اگه از سمت پامنار وارد کوچه مروی شویم در همان ابتدای کوچه و سمت راست تابلوی مسجد آقامحمود را می بینیم. نام دیگر آن مسجد حکیم باشی است. ورودی مسجد چند پله پائین تر از سطح کوچه است و یک درب چوبی کوچک و قدیمی داره. سپس وارد هشتی آجرکاری شده می شویم و در نهایت وارد شبستان اصلی مسجد که گنبد بزرگی روی آن بنا شده است. در پرونده ثبتی، تاریخ این مسجد و مدرسه اواخر دوره صفویه ثبت شده است و گفته میشه محمود حکیم باشی پزشک و تاجر دوره صفویه بود که در مسیر سفر خود از کرمانشاه به مشهد شبی را در پامنار اقامت کرد و فردا صبح زمینی را خریداری و مسجدی در آن بنا شد که به نام آقامحمود خوانده می شود. مسجد بین سال های ۱۰۰۷ تا ۱۰۱۷ شمسی بنا شده و از قدیمی ترین مساجد شهر تهران محسوب میشه. اما روایت دیگری برای تاریخ این مسجد نیز هست که آن را منسوب به دوره قاجار می داند و کتیبه های آن نیز سال های ۱۲۳۴ و ۱۲۵۷ قمری را نشان می دهد. میرزااحمد حکیم باشی واقف مسجد و چون مدتی شخصی به نام آقامحمود کرمانشاهی پیشنماز مسجد بوده بدین نام خوانده میشه.
عکاسی از داخل مسجد با حساسیت خادم مسجد همراه بود و واکنش تندی نشون داد! این مسجد مرکز هیات کردهای فیلی مقیم تهران هم هست. کردهای فیلی در ایران بیشتر در استان ایلام ساکن هستند.