قدمت این آب انبار به دوره قاجاریه بر می گردد . بانی و واقف این بنا حاجی علی رضا بیک می باشد.فضای ورودی آب انبار حاجی علی رضا بیک بسیار ساده و دارای پوششی به سبک رومی می باشد . درب ورودی آب انبار مسدود بوده و امکان بر رسی دقیق فضای داخلی مقدور نمی باشد . پا شیر که بعنوان آخرین بخش فضای معماری داخلی آب انبار محسوب می شود دارای یک یا چند شیر روسی از جنس برنج بوده که معمولاً یک متر بالاتر از کف مخزن قرار می دادند تا رسوبات و املاح ته نشین شده در مخزن از شیر آب خارج نشود .پوشش این فضا معمولا به صورت ساده واز نوع ضربی می باشد . مخزن این آب انبار همچون سایر آب انبارها به دلیل استحکام و مقاومت در برابر فشار و نیروی جانبی آب درون آن، کاهش نوسان درجه حرارت ، یخ نزدن آب در زمستان و خنک بودن آن در تابستان در داخل زمین احداث می شود . این مخزن به شکل استوانه ای بوده و دارای پوشش گنبدی می باشد . فضای مخزن هیچ یک از آب انبارها حبس نمی باشد و همه آنها دریچه ای جهت تهویه هوا دارند . حبس بودن فضای مخزن علاوه بر آنکه امکان دستیابی به داخل آن را هم بسیارمشکل مینماید و آب را هم بسیار گرم می کند که جهت حصول این مطلب ، انتهایی ترین بخش گنبد یعنی راس آن را بصورت مدور باز می گذاشته اند. مصالح بکار رفته درآب انبار : آجر ، گچ ، آهک و ساروج می باشد