بقعه سید غلام رسول Tomb of Seyed Gholam Rasol

آرامگاه سید غلام رسول، از زیارتگاه‌های مسلمانان هند و مردم منطقه بوده است و قدمت این آرامگاه به سال ۴۵۶ هجری قمری باز می‌گردد. بنای آرامگاه از معماری هندی تاثیر پذیرفته است. این آرامگاه در پنج کیلومتری شمال غربی خلیج چابهار قرار دارد.
در مورد صاحب مقبره روایاتی مختلف وجود دارد. گفته شده که وی خود هندی تبار بوده و زنی از اهالی چابهار را اختیار کرد، اما در شب عروسی‌اش دچار کسالت شد و فوت کرد. از آنجا که این شخص عروسی ناکام و نافرجامی داشت، دوستدارانش هر ساله در سالروز مرگش به‌مدت ده روز با ساز‌و‌دهل به آوازخوانی، رقص و پایکوبی می‌پرداختند تا یاد او را زنده کنند. البته این مراسم امروزه برگذار نمی شود.
در مجوطه آرامگاه درختان تمبرهندی مشاهده می کنید که می‌توانید با درخواست از سرپرست آرامگاه، از تمبرهای هندی محوطه نوش جان کنید. در داخل آرامگاه، بوی عود فوق العاده و آرامبخش رو استشمام خواهید کرد و برای من مکان خوبی برای رسیدن به آرامش بود.

سلام. این بقعه(آرامگاه) در اوایل بلوار شهید ریگی بنا شده است. این بنا که کلا سفید رنگ است و پوششی سیمانی مانند دارد با محوطه سازی آن کمتر از 1500 متر می باشد. بر اساس منابع موجود این اثر زیبای معماری متعلق به سال 465 هجری قمری است و از معماری دوره سلجوقیان الهام گرفته شده است. بر اساس اظهار یکی از اهالی بومی آنجا نام اصلی کسی که در اینجا دفن شده سید غلام رسول است و گویا ایشان در سفر به چابهار تمصیم میگرند که زنی چابهاری را به عقد خود دربیاورند که متاسفانه در شب عروسی چنان کسالتی ایشان را فرا میگرید که فوت می کنند! اما وصیت می کنند که بر سر مزارشان به جای گریه و زاری شادی کنند. بنابر همین مساله هر ساله 15 دی القعده مردم چابهار به مدت 10 روز جشن پایکوبی دارند. فاصله این بقعه تا هتل لاله و دریای کوچک کم است و پیشنهاد می کنم در سفر به چابهار از این عمارت دیدن فرمائید.

#چابهار چهارفصل
#دورهمی لست سکند

بقعه سید غلام رسول از دیگر جادبه های شهر چابهار می باشد که در سال ۱۳۵۶ در فهرست آثار ملی ایران نیز به ثبت رسیده است . این بنا بیشتر به سبک و سیاق معماری هندی طراحی و ساخته شده است و اثری بر جا مانده از دوره تیموریان می باشد .‌ این آرامگاه بنایی سفید رنگ‌ می باشد که در چهار گوشه آن چهار گلدسته کوچک قرار دارد و اتاقی با لبه های کنگره دار نیز در کنار ان قرار دارد . طبق گفته مردم محلی غلام رسول اصالتی هندی داشته است و بسیار نزد مردم محبوب بوده و اردات خاصی به او داشته اند و مورد قبول همگان بوده است . وی در شب عروسیش دچار بیماری شده و از دنیا می رود . غلام رسول قبل از مرگش از مردم می خواهد که بر سر مزارش به جای شیون رقص و پایکوبی کنند و این رسم به احترام او تا سالها انجام می شده است .‌ این بقعه در شمال غربی خلیج چابهار قرار دارد و از هتل لاله چابهار تا آنجا یه کورس تاکسی بود و در صورت داشتن وقت پیاده هم می توان به آنجا رفت . در صورت رفتن به چابهار دیدن این اثر را از دست ندهید . #چابهار چهارفصل #دورهمی لست سکند

بقعه سید غلام رسول گفته میشه مربوط به یک بزرگ هندی هست که مسلمان بوده و در سفری به چابهار همسری چابهاری اختیار میکنه و برای مراسم عروسی خودش رو آماده میکنه و شب مراسم بیماری میگیره و میمیره. این ادم تو وصیتنامه ش قید کرده بود که بعد از مرگش سوگواری نکنید و ده روز مراسم شادی برگزار کنید.
بقعه معماریش کاملا شبیه ساختمانهای هندی هست. داخل حیاط هم درخت تمبر هندی هست و زیر سایه درختان قبرهای بدون نام و نشان قرار داره. داخل بقعه هم مثل بیرونش سفید هست و روی قبر یه سری بادبزن قرار داره که از هر کسی سوال کردیم پاسخی بهمون ندادن.
اینجا مسلمانهای شیعه هندی و ایرانی جمع میشن و ده روز از ۱۰ ذی القعده مراسم یادبود سید رو برگزار میکنن.

آرامگاه سید غلامرسول در چابهار در سال ۴۶۵ ه.ق و با دیواره‌های سفید رنگ به سبک معماری هندی ساخته شده است. پس از درب ورودی صحن بزرگ حیاط مشاهده می‌شود.بر سردر ورودی بنا تزئینات نقاشی با طرحهای ستاره‌های مشبک وجود دارد. ظاهراً نمای دور تا دور داخل ساختمان دارای نقاشی بوده‌است. کلمات لا اله الا الله، یا محمد یا علی و... نقاشی از گل در دیوارها جلب توجه می‌کند. فرم آن طوری است که نشان می‌دهد این اثر در روزگار سلجوقی ساخته شده و در دوره صفویه نیز طرح‌های نقاشی به دیوارها اضافه شده.
نام اصلی سید غلام‌رسول شیعه مذهب بوده و در گذشته مورد توجه مسلمانان هندی بوده. طبق روایات در سفری به چابهار تصمیم داشته که با دختری چابهاری ازدواج کند.اما در شب عروسی بر اثر بیماری از دنیا میرود. چون مورد توجه مردم بوده،در زمان مرگ به آن‌ها وصیت می‌کند که پس از مرگش سوگواری نکنند و در عوض مدت ۱۰ شبانه روز بر سر قبرش شادی کنند تا روحش شاد شود.
این مراسم هر ساله از ۱۵ ذی‌القعده به مدت ۱۰ روز بر پا می‌گردد.هنگام بازیداز مقبره تعدادی بادبزن با تزیینات زیبا دیده میشد.زنان بعد از زیارت قبر را باد میزدند و معتقدند دعایشان با باد زدن مستجاب میشود.با پرسش از خادم آرامگاه معلوم شد بادبزن ها در زمانی که وسایل گرمایشی امروزی وجود نداشت از طرف مردم به آرامگاه اهدا شده و به مرور زمان تبدیل به اعتقاد به بادزدن قبر برای استجابت دعایشان شده است.ضمنا در حیاط ارامگاه تعدادی قبر نیز وجود داشت.