از خیابان کریم خان هنوز وارد خیابان ایران شهر نشده،کافه جمع و جورِ گذر را میبینید. با دیوار شیشه ای و میزهای کم تعداد و چوبیش. در نگاه اول زیاد شبیه جایی نیست که با غذا هم از مشتری هایش پذیرایی کند و بیشتر مکانی برای صرف نوشیدنی و شیرینی به نظر می آید. اما نگاه اول اشتباه می کند. کافه از ساعت 7 صبح باز است و همه وعده های غذایی را هم می توانید در آن میل کنید. هم غذای خانگی و هم خانواده با کوکو این جا به هم می رسد، هم ساندویچ های از پیش آماده و هم پاستا. فقط کسی برایتان منو نمی آورد و خودتان باید تا صندوق بروید و منو را ببینید و سفارش بدهید و پرداخت کنید و بعد بروید پشت میزتان انتظارش را بکشید و به سرگرمی هایتان مشغول شوید. من قبل از سفارش دادن محتویات پاستای سبزیجات را پرسیدم و شک ندارم که گفتند از رب انار استفاده می کنند؛ کنجکاو شدم و سفارش دادم ولی واقعا طعم رب گوجه حس کردم نه رب انار!!به هر حال بدم نیامد. خانمهایی که این جا کار می کردند کج خلق نبودند اما چندان هم به نظر نمی آمد از شغلشان لذت ببرند و از پذیرایی از مهمانان خوش حال باشند.