دریاچه تار Tar Lake

یکی از طبیعتای بکری که فکر میکنم کمتر شناخته شده باشه و هنوز بکر مونده، دریاچه ی تار (در جاده هویر نزدیکی روستای هویر)در 15 کیلومتری شرق دماوند بین کوههای دوبرار در شمال و زرین کوه در جنوب واقع شده. از تهران حدودا دو ساعت و نیم راه بود. تا روستای هویر جاده آسفالت بود اما از بعد از اون حدودا 7 کیلومتری جاده خاکیه ولی با ماشین میشه رفت. این دریاچه براثر زمین لغزش زرین کوه بوجود اومده که سرشاخه ی اصلی این دریاچه از رود تار و چشمه ساران کوههای قره داغ، سیاه چال، شاهنشین و آبهای فصلی هستش. داخل دریاچه اش پر بود از ماهی های ریز و درشت قزل آلای خال قرمز و ماهی زردک خوشگل. اونقدر هوا عالی بود و حسابی خلوت که تمامی خستگی طول هفته ی کاری رو این آرامش از تنمون بدر میکرد. خوشبختانه اونقدر طبیعت تمیز و عاری از هرگونه زباله بود که آرزوی این طبیعت رو برای جای جای ایرانم داشتم. آب زلالش که به راحتی سنگ ریزه های کف دریاچه دیده میشد آدم رو وسوسه میکرد تنی به آب بزنه. چند تا ماشین دیگه هم اونجا بودن که اومده بودن برای آب تنی البته عمق دریاچه حدودا 40، 50 متر و درازی اون 1.3 کیلومتر و پهناش هم 400 متره و آبش شیرینه. از همه ی طبیعت دوستای عزیز خواهش میکنم با رفتن به طبیعت به اون آسیب نزنن و باهاش مهربونتر باشن. به امید روزی که همگی یاد بگیریم توی طبیعت آشغال نریزیم و طبیعت رو تمیز و بکر برای نسل های بعدیمون نگه داریم.

در ادامه سفرهای آخر هفته در اطراف تهران برای هفته دوم مرداد ماه دریاچه تار رو انتخاب کردیم، این دریاچه در فاصله تقریبی دو و نیم ساعته از تهران قرار داره و با توجه به وجود جاده خاکی نه چندان مناسب یکی از چالش های ما انتخاب مسیر بود، برای مسیر رفت ابتدا رفتیم شهر دماوند بعد روستای چنار شرق و بعد از طی چند کیلومتر به یه جاده خاکی رسیدیم، از ابتدای جاده خاکی تقریبا ۲۰ کیلومتر تا دریاچه تار رانندگی کردیم، جاده خاکی این مسیر خوب بود و در طی مسیر جاذبه های زیادی مثل محل پرواز پاراگرایدر سوراها و پرواز کردنشون، چندین چشمه پرآب و رودخانه ... رو دیدیم، ضمنا در کنار دریاچه درخت و سایه بانی وجود نداره پس بهتره نهارتون رو تو مسیر کنار چشمه ها در مسیر جاده خاکی بخورین و بعد به سمت دریاچه بیاید. تقریبا ساعت ۳ بعدازظهر بود که به دریاچه زیبای تار رسیدیم اول یه جای خوب برای چادر زدن انتخاب کردیم و بی معطلی پریدیم توی آب برای شنا، دریاچه تمیز و آبشم تقریبا ولرم رو به سرد بود، هوای اطراف دریاچه هم در اوج گرمای تهران خنک و مطبوع بود. اگه میخواین کنار دریاچه کمپ کنین با خودتون ذغال و چوب برای آتیش شب ببرین، شب هم هوا سرد میشه در تابستون با پتو میشه خوابید ولی برای فصل های دیگه باید کیسه خواب همراهتون باشه، یه نکته دیگه اینکه چون ماشین تا کنار دریاچه میاد گروه های زیادی میان و متاسفانه شب خیلی سر و صدا زیاده. ولی شب هم با آسمون پر ستاره قشنگی های خودشو داره، خلاصه روز بعد طلوع بیدار شدیم و مسیر پیاده روی که دورتادور دریاچه وجود داره رو طی کردیم که خیلی حال داد تقریبا ۵ هزار قدم شد، اطراف دریاچه هم پر آویشن و گیاه های داروییه که خیلی خوبن.
برای مسیر برگشت جاده دوم را انتخاب کردیم پس از طی تقریبا ۱۰ کیلومتر جاده خاکی که جاده اش خیلی مناسب نبود به روستای هویر رسیدیم بعد روستای هویر جاده آسفالت شد و تقریبا بعد ۳۰ کیلومتر وارد جاده فیروزکوه به تهران (۲۵ کیلومتری فیروزکوه) شدیم، مسیر دوم هم زیبا بود در کنار باغات فراوان و در کنار جاده میوه هایی مثل سیب، آلبالو و زردآلو هم میفروختن که پیشنهاد میکنم استفاده کنید.