تپه یحیی یکی از نخستین سکونتگاه های بشری محسوب میگرددکه در روستای دولت آباد صوغان واقع شده است و به واسطه ی ارزش تاریخی و حفاری های باستان شناسی و تمدن ۷۰۰۰ ساله درآثار ملی به ثبت رسیده است.بين هفت تا هشت هزار سال پيش مراكز روستا نشين در چند نقطه ايران، در منطقه تمدن جيرفت، تپه سيلك كاشان، شهر سوخته سيستان، تپه حصار دامغان، منطقه اوراتو آذربايجان، تپه گيان نهاوند، تپه يحيي صوغان و اطراف مرودشت وجود داشته است.همزمان با دوره چهارم يعني 3600 سال قبل از ميلاد ايلاميان خط را اختراع كردند و خط همزمان در تپه يحيي رواج يافت.
در معماري اين دوره بناهاي بزرگ تر و وسيع تري ساخته شده وداخل اتاق هاي اين دوره 6 لوح گلي و 24 مهر گلي و تعدادي نيز مهر استوانه اي، نوشته هايي به خط ايلامي مربوط به رسيدهاي اقتصادي بدست آمده است.
كشف اين مهرها نشان از بالا بودن اقتصاد ساكنان شهر دارد و بنظر مي رسد كه اقتصاد آنان در اختيار زنان بوده است و از ميان آثار باقيمانده از دوره چهارم تعدادي ابزار و وسايل مفرغي نيز بدست آمده است كه شباهت زيادي به اشياء مشابه در موهنجو داروي هندوستان، دره سند شرق پاكستان تا بين النهرين و شهر سوخته زابل دارد.