پردیس سینمایی آزادی Azadi Cinema Complex

خاطره سوختن سینما آزادی و بعدها به مسابقه گذاشتن طرحی برای بازسازی سینما از آن خاطره هایی است که بعید است به این راحتی ها ازحافظه ای پاک شوند و ازاین لحاظ پردیس سینمایی آزادی فعلی به جز 7 سالن نمایشش و انواع کافه ها و رستوران هایی که دارد و فیلمهایی که می توان در آن دید، اهمیتی تاریخی هم دارد. صندلیهای انتظار داخل خیابان و رو به سینما فکر جذابی است اما بعضی از صندلی های انتظار داخلی بیشتر فضای آزمایشگاه و مطب پزشکان را یادآوری می کنند! شاید تا تشویق شویم و وقتمان را در کافه ها بگذرانیم! این بار من در سالن اصلی آزادی در طبقه هفتم و در سانس بسیار خلوت ساعت 4:10 دقیقه فیلم دیدم و به جز این که چراغها کمی دیر خاموش شد از چیزی ناراضی نبودم.

من و همسرم در سفری در انتهای اسفند ماه سال ۹۴ به تهران برای تماشای فیلم "کوچه بی نام" به این پردیس سینمایی رفتیم.
این سینما که درست در نبش تقاطع خیابانهای بهشتی و وزرا قرار گرفته با مترو و ایستگاه میرزای شیرازی قابل دسترسی هست.
این پردیس سینمای که قبل از انقلاب با عنوان سینما شهر فرنگ فعالیت میکرده پس از آتش سوزی که برایش اتفاق افتاد در سال ۸۵ با نام پردیس سینمایی آزادی شروع به فعالیت کرد. این سینما در چند طبقه قرار داره که در حال حاضر پردیس های سینمایی بسیار بهتر از اون در تهران ساخته شده اند.