عکس‌های زیادی وجود دارند که با صحنه‌های خیره‌کننده نفس انسان را بند می‌آورند و تعدادی از آن‌ها لحظاتی را شکار می‌کنند که اشک ما را درمی‌آورند. تصویر زیر، یکی از این عکس‌هاست که علاوه بر تاثیر عجیبش، ماجرای جالبی هم در پس پرده دارد.
یکی از این عکس‌ها، عکس عقاب فضاپیمای ماه است که در راه بازگشت از سطح ماه به فضاپیمای اصلی در 21 ژوئن 1969 گرفته شد. در پس‌زمینه عکس ماه و زمین دیده میشود.
مایکل کولینز این عکس را حین مأموریت آپولو 11 روی سطح ماه گرفت.
طبق قانون حفاظت حجم در فیزیک کلاسیک، یک ماده نمی‌تواند در سیستم‌های فیزیکی ایزوله شده ایجاد و یا نابود شود، اما می‌تواند از شکلی به شکل دیگر تبدیل گردد. طبق این قانون، موادی که باعث ایجاد، مرگ یا زندگی و تولید انسان می‌شوند، در قاب این عکس دیده می‌شوند.
پرچم آمریکا بروی ماه. عکس توسط آرشیو پروژه آپولو CC BY2.0
پس می‌توان گفت که حتی اگر در آن زمان متولد نشده بودید هم، باز در آن عکس حضور داشتید، زیرا موادی که در نهایت تبدیل به شما می‌شدند در حال حاضر بر روی زمین وجود داشته‌اند. همه هستند، به‌جز مایکل کولینز فضانورد که در پشت دوربین قرار دارد و ماجرا درست همین‌جاست!
کولینز سومین و بزرگترین مرد فراموش‌شده در مأموریت آپولو 11 بود که بر روی ماه پا نگذاشت.
درحالی‌که دنیا به خاطر برافراشتن پرچم آمریکا در ماه در حال تشویق نیل آرمسترانگ و باز آلدرین بود، کولینز در آن تنهایی تنها بود و در سفینه به دور ماه می‌چرخید و از این ترس داشت که اگر اشتباهی کند، می‌بایست بدون دوستان فضانوردش و به‌عنوان یک مرد نشانه‌دار به‌تنهایی به زمین بازگردد.
از چپ به راست: نیل آرمسترانگ، مایکل کولینز و باز آلدرین
طبق گزارش گاردین، کولینز ترس خود را پنهان نکرد. در آن زمان او نوشت: «ترس پنهان 6 ماه پایانی حضور بر روی ماه تنها گذاشتن آن‌ها و بازگشت تنها به زمین بود.»
او ادامه می‌دهد: «اگر آن‌ها نتوانند از روی سطح بلند شوند یا به سفینه بازگردند، من خودکشی نخواهم کرد، من به خانه می‌آیم، فوراً، اما تا پایان عمر یک مرد علامت‌دار خواهم بود، و من این را می‌دانم.»
او تنها کسی نبود که این را می‌دانست. همگی آن‌ها از این حقیقت آگاه بودند که شانس بازگشت ایمن به زمین 50-50 است. حتی رئیس‌جمهور نیکسون نیز بیانیه‌ای مربوط به‌احتمال شکست عقاب آماده کرده بود.
درحالی‌که آرمسترانگ و آلدرین با عقاب به سطح ماه سفر کردند، کولینز در سفینه مادر یعنی کلمبیا به مدت 24 ساعت منتظر بازگشت آن‌ها بود.
کولینز در حال پوشیدن لباس برای پرواز آپولوی 11
کولینز درحالی‌که هیچ‌گونه تماسی با سیاره خانه خود نداشت و در حال سفر به پشت ماه بود، افکار خود را در حین این تجربه مرور می‌کرد: «من حالا تنهایم، واقعاً تنها، و محققا از هرگونه زندگی که تاکنون می‌شناختم دورافتاده‌ام. من اینم. اگر بخواهم بشمارم، تعداد سه میلیارد نفر بعلاوه دونفری خواهد بود که آن‌طرف ماه هستند و یک نفر که فقط خدا می‌داند در این سمت ماه تنها مانده است.»
وقتی از او پرسیدند که در زمان فرود آمدن آرمسترانگ و آلدرین بر روی سطح ماه، به چه چیزی فکر می‌کرده است، او با طعنه جواب داد: «تنها سعی کردم به خودم یادآوری کنم که هر جزء سازنده در این سفینه توسط فردی فراهم‌شده بود که خواسته بود از ارزان‌ترین چیزها استفاده کند و چه خوش‌شانس هستم که تا بازگشت آن‌ها، جان سالم به در برده‌ام!»
مایکل کولینز، فوریه 2009
باوجود اظهارات آشکار آن‌ها، هرکسی که در این برنامه به‌نوعی حضور داشت از اینکه مأموریت به یک فاجعه ختم شود، ترس داشت. این ترس با سه فضانورد در طول سفر 240000 مایلی‌شان نیز همراهشان بود.
خوشبختانه این سفر با پیروزی به پایان رسید و اگرچه نام مایکل کولینز برای بسیاری آشنا نبود، اما او هرگز و به هیچ‌وجه خود را از مأموریت آپولوی 11 جدا ندانست. کولینز دریکی از اولین مصاحبه‌هایش گفته بود: «این سفر برای سه مرد ترتیب داده شده است، و من وجود خود را به‌عنوان سومین نفر به‌اندازه دو نفر دیگر ضروری می‌بینم.»
کولینز در مصاحبه‌ای با ناسا در سال 2009 گفت: «روی سنگ قبر من بنویسید: خوش‌شانس.»
آیا از شایعات ماموریت آپولو باخبرید؟ اصلا این فضانورد را می‌شناختید یا فقط نام آرمسترانگ را شنیده بودید؟
منبع: thevintagenews.com
