از آن کافه های ساده و بدون زیاده روی است که برای رفع خستگی میانه روز جای مناسبی است. کافه ای که غذای مخصوصش املت باشد(همینی که من خوردم) زود با آدم صمیمی می شود. نان همراه املت هم بربریِ تازه بود نه نان مانده گرم شده و هرچیزی با نان تازه خوشمزه تر می شود.
از طبقه دوم هم می توان خیابان را تماشا کرد هم رفت و آمدهای خیابان آرامش آدم را بر هم نمی زند. وقتی من اینجا بودم بر خلاف اکثر کافه شارل آزناوور یزی نمی خواند و موسیقی کانتری پخش میشد که کمتر توی کافه ها پخش می شود.