برای دیدن این پل باید از میانه در آذربایجان شرقی به سمت زنجان در مسیر جاده قدیم ادامه مسیر دهید. بعد از روستایی به نام آچاچی در دل درههای قفلانکوه و بر روی رود قزل اوزن در سمت چپ جاده این پل خودنمایی میکند.
با وجود این که طاق اصلی و میانی پل بعد از حدود ۱۵ سال بعد از ثبت ملی شدن این پل، یعنی در سال ۱۳۲۵ بر اثر انفجار به قصد تخریب فرو ریخته است اما هنوز چیزی از شکوه این پل کاسته نشده است.
در مورد تاریخ ساخت و وجه تسمیه این پل روایتهای مختلفی است.
در زمان بازدید ما که آب قزل اوزن خشک بود امکان پایین رفتن تا کنار پل مهیا بود. باقیمانده پل مرمت شده است ولی از دست یادگاری نویسان روی ابنیه در امان نمانده است.
سطح مقطع پل که از دو سوی طاق از بین رفته اصلی دیده میشود نشان از استحکام بالای این بنا دارد. گفته میشود بیشتر استحکام چنین پلهایی به کار بردن ملات ساروج بوده است.
متاسفانه با احداث بزرگراه تبریز-زنجان این مسیر اهمیت سابق خود را از دست داده و از تابلوی رنگ و رو رفته میراث فرهنگی هم مشخص است که ارادهای برای ادامه بازسازی و معرفی این پل وجود ندارد.