم یا اینکه یک بلیط جدید بخرم. متاسفانه بلیطی که رزرو کرده بودم طی این زمانی که گذشته بود به شدت قیمتش افزایش پیدا کرده بود. تجربه‌ی من برای ایرلاین های خارجی اینست که اگر میتوانید و مشکل ویزا وجود ندارد بلیط را خیلی زودتر بخرید. بلیط ترکیش ایرلاینی که من رزرو کرده بودم ساعت رفت و برگشتش خیلی خوب بود و زمان ترانسفرش کاملا مناسب بود، پرواز تهران-استانبول- پراگ را من به قیمت یک میلیون و دویست هزار تومان رزرو کرده بودم که طی یک و نیم ماه تا زمانی که ویزایم را گرفتم قیمتش شده بود سه میلیون و هفتصد هزار تومان. تازه این در شرایطی هست که پر نشده باشد چون معمولا پروازهای خوب تر و ارزانتر زودتر هم پر میشوند. روزهای مختلف و ساعت های مختلف هم قیمتهای متفاوتی دارند مثلا بهترین روز پرواز رفت از ایران دوشنبه و سه شنبه هست چون پروازهای این دو روز معمولا ارزانترند. من دیگر اینقدرها حق انتخاب نداشتم بخاطر ویزای کوتاه مدتم. تجربه ی من این هست که ترکیش ایر ارزانترین و بهترین ایرلاین برای اروپاست، حتا از پروازهای مستقیم ایرانی مثل ماهان و ایران ایر هم گاهی قیمتهایش بهترند. (البته تا قبل از این تغییرات قیمت ارز و بلیط ها) ایرلاینهایی مثل قطر و امارات چون ترنسفرشان از قطر و دوبی هست خیلی زمان پروازتان را طولانی میکنند. ایرلانهای اروپایی مثل کی ال ام و لوفتهانزا و ... هم خیلی گرانترند به نسبت. من چون خیال داشتم سفرم ارزان باشد، یک پرواز خیلی ناجور از ایرفلوت (هواپیمایی روسی) گرفتم، ایرلانهایی مثل ایرفلوت، پگاسوس و گاهی آلیتالیا هم معمولا ارزانند ولی کیفیت پروازها مثل پروازهای داخلی خودمان هست و ممکن است در مسیرهای طولانی آزاردهنده باشد. توی انتخاب پروازهای غیرمستقیم خیلی به ترنسفر تایم باید دقت کنید، ترمینال های ورودی و خروجی فرودگاه ترانزیتتان را چک کنید و توی سایت فرودگاه ببینید چقدر فاصله دارند، در هیچ صورتی هم ترانسفر تایم زیر یک ساعت را اصلا انتخاب نکنید چون احتمال اینکه نرسید خیلی زیاد است.
در هر صورت توصیه میکنم اگر به فرودگاه محل ترنسفر آشنا نیستید، به سایت فرودگاه یک نگاهی بیندازید، معمولا اطلاعات مفیدی روی وبسایت های فرودگاه های بزرگ هست. من چون میخواستم از اولین ساعت شروع ویزا برسم به پراگ و آخرین مهلت هم خارج بشوم این پرواز را انتخاب کردم. پرواز رفتم 50 دقیقه توی مسکو توقف داشت (که واقعا همه ش را دویدم. با اینکه توی یک ترمینال باید سوار میشدم و با اینکه فاصله ی گیت هایی که توی کارت پروازم زده بود 5 دقیقه بود همه ش، توی فرودگاه مسکو گیت ورودی را عوض کرده بودند و تا پیدایش کنم و بهش برسم از نفس افتادم، این هست که واقعا زمان برای پیشامد غیرمنتظره در نظر بگیرید.)، 24 ساعت هم پرواز برگشتم توی فرودگاه مسکو توقف داشت. یعنی بدترین پرواز موجود در جهان بود ولی خب برای من خوب بود و خیلی هم ارزانتر بود. (من برای آن 24 ساعت رفتم از سفارت روسیه توی تهران ویزای ترانزیت یک روزه گرفتم که خیلی راحت هست، وقت سفارت نمیخواهد، صبح زود میروید توی صف می ایستید، اسمتان را مینویسید، اصل بلیط و ویزای مقصد اصلی و یک قطعه عکس میبرید و یک هفته ای ویزا را صادر میکنند، با این ویزا میتوانید آن 24 ساعت را از فرودگاه خارج بشوید و بروید داخل شهر). راستی فراموش نکنید در ویزای نوع C، یا همان شنگن کوتاه مدت توریستی، شما باید پرواز رفت و برگشتتان را به یک مقصد و همان کشور صادرکننده ی ویزا بگیرید. وگرنه ممکن است در فرودگاه ها به مشکل بخورید. مثلا من با ویزای شنگن صادر شده از چک نمیتوانم هیچکدام از پروازهای رفت و برگشتم را از (یا به) پاریس بگیرم. ممکن هم هست کسی پرواز برگشت شما را چک نکند، ولی بهرحال واقعیت این است که ما بخاطر پاسپورت ایرانیمان باید انتظار هر برخوردی را داشته باشیم. من تصمیم گرفتم ریسک نکنم.
حمل و نقل:
من اینطور برنامه ریزی کرده بودم که از تمام هشت روزم تا جاییکه میشود استفاده کنم، میخواستم اول توی پراگ بمانم یکی دو روز و بعد به آلمان بروم. بهترین راه سفر توی اروپا قطار هست. اصلا قطار در اروپا اهمیت خاصی دارد. قطارها در اروپا سه دسته هستند: قطارهای شهری و حومه (که بین مرکز شهر و حومه ی شهرهای بزرگ تردد میکنند مثل مترو تهران کرج خودمان)، قطارهای محلی که داخل یک استان تردد میکنند اصطلاحا regional گفته میشوند. این قطارها توی اغلب شهرهای کوچک و روستاها ایستگاه دارند و به همین خاطر مسیر حرکتشان طولانی است و زمان زیادی طول میکشد تا به مقصد برسند. این قطارها ارزان تر هستند و امکانات داخلی کمتری هم دارند یعنی درواقع فرق چندانی با مترو ندارند. توی این قطارها معمولا شما شماره صندلی ندارید و ممکن هست گاهی مجبور باشید سرپا بایستید. (البته اینها بیشتر از ظرفیت بلیط نمیفروشند ولی چون شماره صندلی ندارند ممکن هست توی واگنی که سوار شده اید و واگنهای مجاور صندلی خالی نباشد.) گروه سوم قطارهای بین شهری-کشوری هست که خودشان سه دسته ی معمولی، قطار شب و سریع السیر دارند. قطارهای ICE و Thalys، OBB و ... از این نوع قطارها هستند. این قطارها زودتر پر میشوند و ممکن است بلیطشان را نتوانید هر لحظه بخرید، به علاوه گرانترند و هر چقدر دیرتر رزرو کنید گرانتر هم میشوند.
برای خرید بلیط قطار سایت های مختلفی وجود دارد که میتوانید بگردید و مناسب ترین قیمت و بهترین قطار را پیدا کنید، goeuro, eurail, seat61, … نمونه ای از این سایت ها هستند. یک نوع از بلیط قطار هم در اروپا وجود دارد به نام europass که میتوانید براساس روز، هفته، کشور، ... بلیط تهیه کنید، اینطوری که مثلا بلیط یک هفته ای برای سه کشور بخرید و دیگر بین همه ی شهرها و هر چندبار میتوانید با آن بلیط سفر کنید. (مثل کارت اعتباری مترو) ولی نکته ش این هست که این پس ها نسبتا گران هستند و فقط اگر از یک حدی بیشتر بخواهید دائما از اینطرف به آنطرف بروید صرفه دارند، برای من نمیصرفید. مطمئنا الان سوالی که ممکن هست برای خیلی ها پیش بیاید این است که چطوری بخریم؟ جواب خیلی ساده هست با کارت اعتباری! درواقع بدون کارت اعتباری شما نمیتوانید مستقل سفر کنید و به علاوه تهیه ی یک کارت اعتباری چندان هم سخت نیست. کارگزاری ها و صرافی های مختلفی برای شما انواعی از ویزا و مستر کارت را به نام خودتان صادر میکنند که به آن Prepaid میگویند، یعنی اینها درواقع اعتباری نیستند همانقدری که بپردازید موجودی دارند. Prepaid Travel card ها دو سال اعتبار دارند و قابل شارژ هم هستند. تنها ایراد ماجرا این است که باید برای شارژ کارت و تبدیل ارز کارمزد بپردازید (حدود 4-5%). بهرحال چاره ی دیگری نیست تقریبا. توصیه ی من این است که این نوع کارت ها را بخواهید که به نام خودتان صادر شوند و جهت پیشگیری از مشکلات احتمالی کارت مربوط به اشخاص دیگر را استفاده ننمایید.
به علاوه پروازهای داخلی در اروپا میتوانند از قطار ارزانتر باشند. برای همین اگر مثل من زمان کم داشته باشید پرواز گزینه ی خیلی خوبی هست. ایرلاین easyjet پروازهای بسیار ارزان و آفرهای خیلی خوبی ارائه میدهد. حسن این پروازها این است که قیمت پایه در آنها بسیار پایین است و شما برای استفاده از خدمات جانبی باید پول اضافه بپردازید. حتا برای بار! در این پروازها فقط یک بسته میتوانید با خودتان توی هواپیما ببرید. یعنی حتا اگر دو تا کیف دستی کوچک داشته باشید نمیتوانید با خودتان ببرید. یا یک کیف و یک دوربین. بنابرین باید حتما یک کوله ی کوچک داشته باشید که همه را توی آن بگذارید. توی این پروازها پذیرایی، انتخاب صندلی، بار و خلاصه همه چیز هزینه ی اضافه دارد ولی اگر یک سفرکننده واقعی باشید و بار و بندیل زیادی نداشته باشید حسابی به صرفه و راحت است. من یک پرواز خیلی ارزان از پاریس به پراگ پیدا کردم و بعد همه ی برنامه ی سفرم را براساس آن پرواز چیدم (بهرحال برای من هزینه اولویت داشت). به علاوه چون تقریبا نزدیک به زمان سفرم ویزا گرفته بودم، بلیط اغلب قطارهای خوب یا تمام شده بود یا بسیار گران بود. (همین مسیر پاریس به پراگ با قطار حداقل 300 یورو بود و من در ایزی جت پرواز 60 یورویی یافته بودم.) برای همین تصمیم گرفتم مستقیما به محض رسیدن، از پراگ به برلین بروم و در برگشت پراگ را ببینم. برلین از پراگ فاصله ی چندانی ندارد، ولی در دو کشور متفاوتند. برای همین باید از قطار بین کشوری استفاده کرد (گروه سوم)، در چنین شرایطی از نظر زمانی قطار و اتوبوس تفاوت راحتی و زمانی چندانی ندارند، ولی اتوبوس به شدت ارزان تر است. سایت هایی مثل goeuro معمولا در این مواقع آپشن های اتوبوس را هم نشان میدهند. بنابراین در مسیرهای کوتاه بین کشوری اتوبوس از قطار به صرفه تر است. در نهایت من از پراگ به برلین با اتوبوس، از برلین به کلن با قطار محلی، از کلن به بروکسل با قطار ICE معمولی، از بروکسل به پاریس با قطار Thalys سریع السیر و از پاریس به پراگ با پرواز EZjet سفر کردم تا همه ی راه های حمل و نقل را در اروپا تجربه کرده باشم.
عکس 1-2: تصویر بلیط اتوبوس برای مثال
اقامت:
وقتی که مدت زمان اقامتم در هر شهر مشخص شد به سراغ سایت Booking.com رفتم. من دوست دارم که در سفرهایم توی هاستل بمانم. دلیل اینکه من هاستل را به هتل ترجیح میدهم علاوه بر مساله ی قیمت فرهنگ غالب در هاستل هاست. هاستل ها براساس ارتباط پایه گذاری شده اند. توی هاستل شما با عده ی زیادی غریبه توی یک اتاق میخوابید، سر یک میز غذا میخورید یا توی یک آشپزخانه غذا میپزید. دوست پیدا میکنید، تبادل فرهنگی میکنید و ... به علاوه برای خانمهایی که تنها سفر میکنند هاستل گزینه ی بهتری هست چون توی هاستل ها آدمها بیشتر حواسشان به اطرافیانشان هست، برای همین اگر به کمک نیاز داشته باشید احتمالا آشناهای بیشتری دارید. ارزانترین اتاق های هاستل ها خوابگاه های مختلط هستند، من هیچ تجربه ی بدی از خوابگاه های مختلط ندارم. واقعا حتا برای لباس عوض کردن هم به مشکل نمیخورید، خیلی از هاستل های بزرگتر اتاق رختکن دارند، بعضی ها پرده ی اطراف تخت دارند، ولی حتا توی آنهایی که هیچکدام را ندارند هم کسی به شما موقع لباس عوض کردن زل نخواهد زد (اگر هم زل بزند احتمالا آن بیچاره هم ساکن خاورمیانه بوده است J) با این حال توی اغلب هاستل ها خوابگاه دخترانه هم هست. خیلی هایشان هم اتاق خصوصی دارند که قیمتش تفاوت معناداری با هتل سه ستاره ندارد. اگر دنبال هاستل بگردید hostelworld سایت بهتری از Booking.com هست، ریویوهای کاربردی تری دارد. من خودم از Hostelworld انتخاب میکنم و همان را در Booking.com رزرو میکنم چون قیمت ها و آفرهای بوکینگ دات کام بهترند. سایت بوکینگ دات کام آپارتمان، هتل، ویلا و ... هم توی گزینه هایش هست. من اینها را نمیدانم، اما درمورد هاستل سعی کنید هاستل های مرکز شهر را انتخاب کنید. این هاستل ها هم کالچر بهتری دارند، هم دسترسی به نقاط شهری بهتری دارند.
حتما ریویوها را بخوانید. سایت بوکینگ دات کام در حالت عادی فقط فیدبک های مثبت را نشان میدهد، برای خواندن فیدبک های منفی باید به پایین پایین صفحه بروید آن ته ته ها میتوانید ریویوهای کامل را بخوانید. توی این سایت پر هست از هتل و هاستل هایی که جریمه ی کنسلی ندارند و پیش پرداخت نمیخواهند. ترجیحا همیشه اینها را انتخاب کنید. شما نمیدانید چی پیش خواهد آمد، بخصوص اگر Baackpack می کنید. من به هیپوتلم (اگر نمیدانید هیپوتل چیست در گوگل سرچ کنید و تصاویر را ببینید ولی عجالتا هیپوتل هتل خیلی ساده ای را میگویند که امکاناتش در حد خوابگاه دانشگاه است) در پاریس راس ساعتی که گفته بودم نرسیدم، درواقع 4 ساعت دیر رسیدم و نه تنها نمیخواستند اتاقم را بدهند بلکه پولش را هم از کارتم برداشت کرده بودند که به خیر گذشت. علاوه بر هتل و هاستل میتوانید از سایت کوچسرفینگ couchsurfing برای مهمان شدن استفاده کنید که آنهم اگر کالچرش را نمیشناسید و تا الان چنین کاری نکرده اید توصیه نمیشود. چون توی این سایت شما باید با رفتارهای غالب و ... آشنا باشید وگرنه ممکن است دچار پارادوکس های جدی بشوید. به علاوه اگر عضو قدیمی سایت نباشید و رفرنس های زیادی نداشته باشید احتمال اینکه هاست های درست حسابی پیدا کنید خیلی کم است، و وای بحال هاست های غیر درست حسابی. خود تیم امنیتی کوچ سرفینگ به خانم های تنها اکیدا تاکید میکند که پیش میزبان های خانم یا خانواده ها بمانند. Airbnb هم برای جمعیت سه نفر به بالا گزینه ی خیلی خوبی است که متاسفانه بدون vpn نمیتوانید از آن استفاده کنید و از داخل ایران هم نمیتوانید رزرو کنید چون به جز اینکه آی پی های داخل ایران را قبول نمیکند، برای تایید هویت باید با یک خط غیرایرانی از خودتان عکس بگیرید و برایشان بفرستید.
تصویر 1-3: سیم کارت وودافون
سیم کارت و کارت بلیط:
اگر تنها هستید توصیه میکنم به محض رسیدن به اروپا سیم کارت بخرید، چون با داشتن اینترنت دنیا در دستان شماست. من از کیوسک ودافون در فرودگاه پراگ یک سیم کارت دیتا با 4 گیگ اینترنت و رومینگ رایگان در اتحادیه اروپا خریدم به قیمت 24 یورو. درواقع من به متصدی آنجا توضیح دادم که یک هفته در اروپا خواهم بود و بیشتر از تماس برایم اینترنت مهم است و اینکه در کشورهای مختلف بتوانم استفاده کنم. و این حداقل آپشنی بود که داشتند. میدانم که ودافون در همه‌ی کشورهای اروپایی رومینگش رایگان است (صرف نظر از نوع سیم کارت). سیم کارتی که من خریده ام سیم کارت دیتای موقت است، یعنی اگر ظرف ده ماه استفاده نشود، دیگر معتبر نخواهد بود. من با استفاده ی زیاد از گوگل و گوگل مپ و فرستادن کلی عکس 4 گیگ را تمام نکردم ولی اگر تمام میشد میتوانستم از سایت ودافون شارژش کنم. تا جاییکه من فهمیدم (در بررسی های قبل از سفرم از دوستان اروپایی) ارزانترین و راحت ترین سرویس همین سرویس دیتای ودافون است.
دومین چیزی که به محض رسیدن به هر شهری باید بخرید بلیط حمل و نقل عمومی است. در بسیاری از شهرها شما میتوانید بلیطهای زماندار برای همه ی وسایل حمل و نقل بخرید. در بعضی از شهرها نمیتوانید (مثلا پاریس و مسکو). در بسیاری از شهرها بلیط حمل و نقل عمومی به مقصد یا از مبدا فرودگاه جداگانه است (مثل پراگ، پاریس، مسکو و ...) این اطلاعات البته با یک گوگل کردن ساده قابل فهمیدن هستند. به محض اینکه وارد اروپا شوید میفهمید که همه (یعنی واقعا با تقریب خیلی خوبی همه) از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده میکنند. قیمت تاکسی یا حتا اوبر Uber (مشابه اسنپ خودمان) توی اروپا واقعا بالاست. به علاوه به همه جای شهر و حومه میتوان با اتوبوس و مترو رفت. بنابراین تنها چیزی که میتواند مانع شما باشد در استفاده از آن بار و بندیل زیادی است. من به تجربه فهمیده ام که اگر یک چمدان یا کوله در خانه و درحالت عادی برایم خیلی سنگین نیست، در سفر و بعد از راه رفتن زیاد و کم خوابی و ... حتما سنگین به نظر می آید، بنابراین از آنچیزی که که فکر میکنید هم سبکتر سفر کنید. خوبی Backpacker بودن هم این است که شما توانایی حمل همین یک کوله را دارید بنابرین همیشه و همه جا از اضافه بار فرار میکنید. یک تجربه ی دیگر هم اینکه بعضی لباس ها سنگین تر از چیزی هستند که به نظر میرسند. من یکبار دو تا از شلوارهایم را در یکی از هاستل ها رها کردم چون خودشان به تنهایی 3 کیلو میشدند. بعضی شلوارهای جین، کتها و سویت شرتها به شدت سنگین اند. وقتی که در تهران زلزله آمد من نیازی نداشتم که کوله ی زلزله جمع کنم، همان کوله ی سفرم کفاف نجاتم را میدهد چون از همه ی لوازم ضروری زندگی یک سایز مسافرتی درست کرده ام و توی آن گذاشته ام. دیگر کافیست یک کوله ی سبک یک روزه و یک کیف کمری برای مدارک بردارم و بروم. مارک هایی مثل Buff یا Windxtreme و ... نوعی دستمال گردن تولید میکنند که شما میتوانید نیمی از لباس های غیرضروری را با کمک آنها حذف کنید. دستمال های باف به اندازه ی 6 سانتی متر مربع جا میگیرند و ده گرم وزن دارند ولی به جای شالگردن، کلاه، چشم بند، کش مو، تل، مچ بند و ... میتوانید ازشان استفاده کنید.
دیگر اینکه برای سفر کردن واقعا به جز کرم ضد آفتاب، یک کرم روز و یک رژ لب و ریمل لوازم آرایش بیشتری لازم ندارید. لوازم آرایش واقعا سنگین هستند به علاوه خودتان بخصوص توی اروپا اینقدر در اثر هوای خوب و آرامش و حس خوب اعتماد بنفس پوست خوبی خواهید داشت که هیچ نمیخواهید آرایش کنید. اگر هم آرایش کنید میبینید که خیلی عجیب به نظر میرسید و ممکن است همه فکر کنند شما یک پناهنده ی سوری هستید. (گرچه این حرف کمی نژادپرستانه به نظر میرسد ولی خوشمان بیاید یا نه ما زنان خاورمیانه ای متفاوت به نظر میرسیم). یک چیز جالب دیگر که خیلی توجه من را جلب کرد این بود که توی اروپا واقعا کسی را نمیبینید اینطور موهایش را با کلیپس محکم کرده باشد. ما توی ایران به تجربه یاد گرفته ایم کلیپس راحتترین راه مهار موهای بلند زیر روسری و مقنعه است، اروپایی ها هنوز به این تکنولوژی دست نیافته اند و برعکس ما همیشه موهایشان باز و رها است. اگر هم محجبه هستید همان سربندهای باف حسابی کارتان را راه می اندازند.
تصویر 1-4: بلیط های مترو
غذا:
خب در سفر به اروپا یک چیزی مهم تر از همه است: قیمت ارز. یعنی بودجه ی سفر شما را درآمدتان تعیین نمیکند، بلکه نرخ ارز تعیین می کند. با این حساب تقریبا همه چیز توی اروپا بعد از تبدیل به ریال گرانقیمت محسوب میشوند. (تازه زمانی که من رفتم سفر هنوز یورو 4800 تومان بود) . برای همین اغلب رستوران ها در اروپا گران محسوب میشوند. من فکر میکنم که در سفر باید حتما غذاهای مختلف را امتحان کرد. ولی همانطوری که همه ی ما از غذاهای شمالی خوشمان می آید با اینحال بارها در شمال ایران غذای بی کیفیت و گران خورده ایم، توی همه ی مناطق توریستی رستوران های زیادی هست که غذاهای نه چندان خوب و گرانی دارند. من همیشه برای پیدا کردن رستوران های خوب از Tripadvisor استقاده میکنم و ریویوهای ایرانی ها (چون ذائقه ها نزدیک است) را میخوانم. کلاس قیمتی رستوران ها هم در Tripadvisor مشخص شده است. به جز Trip advisor از Google map و Four square هم میتوانید امتیازهای رستوران ها را ببینید. با اینحال همیشه بهتر است در سفر در خوردن غذا زیاده روی نکنید. به خصوص اگر تنها هستید بهتر است حسابی احتیاط کنید تا مسموم یا بدحال نشوید. به علاوه بهتر است مراقب وضعیت مزاجی خودتان باشید. من توصیه میکنم بعضی از وعده ها را چیزهای ساده از سوپرمارکت بگیرید و بخورید، مثل شیر، ماست، پنیر، نان، ...
تصویر 1-3: نقشه ی توریستی پراگ
دیدنی ها:
روز اولی که در برلین دوست آلمانیم را دیدم از من پرسید که کجاها را دوست داری ببینی؟ گفتم No Church, No Museum، این مدل سفر رفتن من است، واقعا دیدن موزه ها و کلیساها به اندازه ی دیدن خانه های معمولی، کافه ها، مردم توی خیابان ها، کتابفروشی ها و افق های شهرها برای من دلچسب نیست. من دوست دارم راه بروم. تا جاییکه میتوانم توی شهرها راه میروم و آدم ها و در و دیوار را نگاه میکنم و دوست دارم با آدمهای مختلف هم صحبت بشوم. اما اگر شما دوست دارید مکان های به اصطلاح آیکونیک را ببینید قبلا حتما از اینترنت آنها را پیدا کنید، روی گوگل مپ علامت بزنید، ورودی ها و ساعات بازدید را چک کنید تا بتوانید برای روزهایتان برنامه ریزی کنید و جاهایی که نزدیک به هم هستند را در یک زمان ببینید. برای این کار اپلیکیشن maps me که نقشه ی آفلاین دارد از گوگل مپ بهتر هم هست. کتاب های Lonely planet و همان سایت Tripadvisor هم توضیحات خوبی در مورد مکان های دیدنی دارند.
بهداشت:
در اغلب کشورهای دیگر توی دستشویی ها آب نیست، لابد میدانید خودتان. صرف نظر از عقاید مذهبی، ما به این روش توالت رفتن عادت نداریم و ممکن است اذیت بشویم. به علاوه خود من در کشورهای دیگر (احتمالا به دلیل متفاوت بودن میکروبها) خیلی زودتر بیماری های عفونی میگیرم. توصیه میکنم توی کیف دستیتان روکش توالت فرنگی و دستمال مرطوب آنتی باکتریال داشته باشید. دستمال مرطوب به من که خیلی کمک کرد. به علاوه یک بطری آب معدنی کوچک هم میتوانید توی کوله تان داشته باشید و در توالت از آن استفاده کنید. در همه ی کشورهای اروپایی آب شیر (Tap water) مناسب آشامیدن هست. اصولا تصفیه ی آب شهری یکی از افتخارات اروپایی ها محسوب میشود و نیازی نیست برای آشامیدن آب معدنی بخرید. به علاوه bottled water در اروپا گران است. به جایش توصیه میکنم از این لیوان های Lightmyfire یا seatosummit یا هر لیوان دیگری که تا میشوند و جای کمی میگیرند تهیه کنید و همراه داشته باشید.
مدیریت مالی:
توصیه میکنم تا پایان سفرتان قبض های پرداختیتان را نگه دارید، هزینه هایتان را بنویسید. تا دچار بی نظمی بودجه ای نشوید. قاعدتا بخش بزرگی از هزینه های مربوط به سفر را قبل از سفر پرداخت کرده اید، مثل بلیط هواپیما و بلیط های بین شهری. هزینه های هاستل ها را هم اگر قرار است در محل پرداخت کنید، از کل پولی که همراه دارید جدا بگذارید. اگر Travel card داشته باشید که میتوانید همان بدو ورود توی فرودگاه از ATM پول بگیرید. بعضی ATM ها برای تبدیل ارز کارت شما به ارز آن کشور کارمزد نسبتا بالایی کسر میکنند. برای همین به علامت No commission روی دستگاه ATM دقت کنید. اگر پول نقد از ایران میبرید هم که یورو میخرید و میبرید و خب یک مقدار بیشتر باید حواستان به پولتان باشد. همیشه یک مقدار از پولتان را در چمدان یا کوله ی بارتان مخفی کنید برای روز مبادا. ولی مقدار زیادی نباید باشد. برخلاف تصور ارز رایج همه ی کشورهای اتحادیه ی اروپا یورو نیست. مثلا چک، مجارستان، سوئد، سوئیس، نروژ و چند کشور دیگر ارزهای خودشان را دارند. برای تبدیل پول هم سرچ کنید و از صرافی هایی که نرخ بهتری دارند استفاده کنید.
امنیت:
کشورهای اروپایی بطور کلی بسیار امن محسوب میشوند. ولی همه جای دنیا دزد وجود دارد. پاسپورتتان را از خودتان دور نکنید و مراقب آن باشید. خوب است کپی رنگی پاسپورت را همیشه به همراه داشته باشید و پاسپورتتان را اگر در هتل یا هاستل جای امنی دارید بگذارید. تا احیانا اگر کیفتان گم شد پاسپورتتان را از دست ندهید. توصیه ی آخر هم اینکه مراقب خودتان باشید، رفتارهای پرخطر نکنید، اگر چه من ساعت 2 شب توی کوچه های پراگ هیچ احساس نا امنی ای نکرده ام اما اگر دختر تنها هستید توی نایت کلاب ها و بارها تا دیروقت نچرخید و سعی کنید همواره هوشیار بمانید.
و اما شروع سفر:
