مسجد رنگونی ها Rangooniha Mosque

یکی از جاذبه های منحصر به فردی که در آبادان می توانید به سراغ آن بروید، مسجد رنگونی هاست که برخی آن را با نام مسجد رانگونی ها نیز می شناسند. پیشینه این بنای تاریخی به دوران قاجار باز می گردد و از آن روزگار تا به امروز در گوشه ای از جنوب ایران خودنمایی می کند. این مسجد در نزدیکی اروند رود قرار گرفته و محل قرارگیری آن نقطه صفر مرزی محسوب می شود.سال ۱۲۹۱شمسی پالایشگاه آبادان به عنوان اولین واحد تصفیه نفت ایران آغاز بکار کرد. با مطرح شدن آبادان به عنوان یکی از شهرهای صنعتی، هزاران تبعه انگلیسی، هندی و پاکستانی به این شهر مهاجرت کردند. از نخستین گروه‌هایی که به آبادان آمدند کارکنان پالایشگاه رنگون پایتخت کشور برمه و عمدتاً رنگونی الاصل و مسلمان بودند. به همین لحاظ درصدد تأسیس عبادتگاه در زمین‌های شرکت نفت برآمدند و بالاخره با موافقت این شرکت، ساخت مسجد بدست کارگران پاکستانی پالایشگاه آبادان آغاز و در سال ۱۲۹۹ خورشیدی بنای آن نهاده شد. شیخ عبدالرشید مندل صاحب و استاد عبدالحمید اسلام آبادی، از بانیان این مسجد بودند و دَرِ آن را در سال 1300 به روی مردم گشودند. ظاهر مسجد بسیار متفاوت از سایر مسجدها و به سبک معماری هندی است. این مسجد در آبادان خیابان امام ، روبروی انبار دارویی پالایشگاه قرار دارد. ما برای پیدا کردن آن چندین بار از این خیابان عبور کردیم و از چند نفر پرسیدیم که هیچکدام دقیقا نمی دانستند محل آن کجاست در نهایت از سربازی که در پاسگاه کنار مسجد بود پرسیدیم و گفت کنار همین پاسگاه است که از بیرون ساختمان پیدا نبود. در ورودی به حیاط را خودمان باز کردیم ! و به محوطه  مسجد وارد شدیم. برایمان این موضوع غم انگیز بود که چرا آثار تاریخی مشابه این مسجد نادیده گرفته شده و حتی تابلوی مشخصی برای تشخیص محل دقیق آن نصب نشده ، اما معماری متفاوت و زیبای آن به سردر گمی در پیدا کردنش می ارزید.

مسجد رنگونی ها یا رانگونی ها در شهر آبادان قرار گرفته و از اون جاهاییه که حتما باید دید. مسجدی متفاوت و زیبا و آرام بخش با سبک معماری هندی...
این مسجد در خیابان امام، رو به روی انبار دارویی پالایشگاه قرار گرفته. ورودیه ندارد و تا حدود ساعت ۵ بعد از ظهر، امکان بازدید داره.
این مسجد توسط گروهی از اهالی کشور برمه که برای کار به آبادان اومده بودند ساخته شده. این افراد کارکنان پالایشگاه رنگون بودن که برای فعالیت در پروژه ساخت پالایشگاه نفت آبادان به ایران اومده بودند و با همکاری پاکستانی ها و هندی هایی که به همین منظور در آبادان بودند، این مسجد رو می سازند.
حیاط مسجد هیچی نداره. یک فضای مربعی خالی است و بعد از درآوردن کفش ها، وارد محوطه مسجد میشیم. دیوارهای داخل مسجد به رنگ آبی ملایم بود که حس خوب آرامش و معنویت داشت. محراب هم به زیبایی با طرح های گل و اسلیمی تزیین شده.
در حال حاضر این مسجد موزه اسناد تاریخی و خطی هم هست و نمونه ای از قرآن دست نویس در مسجد نگهداری میشه.
در کل سبک معماری و فضای این مسجد بسیار دل نشین هست و توصیه میکنم در سفر به آبادان بازدیدی از این مسجد داشته باشید