همیشه هنگام گذر از جاده چالوس به سمت شمال و بعد از مرزن آباد تابلو کجور و کندلوس توجهم رو به خودش جلب می کرد و همیشه دوست داشتم اونجا رو ببینم، در سفر به شمال و دریاچه آویدر در خرداد ماه و در روز سوم سفرمون به پیشنهاد دوست خوبمون قصد اقامت در منزل ییلاقی ایشون رو در کجور به مدت یک شب کردیم و راهی کجور شدیم. برای رفتن به کجور و منطقه البرز مرکزی دو مسیر رو می توانید انتخاب کنید اولی: رفتن به چالوس و مسیر جاده چالوس تا نزدیک مرزن آباد و ورود به مسیر کوهستانی به سمت کجور و دومی: رفتن به رویان و حرکت در مسیر جنگل و پارک جنگلی رویان و آبشار آب پری( پری او) و عبور از ییلاق کدیر ( که نقدش رو بعدا میذارم) و رسیدن به کجور . ما برای رفت مسیر چالوس و برگشت مسیر رویان رو انتخاب کردیم و اما خود کجور یک شهر( یا بهتر بگم روستای ییلاقی) در یه دست بزرگ که در کوهپایه البرز مرکزی واقع شده و دارای یه قسمت مسکونی مرکزی که تمام خدمات از جمله پمپ گاز و بنزین ؛ سوپر مارکت ها و خانه بهداشت و شهرداری و آتش نشانی نقلی شهر در اون قرار داره و در ادامه کلی خونه های ویلایی و ییلاقی در سطح کل دشت کجور پراکنده هست. متاسفانه اینجا هم مثل خیلی از جاهای دیگه کشور عزیزمان محجور مونده و از امکانات بهداشتی و پزشکی و رفاهی مطلوب به دور هست. اینجا بر خلاف خطه ساحلی و شمالی البرز و جنگلهای متراکم اون دارای آب و هوای معتدل و خنک و پوشش گیاهی پراکنده ای هست. شغل اغلب مردم اینجا باغ داری و دامپروری و زنبور داری هست و از شالی کاری منطقه نوشهر و رویان در یک ساعتی اینجا خبری نیست. دیدن اینجا در حین سفر به شمال و رویت یه فضای متفاوت با همه جای شمال خالی از لطف نیست.