کافه طهران Tehran Cafe

وقتی وارد شدم هوا به حدی خفه و گرم بود که می توانستم فورا از راه آمده برگردم اگر عجله نداشتم و خسته نبودم! دلیل دیگری که فورا برنگشتم هم این بود که فکر کزدم شاید طبقه بالا خنک کننده داشته باشد. در حقیقت هر دو طبقه هم کولر داشت و هم پنکه و ظاهرا تمایلی نداشتند برای کافه بدون مشتری هیچ کدام را روشن کنند چون بعد از ورود من همه روشن شدند و هوا کم کم مطلوب شد تا این که مشغول آماده کردن سفارشم شدند و بوی غذا با شدت نامطلوبی کل فضا را پر کرد!

پنینی کراکف خوشمزه بود ولی از اینکه با آلومینیوم داغ روی میز آمده بود و نمی دانستم چطور باید با آن برخورد کنم که دستم نسوزد کمی تعجب کردم. چنگال هم بدون چاقو رو میز حاضر شده بود! موقع برش دادن ساندویچ هم ذرات آلومینیوم با نان مخلوط شده بودن که چندان خوشایند نبود و عملا محل برش باید دور ریخته میشد.
این که اسم کافه طهران است و یک جور حال و هوای کهنه دارد هم چندان با منوی امروزیش سازگاری ندارد.