درود دوستان
این هتل به درد چه کسانی میخوره؟
به درد اونایی نمیخوان برن توش =)
یا کسانی که تجربه یه مدت زندانی بودن در سیاه چال رو دارن این جور جاها براشون اوکیه..
گذشته از شوخی من کمترین اهمیت رو تو سفرم به هتل میدم، ایده م اینه که آدم باید برای گشت و گذار هزینه کنه نه هتل، ولی این هتل واقعا حتی مسافرخونه هم نبود.
آسانسور نداشت(ما طبقه سوم بودیم). اتاق دونفره اش تقریبا 5 متر بود که وقتی ساکمونو گذاشتیم زمین دیگه جا برای راه رفتن نداشتیم و باید از رو ساک ها میپریدیم!!!
تخت فوقالعاده شل که وقتی میخوابیدی روش ده پونزده سانت فرو میرفت و واقعا توش بدن درد میشدیم تا صبح.
صبحانه اش که دیگه کارامل روی کیک بود. اگه بشه عکسشو میذارم، چهار تا تیکه باگت کوچیک، چند ورق پپرونی، چند ورق خیار و گوجه ، دوتا دونه زیتون و یه ریزه پنیر همه رو میریختن توی یه سینی و سلفون میپیچیدن.
روز آخر برامون علاوه بر اینها یه ذره مربا همونطوری ریخته بودن تو همون سینیه =D که دوتاش روی هم برای یه نفر کافی نبود. این حرف همه ایرانیهای اونجا بود اگه آدم صبحونه خوری باشین واقعا باید با خودتون خوراکی بیارین.
نکته مثبتش فقط پذیرشگراش بودن که خوش برخورد و پاسخگو بودن و میتونستی هرچی میخوای بپرسی و مطمئن باشی بهت جواب خواهند داد.
حتما قبل از رزرو این هتل در مورد آن بخوانید و بعد تصمیمات بگیرید.
خانه ای ۳ طبقه قدیمی بدون آسانسور را بازسازی کرده اند و اتاق ها بسیار کوچک و برخی بدون پنجره مانند زندان که تنفس برای سن بالا را مشکل خواهد کرد.
تخت دونفره آن در حقیقت یک و نیم نفره است و اگر سایز بزرگ باشید روی زمین می افتید. مسیر تا میدان تقسیم ۲۵ دقیقه سربالایی. صبحانه ضعیف، بدون دمپایی، لابی ضعیف و برای خانواده اصلا مناسب نیست. اتاق بغلی صدا داخل اتاق شما. اصلا پیشنهاد نمی کنم.