از دیدنی های جزیره ی خارگ است و بر اساس نظر باستان شناسان و تاریخ دانان و همچنین کتیبه ی موجود داخل بنا، آرامگاه ِ میر محمد حنیفه، از فرزندان امام علی که به دلیل ظلم و ستم های بنی امیه و بنی مروان به خاندان بنی هاشم از مدینه به قصد بصره مهاجرت کرد و بین راه سر از جزیره ی خارگ درآورد و همینجا ماندگار شد و احتمالا پس از مدتی بر اثر مسمومیت از دنیا رفت.
زمان ساختش برمیگردد به سده ی نهم هجری قمری، و دوران سلجوقیان که البته از لحاظ معماری بیشتر تحت تاثیر اقلیم بوده تا دوره ی تاریخی اش.
این آرامگاه دو گنبد دارد: گنبدی مدور، برخلاف دیگر نمونه های نوع خودش کوچک و گنبدی مخروطی یا رُک، با ساختاری مقرنس (پله پله) که جایگاه آرام گرفتن پرندگان جزیره میشود که هر از چندی با پرواز دسته جمعی یا فرودشان، جلوه ای زیبا تر به این بنا میدهند.
اطراف این بقعه، به رسم معمول زیارتگاه های ایران گورستان کوچکی وجود دارد. اینجا هنوز مورد احترام ساکنان خارگ است اما ما که برای بازدید رفته بودیم نگهبانی نداشت تا در قفل آرامگاه را برایمان باز کند و ما کاشی های ستاره ای و هشت ضلعی داخل را، که شرحی از زیبایی شان خوانده بودیم ندیدیم.