ورزشگاه سن سیرو میلان San Siro Stadium

این ورزشگاه ،بزرگترین ورزشگاه ایتالیا و یکی از بزرگترین ورزشگاه های اروپا است.گنجایش ابتدایی این ورزشگاه ۷۰ هزار نفر بود و بعد از نوسازی ۸۳ هزار نفر رسید .یوفا به تمامی ورزشگاه های اروپا بر اساس کیفیت آنها امتیاز میدهد که این ورزشگاه از ۵ نمره ۵ را دریافت کرده بود که پس از بازنگری در سیستم امتیازدهی ،تغییر کرد.از دیر باز این ورزشگاه تیم های آث میلان و اینتر میلان است.پارکینگ این ورزشگاه ی فضای سبز و کفپوش چشم نواز داره .

برای هر انسانی تاریخ ممکنه نقطه عطفی داشته باشه و برای ما 20 اسفند 96
سن سیرو
س ن س ی ر و
اسفند ۹۶ باید میرفتیم میلان
به اتفاق مرآت و مهدی
لابه لای کارهامون یه موقعیت کم نظیر میتونست پیش بیاد
تماشای بازی ناپلی و اینترمیلان در استادیوم سن سیرو
بلیطش خیلی گرون میشد هرچند ما یکی ارزونترین قسمتهارا انتخاب کردیم ولی با مالیات و رفت و برگشت حدود ۱۰۰ یورو معادل ۶۰۰ هزارتومان میشد ولی خب هیچ کدام ما کوچکترین تردیدی برای رقم زدن این رویداد نداشتیم.
در اون زمان یورو حدود ۶ هزارتومان بود و به زعم ما خیلی گرون?
برای ما سه نفر تاریخ به دو قسمت تقسیم میشود هیچ تقسیم بندی دیگری وجود نداشت برای ما زمان ایستاده بود تمام قد.
رسیدیم بیرون استادیوم سن سیرو (جوزپه مئاتزا) عکس میگرفتیم . شور و هیجان تماشاگران، استادیوم را به حرکت درآورده بود و سانت به سانت به طرف ما نزدیک میشد.
از گیت ها و نرده ها می گذشتیم از شدت استرس هر لحظه منتظر بودیم به دلیلی موفق به ورود به استادیوم نشویم یا یکی جلوی مارا بگیره.
موقع بازرسی بدنی یکی از ما سه تا اشتباهی رفت جلو مامور خانم???؛ خودش خنده ش گرفته بود این جلو من چیکار میکنه?
پیدا کردن موقعیت صندلی که روی بلیط کاملا واضح و روشن رو نقشه استادیوم مشخص بود هم برای ما راحت نبود
پرسون پرسون صندلی خیس و کثیفمون پیدا کردیم. با دستمال تمیزشون کردیم و نشستیم.
غریو و هیاهوی تماشاگران ضلع شمالی که معلوم بود از چه دسته و قماشی هستند اجازه صحبت کردن به ما را نمیداد صدای همدیگر نمیشنیدیم.
کم کم بازی میخواست شروع بشه. پرچمها وارد استادیوم شدند مراسم مختصری باید انجام میشد.
هنوز باور نمیکردیم تو سن سیرو باشیم مگه میشد مگه داریم
از فردا بدون سن سیرو چیکار کنیم? ما سه نفر آدمهای دیگه ای شده بودیم خودمون نبودیم چیزی شبیه گرگور سامسا در مسخ کافکا حتی مسخ تر
استادیوم مال ما بود زمان مال ما بود مکان مال ما بود جهان مال ما بود فقط ما بودیم هستی خالی از هر موجود زنده ای سن سیرو شده بود مرکز زمین نه فقط زمین مرکز هستی
او میچرخید و ما میچرخیدیم
بازی شروع شد
پلک نمیتونستیم بزنیم تنها حیف ماجرا اینکه بازی مساوی صفر تمام شد
غوغایی در جریان بود
چهل سال به بطالت رفته بود از فردا زندگی معنایی دیگری داشت
راستی الان 100 یورو چقدر میشه؟

ورزشگاه سن سیرو یا جوزپه مه اتزا، معروفترین استادیوم میلان و متعلق به تیم های پرطرفدار آث میلان و اینتر میلان است.
برای منی که همیشه آرزوی رفتن به ورزشگاه را داشتم، دیدن این استادیوم بزرگ و معروف و نشستن روی صندلی های اتاق رختکن لذت خاصی داشت.
در ابتدای ورودی موزه‌ای برای نمایش پیراهن بازیکن های قدیمی آث میلان و اینتر میلان، به همراه مجسمه هایشان و همچنین چندین کاپ قهرمانی تیم ها وجود دارد.
در مسیر بازدید اتاق رختکن تیم ها قرار دارد و در نهایت با هیجانی غیر قابل وصف از تونل مخصوص بازیکنان عبور کردم و روبروی من دشتی سبز و هیجان انگیز قرار داشت.
با این که در زمان بازدید از ورزشگاه، هیچ مسابقه ای برگزار نمی شود، کافیست کمی خیال پردازی کنید و سر و صدا و شعارهای حمایت طرفداران را بشنوید.
در پایان فروشگاه هایی برای فروش یادگاری های ورزشگاه، از مگنت گرفته تا لباس بازیکنان قرار دارد.
بلیط ورزشگاه سن سیرو 34 یورو برای دو نفر بود.
اگر مانند من به فوتبال علاقه دارید این جاذبه را به شما پیشنهاد می کنم.