ترکیه، از توهم تا واقعیت

 

1- مقدمه

1-1 چرا ترکیه ؟

مدت ها بود قصد سفر خارجی دیگه ای رو داشتیم، قبلا دبی و مالزی رو دیده بودیم و این دفعه اصرار همسرم به تایلند یا چین و اصرار من به ترکیه یا روسیه بود! قبلا خیلی حس خوبی نسبت به ترکیه نداشتم. احساس میکردم ترکیه یعنی خرید! ولی بعد از خوندن چندین سفرنامه و دیدن عکس های ترکیه نسبت به ترکیه خیلی راغب شدم و با مستندات، همسرم رو هم راضی به این سفر کردم. ترکیه برای من خونه های رنگی، خیابون های سنگ فرش و شیک و طبیعت سبز بود. بناهای تاریخیش دل منو میبرد و هر سفرنامه رو چندبار میخوندم و هر دفعه باخودم میگفتم که من باید برم اینجا! از اونجایی که سفرنامه ترکیه زیاد بود قصد سفرنامه نوشتن رو نداشتم ولی وقتی به ترکیه رفتم و کلی از تصورات ذهنیم بهم ریخت لازم دونستم که سفرنامه ای بنویسم که یک مقدار ترکیه رو از توهم به واقعیت بیاره. مطمئنم با انتقاد زیادی مواجه میشم ولی هر کس در سفر دید خودشو داره.

تصویر 1 : نمایی از استانبول

 

1-2 خرید بلیت و هتل:

با اینکه فکر میکردم که سفر با تور برای ترکیه به صرفه تر خواهد بود اما وقتی برآورد هزینه کردم متوجه شدم خودمون بلیت و هتل بگیریم بهتره. پس مزاحم دوستمون در خارج از کشور شدیم تا زحمت رزرو های کردیت کارتیمونو انجام بده. از همین جا مجددا ازش تشکر میکنیم!

اول قصد داشتیم به ازمیر بریم و ماشین رنت کنیم و چندتا از شهرهای اطرافش مثل کوش آداسی و بدروم رو بریم.

تصویر 2: نقشه راه اولیه

انتخاب ازمیر هم به خاطر این بود که میخواستیم حتما شهرهای آلاچاتی و چشمه رو ببینیم. با شرکت cizgy مکاتبه کردیم و قبول کردن با همون کردیت کارت دوستم به ما ماشین بدن (البته شرکتی در تبریز هم هست که بدون داشتن کردیت کارت با دریافت کارمزد از cizgy براتون ماشین میگیره) ولی با تحقیقات بیشتر و توصیه سایرین نسبت به بی انصافی پلیس ها در مسیر از این کار منصرف شدیم.

پس شهرامونو به استانبول و ازمیر تغییر دادیم. برنامه شد 3 شب ازمیر و 4 شب استانبول! از تهران پرواز مستقیم به ازمیر وجود داره تصمیم داشتیم رفت رو به ازمیر و برگشت رو از استانبول بگیریم ولی تقریبا نفری یک تومن گرون تر درمیومد از حالتی که رفت و برگشت از استانبول باشه. خب پس تا اینجای کار دوتا پرواز تهران استانبول داشتیم دوتا پرواز استانبول ازمیر و دوتا پرواز مشهد تهران! پرواز تهران استانبول رو با هواپیمایی ماهان و از سایت های ایرانی به قیمت نفری یک میلیون و ششصد و چهل، و پرواز ازمیر استانبول رو هم از سایت پگاسوس به قیمت نفری 66 دلار گفتیم. البته اینجا به فرودگاهی هم که پروازو ازش میگیرین دقت کنین. من رفت رو از فرودگاه جدید استانبول گرفتم که دیگه فرودگاه عوض نکنیم و برگشت رو به فرودگاه صبیحا گرفتم. برای هتل هم در ازمیر هتل لایف کرنر (life corner) رو به دلیل نزدیکی به ایستگاه مترو و امتیاز بالا و قیمت مناسبش شبی 30  دلار از سایت expedia گرفتیم که البته بعدا پشیمون شدیم.

تصویر 3: امتیاز هتل لایف کرنر در سایت بوکینگ دات کام

انتخاب هتل در استانبول بسیار سخت بود. تعداد هتل ها بالا و قیمت ها هم بالا بود. هر هتلی انتخاب میکردم فرداش یا پر میشد یا گرون میشد. در نهایت به طور اتفاقی به هتل doruk palas برخوردم که هنوز یکسال هم از افتتاحش نگذشته بود نسبت به هتل های تازه ساز حس خوبی داشتم و هر سفری که هتل تازه ساز انتخاب کرده بودیم بسیار خوشحال بودیم. امتیاز هتل بالا بود و اکثرا ریویو ها قوی بود ولی خب چون تازه ساز بود هنوز تعداد زیادی ریویو نداشت. مکان هتل هم جوری بود که هم نزدیک ایستگاه مترو بودو هم تراموا و هم از شلوغی تکسیم دور بود. این هتل رو سه شب اتاق استاندارشو گرفتیم به قیمت شبی 62 دلار و یک شب اتاق سوپریور به قیمت شبی 70 دلار چون اتاق استاندارش پر شده بود. البته روی تمام این قیمت ها یه مبلغی هم مالیات اضافه شد.

تصویر 4: امتیاز هتل doruk palas در سایت بوکینگ دات کام

 در نهایت هم بیمه مسافرتی 7 روزه رو نفری 24 تومن از بیمه آسیا خریدیم. پروازمون از تهران ساعت 7 صبح بود پس یک اتاق 6 ساعته هم از هتل آیبیس تهران به قیمت 250 هزارتومن حضوری گرفتیم. کل هزینه تور شد 1664000 به اضافه 250 دلار برای هر نفر. که با دلار 14500 در زمان ما شد نفری حدودا 5 میلیون تومان. در همین زمان تور 6 شب ازمیر در همین هتل لایف کرنر نفری 5900 بود.

 

1-3 اطلاعات عمومی:

بعد از رزرو هتل و بلیت یه مقدار راجع به ترکیه تحقیق کردیم. ترکیه در شمال غربی ایران در دو قاره اروپا و آسیا قرار داره. زبانشون ترکی استانبولی و دینشون اغلب اسلامه. واحد پولشون هم لیره که در زمان سفر ما هر دلار معادل 5.8 لیر بود.

تصویر 5: موقعیت ترکیه در نقشه

شهرهای مهمش هم استانبول، ازمیر، آنکارا، بورسا و... است. ساعتش هم یک ساعت و نیم از ایران عقب تره و برای ایرانی ها نیاز به ویزا نداره.

بهترین زمان سفر به استانبول از اواسط اردیبهشت تا اواسط مهره

تصویر 6: نمودار تغییرات دمای استانبول

بهترین زمان بازدید ازمیر هم از فرودین تا آبانه ولی درجه حرارتش از استانبول بالاتره بنابراین برای ماه های گرم مثل مرداد توصیه نمیشه

تصویر 7: نمودار تغییرات دمای ازمیر

1-4 نرم افزارهای کاربردی:

گوگل مپ Google Map:

گوگل مپ که یار باوفای ما در هر سفریه. مکان های دیدنی مورد نظرمونو توش علامت زدیم، ساعت بازدید رو هم چک کردیم. با اینترنت ایران نمیشه آفلاین دانلودش کرد ولی تو فرودگاه استانبول نقشه های آفلاینمون رو هم دانلود کردیم. گوگل مپ به حمل و نقل استانبول وصله و راحت نحوه مسیر با حمل و نقل عمومی رو میده ولی در ازمیر حمل و نقل عمومیش کار نمیکنه.

تصویر 8: ازمیر و استانبول در گوگل مپ

ترافی Trafi :

این نرم افزار به شدت در ازمیر به کارمون اومد. بهترین مسیر حمل و نقل به اضافه ساعت حرکت اتوبوس و مترو رو داره. برای نصبش در بازار و گوگل پلی نیست بهتره تو گوگل سرچش کنین. آفلاین کار نمیکنه ولی هیستوری سرچ هاتونو میاره. جایی که اینترنت دارین جاهای مهم رو سرچ کنین بعد آفلاین ازش استفاده کنین. در استانبول گوگل مپ راه های بهتری از ترافی میداد.

تصویر 9: نرم افزار ترافی

موو ایت   moovit  :

تقریبا مثل ترافیه خیلی استفادش نکردیم ولی بعضی جاها با ترافی مقایسه ش میکردیم.

تصویر 10: نرم افزار مووایت

Foursqure:

برای پیدا کردن رستوران های اطراف خیلی خوبه ولی اگه اینترنت داشته باشین به کارتون میاد.

تصویر 11: نرم افزار فوراسکویر

Trip advisor :

قبل سفر حسابی توش بگردین و جاهای دیدنی رو پیدا کنین. از اینجا میتونین خونه هم رزرو کنین.

تصویر 12: لوگو تریپ ادوایزور

Havaist:

برنامه هاواباس (هاواتاش، هاوایست) و مکان های پیاده سوار شدن رو توش داره و اگه قصد استفاده از این اتوبوس هارو دارین کاربردیه.

تصویر 13: نرم افزار هاوا ایست

Visit a city:

توی این نرم افزار میتونین برنامه ریزی کنین که هر روز چه جاهایی رو برین. ساعات بازدید و فاصله هر مکان رو میده و جالبه.

تصویر 14: نرم افزار visit a city

2 شروع سفر

بخش اول: ازمیر

2-1 روز اول: بازار کرمالتی، میدان ساعت، اسکله آلسانجانگ، مجسمه آتاتورک

ساعت 12 شب به هتل آیبیس فروگاه امام خمینی رسیدیم. به قسمت رسپشن رفتم و برای 6 ساعت اتاق رو رزرو کردم قیمتش تو سایت 189 تومن میشد ولی حضوری گفت 250 تومن! گفتم خب صبر کنید الان اینترنتی میگیرم. گفت اونجوری تاییدش یک ساعت دیگه به من میرسه باید یک ساعت صبر کنید!! به ناچار 250 تومنو دادم و اتاق تحویل گرفتیم. اتاق در ظاهر تمیز و مرتب بود ولی مشکلش این بود که فنش درست وحسابی خنک نمیکرد. وقتی توی پذیرش بودم یک اتاق دیگه هم از گرمی اتاق شکایت کرده بود. ولی برای چند ساعتی که میخواستیم بخوابیم بهترین جا بود.

تصویر 15: هتل آیبیس و نووتل تهران

تصویر 16: داخل اتاق هتل آیبیس

تا 5 صبح خوابیدیم، اتاق تحویل دادیم و با شاتل رایگان هتل به فرودگاه رفتیم که 2 دقیقه فاصله داشت.

کمتر از نیم ساعت تمام کارامون انجام شد و نشستیم در کافی شاپ فرودگاه چای خوردیم.

پرواز تقریبا راس ساعت انجام شد. پذیرایی هم املت بود که قابل قبول بود.

تصویر 17: پذیرایی داخل پرواز ماهان

ساعت 8.35 به وقت استانبول در فرودگاه جدید استانبول فرود اومدیم. چمدون ها رو گرفتیم.

تصویر 18: فرودگاه جدید استانبول

قبل از اینکه کامل محو تماشای این فرودگاه شیک و خوشگل بشم تصمیم گرفتم قسمت پروازهای محلی یا domestic رو پیدا کنم و هر چی همسرم گفت واستا اول فری شاپو ببینیم توجه نکردم و گفتم بیا بریم اونور ببینیم!!

 با یه پیاده روی طاقت فرسا(!!) به قسمت پروازهای داخلی رسیدیم.

تصویر 19: فرودگاه جدید استانبول (پیاده روی های طاقت فرسا!)

روال هم اینه که باید به سمت خروجی برین و دقیقا قبل از خروجی از پله ها به سمت domestic departure برین.

تصویر 20: نقشه فرودگاه جدید استانبول (قسمت سبز رنگ پرواز های داخلیه)

حدود ساعت 10 بود که به این قسمت رسیدیم و پرواز بعدیمون ساعت 12:55 بود دقیقا در همین نقطه یهو به ذهنم رسید که ای بابا فری شاپ که فقط تو پروازهای اینترنشناله!! بعععلههه اینجا خیلی خبری از مغازه نیست که توش وقت بگذرونین! البته فرودگاه اینترنت رایگان داره که یک ربع بهتون زمان میده نرم افزار خود فرودگاه رو دانلود کنید بعد یک ساعت از نرم افزار استفاده کنید. من توی نرم افزار پروازمون رو تیک زدم تا هر اتفاقی خواست بیوفته نوتیفیکیشن بده. یک خوبی ای که داشت به این بود که به محضی که پروازو انتخاب کردم رفت روی نقشه و از روی نقشه درست نشون داد که کجا باید برم . باز هم مجدد از روی تابلو گیت پروازمونو چک کردم.

تصویر 21: تابلو پروازها

البته بعد از یک ربعی که تایم اینترنت تموم شد دوباره وارد شدیم و دوباره یک ربع زمان داد! این بود که هی یک ربع به یک ربع تمدیدش میکرد!! بعد از درگیری با اینترنت تصمیم گرفتیم یک بار تا آخر سالن بریم.

چندتایی مغازه هم بود دیدم و دقیقا وقتی رسیدیم ته سالن نوتیفیکیشن اومد که برین کارت پرواز بگیرین. دیگه تند تند برگشتیم و کارت پرواز گرفتیم و رفتیم تا دوباره چک شیم و بریم سالن ترانزیت. توی قسمت چک هم آب معدنی های نازنینی که از فرودگاه امام خمینی دونه ای 3 هزارتومن خریده بودیم و ازمون گرفتن و انداختن سطل آشغال! خداحافظی سختی بود!! وارد سالن ترانزیت که شدیم چندتایی فست فود بود که من با دیدن برگر کینگ چشام برق زد و تصمیم گرفتیم که همونجا ناهارمونو بخوریم.

دوتا چیز برگر ساده با سیب زمینی و نوشابه شد 63 لیر که البته داخل شهر دقیقا قیمتش نصفه و اندازه برگرش دوبرابر! حتی نوشابه ش هم تو فرودگاه مزه آب شکر می داد! ولی خب چه میشد کرد...فرودگاهه دیگه.

تصویر 22: کینگ برگر در فرودگاه

سر ساعت سوار هواپیما شدیم، هواپیما کوچیک ولی تمیز بود.

تصویر 23: داخل هواپیما پگاسوس

این پرواز شاید عذاب آور ترین پروازعمرم بود! پشت سرم یه آقایی نشسته بود که با سلیقه موسیقیایی متضاد با من با اسپیکر آهنگ گوش میداد و گه گاهی با صدای نا خوشایندش  همخونی می کرد و البته صندلی من هم از حرکاتش آروم و قرار نداشت!! اگه براتون سوال پیش میاد که مهماندار بهش تذکر داد یا نه باید بگم بعد از نیم ساعت آره ولی آیا کسی که خودش نمیفهمه نباید این رفتاروتو هواپیما داشته باشه با تذکر درست می شه ؟؟

هواپیمایی پگاسوس هم چون ایرلاین اقتصادیه پذیرایی نداره مگه از قبل همراه بلیطتون هزینشو داده باشین یا تو خود هواپیما بخرید. هزینه خرید هم برای یک آب معدنی کوچیک 6 لیر و یک ساندویچ کوچیک 15 لیر بود حدودا. حدود 45 دقیقه بعد به ازمیر رسیدیم.

تصویر 24 : ازمیر از داخل هواپیما

ساعت تقریبا 2 بود که وارد فرودگاه خلوت ادنان مندرس ازمیر شدیم. بعد از گرفتن چمدونامون به سمت خروجی رفتیم. دقیقا جلوی خروجی یه مقدار سمت چپ می تونین اتوبوس های هاواش رو ببینید. این اتوبوس ها در تمام فرودگاه ها و مراکز مهم ترکیه وجود داره و اصولا از فرودگاه به مراکز شهر یا شهرهای اطراف میره. البته اسم هاش متفاوته. مثلا ازمیر اسمش هاواش بود. استانبول هاواباس و در فرودگاه جدید استانبول هاوا است. اطلاعات کاملشو می تونین در سایت www.havas.net یا خود اپلیکیشن هاواش که قبلا معرفی کردم ببینین. از فرودگاه ازمیر این هاواش ها به شهرهای آلاچاتی، چشمه، کوش آداسی ، سوکه و ... و همچنین داخل شهر به سمت آلسانجانگ، کارشیاکا میرن. ساعت دقیق حرکتش تو سایت هست و هاواش ها هم راس ساعت حر کت می کنن.

تصویر 25: هاواش (عکس از اینترنت)

روبه روی فرودگاه ایستگاه مترو هم وجود داره که چون هتل ما نزدیک ایستگاه مترو بود ما مترو رو انتخاب کردیم.

اول وارد شدیم و تصمیم گرفتیم از دستگاه ازمیر کارت بگیریم. برای استفاده از مترو هم ازمیر کارت وجود داره و هم کارت های چند اعتباره یکبار مصرف. ولی صد در صد ازمیر کارت به صرفه تره . حالا به چه دلیل ؟ توضیح میدم.

در ازمیر هم خط مترو وجود داره و هم ایزبان. مترو که مثل متروهای خودمونه و ایزبان یه جورایی مثل قطاره. هر بار که سوار مترو بشین حدودا 3 لیر از کارت کم میشه و هر بار که سوار ایزبان بشین 7 لیر. اما بعد از پیاده شدن بعد از گیت خروجی دستگاه هایی وجود داره که کارت رو دوباره میزنین و دوباره یک مقداری به کارت برمیگرده. اصولا همون 3 لیر برای ایزبان هم کم میشه (البته ما اینو روز آخر فهمیدیم!!). کارت های یک بار مصرف به صورت 3، 5، 7 و 10 اعتباره وجود داره که اینا به معنی سفر نیستند. برای مترو یک اعتبار کم میشه و برای ایزبان 2 اعتبار اما ما دقیقا تا روز آخر نفهمیدیم این سیستم چجوری بود مثلا کارت 10 اعتباره میگرفتیم با این حساب فقط 6  اعتبارشو استفاده میکردیم ولی تموم میشد. و چیزی که وجود داره اینه که هیچ اعتباری هنگام خروج به کارت های اعتباری بر نمیگرده. بنابر این سفری که با ازمیر کارت 3 لیر حساب میشه با کارت یکبارمصرف 7 لیر. پس حتی با وجود اینکه خود ازمیر کارت 6 لیر قیمت داره بازم از کارت یک بار مصرف به صرفه تره.

تصویر 26: قیمت کارت های اعتباری

خب ما میخواستیم از دستگاه ازمیر کارت بگیریم که فهمیدیم دستگاه فقط شارژ میکنه و کارت صادر نمی کنه. خواستم از یکی کمک بگیرم و دیدم بعلهههه هیچکی انگلیسی بلد نیست.

خلاصه از باجه ای که بود یک ازمیر کارت گرفتم 6 لیر و 18 لیر هم شارژش کردم. کارت زدیم دفعه اول و دفعه دوم ارور داد! نگهبان هم با زبون ترکی (که ما نمیفهمیم) گفت که هر نفر باید یک کارت داشته باشه ! منم رفتم تا کارت دیگه بگیرم همونجا باجه پنجرشو بست و نگهبان گفت بیست دقیقه دیگه باز میکنه!! این اتفاق چندبار دیگه هم افتاد. یا اصلا تو باجه هیچکی نبود یا یهو 20 دقیقه تعطیل می کردن. خلاصه اگه ازمیر کارت گرفتین حسابی شارژش کنین چون نه به باجه ها اعتباری هست نه به دستگاه هاا. با مصائب بسیار بلاخره کارت بعدی رو هم گرفتیم و سوار ایزبان شدیم.

تصویر 27: ازمیر کارت

در عکس زیر نقشه مترو و ایزبان شهر ازمیر رو گذاشتم و در عکس بعدیش هم علاوه بر مترو و ایزبان نقشه اتوبوس های eshot  هم هست.

تصویر 28: نقشه مترو و ایزبان شهر ازمیر

تصویر 29: نقشه حمل و نقل شهر ازمیر

تصویر اولمون از ازمیر خیلی جالب نبود. خونه های زاغه نشین و نه چندان شیک! ولی هر چی به مرکز شهر نزدیک میشدیم بهتر میشد.

در ایستگاه هیلال خط عوض کردیم (برای خط عوض کردن هم باید دوباره کارت بزنید) و ایستگاه باسمانه پیاده شدیم.

تصویر 30: مسیر حرکت از فرودگاه به هتل

از ایستگاه که بیرون اومدیم هتل روبه رومون بود. و به راحتی به هتل رسیدیم. کارهای پذیرش هم سریع انجام شد و وارد اتاق شدیم.

تصویر 31: نمای هتل لایف کرنر (عکس از اینترنت)

هتل کوچیک ولی ترو تمیز بود و تنها یک عیب داشت! کنار خط قطار بود و سروصدا بسیار زیاد بود!

تصویر 32: موقعیت هتل لایف کرنر در نقشه

 اشتباهی که در انتخاب هتل کرده بودم این بود که فکر میکردم اگه هتل نزدیک این میدون که تو عکس مشخصه باشه یعنی خیلی جای خوب و توریستیه ولی بعدا فهمیدم که اتفاقا اون میدونه یه جای شلوغ پلوغه و اگه هتلو فقط نزدیک ایستگاه مترو یا تراموا میگرفتم کافی بود. و من خیلی هتل هارو به خاطر این رد کرده بودم. هتل های نزدیک اسکله آلسانجانگ به نظرم موقعیت بهتری داشتند.احتمال اینکه دفعه بعد که بیام ازمیر و این هتلو انتخاب کنم خیلی کمه. شاید انتخابم توی همین رنج قیمت هتل آیبیس باشه.

در هرصورت اتاق هتل تمیز و مرتب بود. ولی وضعیت اینترنت خیلی بد بود! اتاق روزانه نظافت میشد و یک آب معدنی کوچیک هم شارژ میکردن.

تصویر 33 تا 35: اتاق هتل لایف کرنر

بعد از یک استراحت کوتاه در هتل، اول تصمیم گرفتیم که به سمت صرافی بریم. از توی گوگل یه صرافی به اسم فردا پیدا کردم که امتیاز خوبی داشت. نرخ چنجش با نرخی که توی گوگل میاورد برابری می کرد و از صرافی های اطرافشم بالاتر بود. کمسیون هم نداشت. یه خوبی دیگه ای هم که داشت دلارهای قدیمی رو با همون نرخ تبدیل کرد برامون . در حالیکه ما این دلارهارو در جاهای دیگه و حتی خود ایران همیشه مجبور میشدیم با نرخ کمتر چنج کنیم. بعد از چنج پول پیاده به سمت آلتی" href="https://lastsecond.ir/attractions/7785-kemeralti-market-izmir" target="_blank" rel="noopener">بازار کمرآلتی، میدان کوناک، اسکله آلسانجانک و مجسمه آتاتورک حرکت کردیم. مسیر حرکتمون در شکل مشخصه.

تصویر 36: مسیر حرکت روز اول

بازار کمرآلتی

این بازار قدیمی و سنتی ازمیر، یک بازار کوچه مانند با عرض کم که دو طرف آن مغازه وجود دارد، است. هیاهو و رفت و آمد در این بازار دیدنی ست. در کنار تمامی مغازه های سنتی و قدیمی، مغازه های لوکس و بزرگ هم به چشم میخوره به طوری که خیلی از برندهای معروف در این بازار شعبه دارند. این بازار چند ساعتی از وقت ما رو درگیر خودش کرد و یه جورایی برامون شور و هیجان آورد. چانه زدن در این بازار خیلی مرسومه. و اگه یک مقدار ترکی بلد باشین میتونین خریدهای خوبی داشته باشین.

تصویر 37: بازار کمرآلتی

در آخر بازار هم برای تجدید قوا بستنی خریدیم به قیمت هر اسکوپ 3 لیر که مزه معمولی ای داشت. و بعد به سمت میدان کوناک راه افتادیم.

 

میدان کوناک، ازمیر بدون نماد!

وقتی حرف از ازمیر میشه شاید یکی از اولین چیزهایی که به ذهن هر کس برسه ساعت معروف در میدان کوناکه. منم یه جورایی براش هیجان داشتم و این ساعت برام نماد ازمیر به حساب میومد.

تصویر 38: میدان ساعت ازمیر (عکس از اینترنت)

 وقتی از بازار کمرآلتی به سمت میدان کوناک رفتیم چشمم دنبال ساعت میگشت که یهو وارفتم!! دورتادور ساعت رو به علت تعمیرات بسته بودن! نمیتونم بگم چه ضد حالی خوردم فقط یادمه چند دقیقه ای همونجا نشستم و غصه خوردم!! بعد از اتمام غصه خوردن(!!) بلند شدم تا به سمت اسکله بریم. ولی خود اطراف میدان کوناک جالب بود. دست فروش هایی که سوغاتی و نمادهای ازمیر میفروشن ، نوازنده هایی که ساز میزنن و رقصنده هایی که هنر نمایی می کنن، همه و همه باعث میشه که این مکان به نوبه ی خودش جالب و دیدنی باشه. ما هم از همون دست فروش ها نماد ازمیر رو به قیمت 4 لیر خریدیم.

تصویر 39: دست فروش های میدان کوناک

تصویر 40: میدان کوناک

اسکله کوناک، اسکله آلسانجانک، مجسمه آتاتورک

تصویر ذهنی من از این اسکله، یک اسکله شیک و مرتب بود که جای جایش کافه وجود داره. یه جای رویایی! اولین چیزی که از این اسکله دیدم آدم بود و دیگر هیچ!! البته که شاید چون ما تعطیلات آخر هفته ازمیر بودیم با این صحنه مواجه شدیم ولی این اسکله مملو از آدم بود!

تصویر 41: اسکله کوناک

البته که من پافشاری میکردم که اینجا هنوز اونجا نیست و باید بریم جلوتر ! رفتیم و رفتیم و رفتیم و فقط آدم دیدیم!! در بین آدم ها هم گه گاهی گاری هایی بودند که صدف یا گوجه سبز می فروختن.

تصویر 42: گاری های فروش گوجه سبز

 اون سمت دیگه هم پر بود از کافه که همه کافه هم مملو از آدم بود!! خط ساحلی رو ادامه دادیم تا رسیدیم به مجسمه آتاتورک . آتاتورک بنیانگذار جمهوری ترکیه است. این فامیل هم فقط به ایشون اختصاص داره و برای بقیه ممنوعه.

تصویر 43: مجسمه آتاتورک

و بعد از اون باز ادامه دادیم تا رسیدیم به پارک ساحلی ای که همه وسط چمن ها نشسته بودن. بعد از کلی پیاده روی نشستن روی چمن ها واقعا کیف میداد. نشستیم و به غروب آفتاب نگاه کردیم و من با خودم فکر میکردم که کاش بقیه ازمیر از این زیباتر باشه!

تصویر 44: استراحت در پارک

تصویر 45: غروب آفتاب

بعد از کمی استراحت به یکی از کافه ها رفتیم و دوتا فروزن خوردیم به قیمت دونه ای 18 لیر. دقیقا در همین نقطه بود که فهمیدم که اینجا چقدر هوا دیر تاریک میشه. چون ساعت 9.30 بود ولی هنوز روشنایی روز وجود داشت.

تصویر 46: فروزن و هوای به نسبت روشن!

 بعد پیاده به سمت هتل راه افتادیم. نزدیک هتل هم از هایپر مارکت میگروس (هایپر مارکت های سراسری در کل ترکیه) یه مقدار خرید کردیم و روزمون رو به پایان رسوندیم.

هزینه های روز اول:

• غذا و خوراکی: 123 لیر
• مترو: 44 لیر
• مجموع: 167 لیر

 

2-2 روز دوم: باغ وحش، پاساژ ماوی باغچه، اسکله کارشیاکا

برنامه امروز باغ وحش، پاساژ ماوی باغچه و تله کابین بود. صبح ساعت 8 رفتیم سالن صبحانه. سالن صبحانه طبقه 8 بود و دورتادورش پنجره داشت و ویوی خوبی به شهر داشت که صبحانه رو دل انگیز تر می کرد. البته صبحانه تنوع زیادی نداشت ولی برای سه روز تکراری نمیشد.

تصویر 47: ویوی صبحانه هتل

پارک حیات وحش ازمیر: تورو خدا بیا بیرون!

پارک حیات وحش ازمیر یا izmir wildlife park  یا dogel yasam parki بزرگترین پارک حیات وحش اروپاست. و واقعا هم بزرگ بود.  در این باغ وحش حیوانات در قفس نگهداری نمی شن و هرکدوم فضای مخصوص به خودشون رو دارن به همین دلیل بهش میگن پارک حیات وحش، نه باغ وحش.

ساعت بازدید از 9 تا 6 بعدازظهره ولی می تونین قبل از رفتن از گوگل مپ و یا سایت خود باغ وحش (www.izmirdogalyasamparki.org.tr) مجدد چک کنید که اگه تغییراتی داشت با خبر بشین.

راه های رفتن به این پارک هم در سایتش وجود داره. در این زمان که ما رفتیم دوراه وجود داشت:1- از اسکله کارشیاکا سوار اتوبوس 777 بشیم . برای رفتن به اسکله کارشیاکا باید از اسکله آلسانجانک کشتی سوار میشدیم. و خب از خود هتل تا اسکله هم کمی پیاده روی داشتیم. از روی نرم افزار ترافی که نگاه می کردیم از اسکله کارشیاکا تا ایستگاه اتوبوس هم مقداری پیاده روی داشت. ولی خب کشتی سواری هم در نوع خودش وسوسه انگیز بود.

تصویر 48: مسیر شماره 1 برای رفتن به پارک حیات وحش

 2- از کنار ایستگاه cigli  از خط ایزبان سوار اتوبوس 751 بشیم. برای رفتن به ایستگاه cigli  هم که باید فقط یک بار خط عوض می کردیم . و راه راحتری بود.

تصویر 49 و 50: مسیر شماره 2 برای رفتن به پارک حیات وحش

چون تصمیم گرفتیم از ماوی باغچه تا تله کابین رو با کشتی بریم پس در برابر وسوسه کشتی سواری مقاومت کردیم و راه دوم رو که راحت تر به نظر میومد انتخاب کردیم. تقریبا یک ساعت توی راه بودیم تا به ایستگاه cigli رسیدیم. از ایستگاه یه مقدار که جلوتر میرین پایانه اتوبوس رانی مشخصه و روی هر قسمت شماره اتوبوس ها رو نوشته. سکوی اتوبوس 751 رو پیدا کردیم ولی همون لحظه توی نرم افزار ترافی نوشته بود که اتوبوس 50 دقیقه دیگه میرسه!

نمیدونستیم به نرم افزار اعتماد کنیم یا نه ولی آخرش با وجود گرمی هوا تصمیم گرفتیم ریسک نکنیم و با تاکسی بریم. همونجا چند تا تاکسی ایستاده بودن که خب طبیعتا انگلیسی هم بلد نبودن. من مقصدو بهشون نشون دادم قیمت 42 لیر رو گفتن ولی بعدش با کمک ماشین حساب یکم چونه زدیم و با 35 لیر به پارک رفتیم. این جا تنها دفعه ای بود که ما در کل سفرمون تاکسی گرفتیم و بعد از اون هیچ جا احتیاج به تاکسی نبود.

به پارک رسیدیم. تصورم از این پارک خیلی رویایی با پوشش گیاهی خیلی سبز و کلی حیوون بود. ورودی پارک که قشنگ بود و البته خلوت.

تصویر 51: ورودی پارک

 بلیط رو نفری 8 لیر خریدیم.

تصویر 52: بلیت ورودی

در قسمت ورودی هم گاری های کوچیکی وجود داشت که بچه ها رو توش میذاشتن و دنبال خودشون می کشیدن! بامزه بود.

همون اول نقشه رو نگاه کنین می بینین که راه طاقت فرسایی در پیش دارین ولی اشتباه نکنین! مسیر از آنچه که در نقشه میبینید طولانی تر است!

تصویر 53: نقشه پارک حیات وحش

 این پارک گونه های مختلف جانوری رو هم داره.

ما اول اسب آبی رو دیدم

تصویر 54: اسب آبی

بعد به قسمت آفریقایی رفتیم و زرافه و گورخر رو دیدیم که جزو قسمت های مورد علاقه من بود.

تصویر 55: زرافه

بعد از اون پرنده ها و بعد حیوونایی مثل بز و شتر و ... این دسته از حیوونایی که بیشتر دیدیم بود.

تصویر 56: پرندگان

 به این قسمت که رسیدیم هم خسته شده بودیم و هم حسابی گرمامون شده بود ولی خب اینا دلیل نمیشد که هیجان ادامه کار رو نداشته باشیم. آخر این قسمت تازه نصف پارک تموم شده بود.

قسمت هیجان انگیز بعدی یعنی شیر و پلنگ و خرس و... باید به حیوونا التماس میکردی که بیان بیرون! چون به دلیل گرما همشون یه جا قایم شده بودن!

تصویر 57: خرس

پاندا که دیگه به التماس ها هم جواب نمیداد!!

البته فیل ها حسابی ما رو سرگرم کردن و خاک بازی میکردن! یه فیل آسیایی کوچیک هم اینجا هست که اسمشو گذاشتن ازمیر!

تصویر 58: فیل ها

دیگه جایی که از این پیاده روی حسابی خسته بودیم و حسابی گرما خورده بودیم وارد بهشت شدیم!!

یه قسمت رو سرپوشیده درست کرده بودن و حسابی خنک بود و توش خزندگان بودن . این قسمت اندازه کل پارک آدم توش بود. البته نمیشد بهش بگی شلوغ . بیشتر هدفم این بود که خلوتی پارک رو نشون بدم! برای دیدن این قسمت شمارو به عکس ها واگذار می کنم!

عکس های 59 تا 61 : بخش خزندگان

در آخر هم ساعت 12:30 از پارک خارج شدیم.

باغ وحش ازمیر مثل تصوراتم میتونست باشه ولی اگر دمای هوا 10 درجه کمتر میبود! شاید باید این باغ وحش رو در اردیبهشت دید. در این وقتی که ما رفتیم از پوشش گیاهی رویایی خبری نبود و همه گیاهان بیشتر به زردی میزد. حیوان ها هم از شدت گرما یک جا پناه گرفته بودن.

 از مسئول ورودی درباره ایستگاه اتوبوس پرسیدم که خودش تا ایستگاه ما رو برد. مردم ازمیر برخلاف شایعاتی که شنیده بودم بسیار مهربون بودن. همونجا سوار اتوبوس شماره 777 که خیلی هم خلوت بود شدیم و مستقیم به بازار ماوی باغچه رفتیم.

بازار ماوی باغچه، خرید کنیم یا تماشا؟

ساختمان بازار ماوی باغچه با رنگ های صورتی واقعا دلبر بود. خوشحال از انتخابی که کردیم وارد شدیم و با فضای بزرگ پر از درخت خوشگل مواجه شدیم.

تصویر 62 و 63: بازار ماوی باغچه

کلا معماری بازار اینطوری بود که یه فضای بزرگ با محوطه خوشگل وسط بود و دورتادور در سه طبقه مغازه بود.

تصویر 64: بازار ماوی باغچه

 مغازه ها در فضای باز بودن ولی گهگاهی وارد قسمت های پاساژ مانند هم میشدی. اکثر برندها در این مرکز خرید بود. ولی از لحاظ قیمتی باید بگم تقریبا هیچ برندی تخفیف نداشت. و ما خرید خاصی نکردیم. بعد از یه مقدار گشت زدن و لذت بردن به فودکورت بازار رفتیم. من پیده خوردم و همسرجان بیگ مک .

تصویر 65: ناهار

تله کابین: برنامه ای که محقق نشد.

 برنامه بعدی ما رفتن به تله کابین بود. قصد داشتیم با تراموای کارشیاکا (به سمت آلای بی) به ایستگاه اسکله بستانلی بریم از اونجا با کشتی به سمت اوکویولار بریم و بعد سوار اتوبوس شماره 480 بشیم و به تله کابین بریم. اما به دلیل کسالت همسرم تصمیم گرفتیم به هتل برگردیم. و توی این برنامه ناکام موندیم.

تله کابین و یا تله فریک ازمیر از ساعت 12 تا 8 شب بازه اما بلیت فروشی تا 7 شبه. و برای رفتن به اون از هرکجا که باشین میتونین از نرم افزار ترافی دایرکشن بگیرین.

بعد از کنسل شدن برناممون با ترافی مسیریابی کردیم به سمت هتل. یه ایستگاه اتوبوس کنار بازار نشون میداد که به خط ایزبان میرسید و از اونجا میشد راحت به ایزبان رفت. وقتی به ایستگاه اتوبوس رسیدیم و مقصد رو به راننده نشون دادیم با ایما و اشاره بهمون فهموند که باید اتوبوس سمت مخالف رو سوار شیم. اینجا تنها دفعه ای بود که ترافی اشتباه کرد! پیاده شدیم ولی خیابون یک طرفه بود به سمت یه خیابون دیگه که در جهت مخالف حرکت می کرد رفتیم و دوباره با ترافی مسیر یابی کردم که وسط خیابون ایستگاه اتوبوس نشون میداد در حالیکه ایستگاهی نبود!! دقیقا همونجایی که ترافی نشون میداد یه خانومی اومد و ایستاد بعد از چند دقیقه یه ون اومد که روش نوشته بود ایزبان . با همون با کرایه نفری 2 لیر به ایزبان رفتیم. در ایستگاه هلال خط عوض کردیم و به هتل رسیدیم.

آسانسور

مگه میشه بیای ازمیر و آسانسور رو نبینی؟ بعداز ظهر تصمیم گرفتیم بریم آسانسور. قبلش تصمیم گرفتیم بریم صرافی. تو گوگل زده بود تا 7 شب بازه. پیاده تا وسط راه رفتیم و یهو متوجه شدیم ازمیر کارت هارو فراموش کردیم. دوباره برگشتیم به هتل تا ازمیر کارتها رو برداریم ولی هرچی گشتیم یکی شو پیدا نکردیم. تصمیم گرفتیم که دیگه ازمیر کارت نگیریم و به جاش از کارتهای اعتبار دار استفاده کنیم که در نهایت شد یک تصمیم اشتباه!! با اینکه فقط فردا رو ازمیر بودیم بازم به صرفه تر بود که ازمیر کارت بگیریم. در نهایت ساعت 6:30 به صرافی رسیدیم و صرافی هم بسته بود! پس رفتیم به سمت آسانسور. آسانسور یک بنای قدیمیه که سال 1907 به منظور تسهیل رفت و آمد در شیب زیاد ساخته شده. وقتی در مسیر بودیم این شیب زیاد رو به چشم میدیدیم!

تصویر 66: شیب مسیر به سمت آسانسور

برای رفتن به آسانسور، مترو باسمانه به سمت faherttin سوار شدیم و در ایستگاه ucyol پیاده شدیم. و از اونجا هم با کمک گوگل مپ به سمت آسانسور حرکت کردیم. در مسیر هم چند تا مغازه باحال بود که یکم توشون وقت گذروندیم

تصویر 67: مسیر ایستگاه مترو تا آسانسور

یک مسیر دیگه هم برای آسانسور وجود داره اونم اینه که از میدان کوناک سوار تراموا شد و ایستگاه بعدش پیاده شد. اینجوری از پایین آسانسور سردرمیارین.

ما ولی به بالای آسانسور رسیدیم و با منظره به شدت زیبایی مواجه شدیم.

تصویر 68 و 69: ازمیر از بالای آسانسور

بعد از لذت بردن از منظره با آسانسور اومدیم پایین وبه سمت تراموا رفتیم.

تصویر 70 و 71: آسانسور

تصویر 72: خط تراموا

اسکله کارشیاکا: خیابان استقلال استانبول

از برنامه ای که صبح ریخته بودیم کشتی سواری به دلمون مونده بود! پس با تراموا رفتیم به اسکله کوناک، قصد داشتیم از اونجا به مقصد نا معلوم کشتی سواری کنیم و برگردیم !!  روی تابلو دیدیم که اولین کشتی برای کارشیاکاست. پس سوار شدیم و به کارشیاکا رفتیم بلیت کشتی نفری 4 لیر  بود و با همون ازمیرکارت میشد سوار شد. برنامه حرکت کشتی ها هم در سایت izdeniz.com.tr وجود داره . قصد داشتیم به کارشیاکا که رسیدیم باز کشتی سوار شیم و برگردیم. اما وقتی رسیدیم با دیدن شورو حال مردم در این اسکله تصمیم گرفتیم یه دوری اطراف بزنیم. دقیقا روبروی اسکله یه خیابونی بود که پر از آدم و مغازه و کافه بود. یه جورایی حال و هوای خیابون استقلال رو داشت. تو این خیابون چرخیدیم و تا ساعت 10 شب دور زدیم و بعد به همون اسکله برگشتیم و به کوناک رفتیم. کشتی سواری به همون اندازه که توقع داشتم دلنشین بود.

تصویر 73: ازمیر از داخل کشتی

هزینه های روز دوم:

• رفت و آمد: 117 لیر
• ورودی: 16 لیر
• خوراک: 48 لیر
• مجموع: 181 لیر

 

 2-3 روز سوم: آلاچاتی، چشمه، پاساژ اپتیموم

برنامه امروز سفر به آلاچاتی و چشمه بود.

آلاچاتی در 70 کیلومتری ازمیره و چشمه حدودا 9 کیلومتر با آلاچاتی فاصله داره.

تصویر 74: موقعیت آلاچاتی و چشمه نسبت به ازمیر

برای رفتن به آلاچاتی و چشمه چند راه وجود داره.

اولین،پر هزینه ترین، آسان ترین ولی سریعترین راهش گرفتن تاکسیه.

دومین، ارزانترین ولی طولانی ترین (و احتمالا طاقت فرساترین!) استفاده از حمل و نقل عمومیه. به این صورت که:

1- به ایستگاه fahrettin altay  از خط مترو میریم.

2- با چند دقیقه پیاده روی به uckuyular pazaryeri  سوار اتوبوس 984 (به سمت urla) میشیم و در ایستگاه yesil urla پیاده میشیم (حدود 71 ایستگاه)

3- در ایستگاه yesil urla سوار اتوبوس 760 (به سمت چشمه)  میشیم و در ایستگاه suren  پیاده میشیم.

تصویر 75: مسیر اول برای رفتن به چشمه

خب این مسیر چند تا ایراد داره. اول اینکه حدود 3 ساعت زمان میبره! دوم اینکه اتوبوس 760 زمان های خاصی داره که بهتره از قبل زمان هاشو چک کنین که به مشکل نخورین (در این تاریخ که من این سفرنامه رو می نویسم ساعت های 6:54 ، 7:34، 16:54و 17:44 اتوبوس داره)

سومین و به نظر من بهترین مسیر هم استفاده از اتوبوس های بین شهریه. که از ازمیر 2 نوع شرکت هستن که به آلاچاتی و چشمه میرن

• اولی شرکت چشمه سیاحات، که نقطه شروعش از izmir otogar  و uckuyular  هست. هزینه بلیتش 20 و 23 لیره بسته به اینکه از کجا سوار شین. آدرس سایتش هم www.cesmeseyahat.net  ه و حدودا هر نیم ساعت هم اتوبوس داره.
• دوم هاواباس، که از فرودگاه راه میوفته (دقیقا جلوی درب خروجی) . هزینه بلیتش 28 لیره و ساعت حرکتش تو عکس هست.

زمان تقریبی با این اتوبوس ها تا آلاچاتی یک ساعت تا یک ساعت و ربعه.

ما سومین روش و شرکت هاوباس رو انتخاب کردیم چون رفتن به فرودگاه برامون راحت تر بود.

با مترو به ایستگاه هیلال رفتیم تا با ایزبان بریم فرودگاه وقتی به هیلال رسیدیم ترافی رسیدن قطار رو 25 دقیقه بعد اعلام میکرد ولی خب ما هیچ وقت ندیده بودیم اینقدر دیر بیاد. ولی متاسفانه ایزبان دقیقا راس 25 دقیقه اومد و من توی مسیر همش فکر میکردم که اگه دیر برسیم تا یک ساعت بعدی که اتوبوس بیاد چیکار کنیم! ولی خداروشکر که دقیقا 9.30 به فرودگاه رسیدیم و سوار هاواباس شدیم و به سمت آلاچاتی رفتیم.

حدودا یک ساعت و ربع طول کشید که به آلاچاتی رسیدیم. اتوبوس مسیرش به سمت چشمه ادامه داره ولی ما ترمینال آلاچاتی پیاده شدیم و پیاده به سمت قسمت توریستی شهر رفتیم که روی نقشه با رنگ سبز مشخصه.

تصویر 76: نقشه آلاچاتی

آلاچاتی به دلیل شباهتی که به یونان داره، کافه های زیاد و خوشگلی که داره و آرامش خاصش معروف شده و البته الان مدتیه که مورد استقبال ایرانی ها هم قرار گرفته. دمای هوا چند درجه ای از ازمیر کمتره. برای بازدید روزها بهتره چون خلوت تره ولی بعد ازظهرها هم چون کافه ها پر میشن شور و حال مخصوص به خودشو داره

آلاچاتی به اندازه انتظار زیبا بود ولی خوب کوچیکه و برای دیدن همه جاش دو ساعت هم زمان زیادیه!

تصویر 77 تا 79: کوچه پس کوچه های آلاچاتی

ما اول یه مسیر مستقیم به سمت آسیاب بادی ها رفتیم و عکس گرفتیم.

تصویر 80: آسیاب بادی

چندتا مغازه نزدیک آسیاب ها نماد آلاچاتی رو میفروشن که به صورت پلاستیکی و گچیه که گچی ها یه مقدار گرون تره. پلاستیکی ها از 2 لیر شروع میشن و گچی ها حدودا از 10 لیر. ما هم چندتایی از این نمادها خریدیم.

تصویر 81 و 82 : نمادهای آلاچاتی

بعد دوباره برگشتیم و یه مسیری رو در عرض طی کردیم که از مسیر اول قشنگ تر بود.

تصویر 83 و 84: کوچه پس کوچه های آلاچاتی

توی یه کافه قنادی هم نشستیم و یه دسر خوشمزه خوردیم به قیمت 19 لیر. خداروشکر اینجا یکم انگلیسی بلد بودن.

تصویر 85 : دسر

بعد به انتهای مسیر رفتیم که یهو یه بازار کوچولو دیدیم که توش سوغاتی های آلاچاتی میفروختن

 

تصویر 86: بازار سوغاتی

انتهای مسیر که روی عکس شماره 76 هم مشخصه سوار دلموش شدیم و با نفری 4 لیر به سمت چشمه رفتیم.

تصویر 87: دلموش

دلموش در ساحل ایلیجا هم ایستگاه داره. اینجا یه ساحل خوشگل و مخصوص شنا بود و از ته دل دلم خواست که کاش لباس همراهم داشتم و توی این ساحل شنا می کردم. از آلاچاتی تا چشمه حدودا یک ربع طول کشید و ما در مرکز شهر چشمه پیاده شدیم.

در نگاه اول چشمه نسبت به آلاچاتی بیشتر شبیه شهر بود! آلاچاتی مثل یک روستا بود و چشمه مثل شهر. پر جنب و جوش تر و شاید پر رنگ تر! به دلیل چشمه های آب متنوعی که داره به این شهر چشمه میگن.

تصویر 88: چشمه

 از روی نقشه به سمت قلعه راه افتادیم.

تصویر 89: نقشه چشمه

ورودی قلعه 12 لیر بود و دیدنش خالی از لطف نبود.

چشمه در سال های 1407 و 1502 دوبار مورد حمله قرار میگره که بعد از اون این قلعه رو به منظور محافظت از شهر می سازن .

تصویر 90 تا 92: قلعه در چشمه

از بالایی ترین قسمت قلعه میشه تمام شهر رو دید و واقعا زیباست.

تصویر 93 تا 95: تصویر شهر چشمه از بالای قلعه

بعد از اینکه از قلعه اومدیم بیرون و حسابی گرماممون شده بود نشستیم کنار ساحل و پاهامونو گذاشتیم تو آب. واقعا دل پذیر بود و توی این گرما حسابی شارژمون کرد.

تصویر 96: دریای چشمه

وقتی حسابی شارژ شدیم به سمت همون مسیری که اومدیم رفتیم و یه جا نشستیم کباب ترکی خوردیم. مرده یه مقداری فارسی هم بلد بود و با مزه حرف میزد. کباب ترکیش هم خوشمزه بود. دوتا کباب ترکی و دوتا نوشابه شد 38 لیر

تصویر 97: کباب ترکی فروشی!

همونجایی که از دلموش پیاده شده بودیم دوباره سوار شدیم و رفتیم به ترمینال چشمه. اونجا هم دوباره سوار هاواباس شدیم به سمت ازمیر حرکت کردیم. اتوبوس های شرکت چشمه سیاحات هم اونجا بود ولی ما میخواستیم که به فرودگاه بریم. هاواباس یه توقف تو ترمینال آلاچاتی داشت ولی به اونجا که رسید پر شده بود! ولی همونجا زنگ زد و اتوبوس دوم بلافاصله رسید و بقیه مردمو سوار کرد.

بعد از یک ساعت و نیم به فرودگاه رسیدیم ورودی فرودگاه اتوبوس رو نگه داشتن و یک پلیس وارد شد تا آی دی کارت رو چک کنه ! اونجا فهمیدیم چه اشتباهی کردیم که به یه شهر دیگه رفتیم ولی پاسپورتامونو برنداشتیم! پلیس سریع رد شد و ندید که ما آی دی کارت نداریم ولی این قضیه میتونست برامون دردسر بشه! خلاصه که در فرودگاه پیاده شدیم با خط ایزبان ایستگاه Esbas پیاده شدیم و به مرکز خرید اپتیمومم رفتیم که خیلی تعریفشو شنیده بودیم.

تصویر 98: مرکز خرید اپتیموم

 ولی واقعا این مرکز خرید هم چیزی نسبت به جاهایی که رفته بودیم اضافه تر نداشت. فقط همه ی هموطنانمون اینجا بودن. برای ما که از صبح اصلا ایرانی ندیده بودیم جالب بود! همین جا هم شام آخر رو خوردیم و حدودا ساعت 10 شب به سمت هتل رفتیم و بیهوش شدیم!

هزینه های روز سوم:

• رفت و آمد : 159 لیر
• خوراک : 114 لیر
• مجموع: 273 لیر