به اصرار یکی از دوستان آذری عزیز که قصد رفتن به زادگاهش (روستای قلیبیگلو) را داشت همراه شدم و عازم شدیم.
قلیبیگلو از توابع شهرستان مشگینشهر در استان اردبیله که طبیعت خاص و آسمان پاک و آبی داره.
مراتع سرسبز و جنگلی و پوشیده از گیاهان مختلف دارویی و غیر دارویی، مردمی ساده و خونگرم و ... از ویژگیهای روستاهای اردبیله و صد افسوس که این مردم، فضایی به این زیبایی رو ترک میکنن تا برای به دست آوردن لقمه نانی راهی شهرهای دیگه و تهران میشن.
پوشش گیاهان دارویی اون خطه، گستردگی وسیعی داره و از بومادران، نسترن (گیلدیک)، بابونه، گزنه، پونهی کوهی (یارپوز)، اسفند، کاکوتی (کهلیوتی)، چای کوهی (توکلجه) و ... تشکیل شده و به راحتی میتونه موجب کارآفرینی و اشتغالزایی بشه اما متاسفانه به حال خود رها شده و به جز موارد معدود و استفادهی خانوادههای بومی کاربرد دیگهای ندارن.
جمعیت ساکن در این روستا بسیار پایینه و تقریبا به جز چند خانوار، بقیهی افرادی که دیده میشن برای گشت و گذار و عوض کردن حال و هوا به روستا مراجعه میکنن.
دیدن و اقامت در چنین مکانی برای من که تجربهی همچین جایی رو نداشتم اتفاق جالبی بود.