زمانی که راهی بازدید از کویر مصر در استان اصفهان بودم توانستم قلعه 2000 ساله جندق را نیز ببینم. این قلعه را به زمان ساسانیان نسبت می دهند. قلعه ساختاری خشتی و گلی داشت و زمانی که از زیر گذرهای قدیمی کنار قلعه رد شدم درهای فلزی را دیدم که بی تناسب با ساختار قلعه بود و متوجه شدم ظاهراً مردم تا مدت ها هنوز در اینجا ساکن بودند. در حقیقت انگار قسمت های سالم مانده قلعه را به عنوان مکان اقامت برگزیده بودند. دیواره های قلعه جا به جا فرو ریخته بود و تلاش چندانی هم برای مرمت تمام آن انجام نشده بود. در جای جای قلعه کوزه های سفالی،گلیم و تخت های قدیمی را برای تزیین گذاشته بودند که همگی به نوعی تداعی کننده زندگی بومی در مناطق کویری بودند. یعنی یک موزه روباز از اشیا قدیمی و خاک خورده و البته جالب!. بیشتر از تمام اینها شمایل سفالی مردی را دوست داشتم که کنار در ورودی یکی از اتاق ها یک دست به سینه جهت احترام به مهمان ها ایستاده بود. مطمن ام این قلعه روزگار با شکوه و پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته و حالا میزبان قدم های کنجکاو گردشگران به پیکره خسته و خرابش است.