این چهارطاق باستانی در دوره ی ساسانیان در 5 کیلومتری ده سلطان آباد ( 25 کیلومتری شهر ارزوئیه ) واقع شده و ارتفاعی در حدود 15 متر دارد و چهارطاق از نظر ساختمانی بزرگی می باشد.که نشان از وجود جمعتی زیاد در این منطقه بوده.چهارطاقی یا چارتاقی، در معماری به کالبدی با زمینه چهارگوش و پوشش گنبدی، متشکل از چهارپایه و یک طاق گنبدی بر روی آن، با چهار ورودی طاقدار گفته میشود. چهارطاقی را چهاردر، چهارقاپو و چهاردروازه نیز نامیدهاند. چهارطاق یک نقشه مربع دارد و عناصر اصلی تشکیل دهنده آن عبارتاند از: یک جرز در هر یک از چهار گوشه نقشه مزبور، چهار قوس که چهار جرز را به هم متصل میکند، یک گنبد که به کمک یک گوشواره در بالای قوسها ساخته میشود و یک درگاه که در هر یک از چهار ضلع بنا پس از خاتمه کار به وجود میآید. کاربرد چهارطاقی، در معماری غیرمذهبی، در ایجاد سازهها و بناهایی اغلب تشریفاتی است، از جمله در برپایی موقت چهارطاق به عنوان بخشی از آذینبندی در جشنها استفاده میشده.