محله سنگ سیاه Sang Siyah Neighbourhood

گذر سنگ سیاه در چند قدمی یکی از ورودیهای شاه چراغ قرار گرفته و با کوچه های باریک و پیچ در پیچ و خانه های قدیمی و بناهای مذهبی متعددش گردشگر را فقط به درون دعوت نمی کند، او را به درون می کشد. من ازگم شدن توی این کوچه های تو در تو واقعا لذت می برم و می توانم ساعت ها بدون این که متوجه گذر زمان بشوم بینشان پیاده روی کنم. به جز ساختمانها دیوار نوشته های محله هم تصویری از تاریخ معاصر و شرایط فرهنگی محله تولید می کنند و خلاصه این که چشمانی کاملا باز برای بازدید از محله لازم است. بسیاری از خانه ها به هتل و مهمان سرا و کافه و رستوران تبدیل شده اند که فکری عالی است اما ظاهر سازی بعضی از این هتلها یک دستی و هوای تاریخی محله را از بین برده و به چیزی بی روح و نمایشی تبدیل کرده که برای من دلچسب نیست.

محله سنگ سیاه ، یکی از محله‌های شیراز قدیم است.ارامگاه دانشمند بزرگ سیبویه در این محله قرار داشته‌است.که در یک حجرهٔ کوچک و متروک به وضعی نامطلوب قرار گرفته بود و بر روی قبر وی سنگی سیاه قرار داشت.در ابتدا نام این محله، سنگ سیبویه بوده یعنی محله‌ای که سنگ و قبر وی سنگ سیاه قرار داشت.ولی به مرور زمان در اثر اشتباه عوام و وجود سنگ سیاه بر روی قبر، به نام سنگ سیاه مشهور شده‌است.این محله از شمال به محله سرباغ و محله میدان شاه، از غرب به محله باروی شهر، از جنوب به دروازه کازرون و از شرق به محله سردزک محدود می‌شده است از بناهای تاریخی این محله می توان به "امامزاده بی‌بی دختران"، "مسجد مشیرالملک"، "کلیسای ارامنه"، "خانه فروغ‌الملک"، "خانه سعادت"، "خانه ضیائیان" و "بقعه سید تاج‌الدین غریب" اشاره کرد.

محله سنگ سیاه از قدیمی ترین محله های شیراز هست که متاسفانه توجه ویژه ای به اون نشده و مورد کم لطفی مسئولان واقع شده. در این محله قدیمی بین ۶۰ تا ۷۰ خانه قدیمی با معماری خاص قرار گرفته که ثبت ملی شده اند. تعدادی از آنها به هتل و کافه تبدیل شده اند و تعدادی هم منازل شخصی هستند. از مهمترین آثاری که در این محله قرار داره میشه به مسجد مشیر، حمام و مسجد ایلخانی، امام زاده بی بی دختران، کلیسای ارامنه، دبستان فروغ الملک، دبیرستان سلطانی، خانقاه احمدی و ... اشاره کرد.
پیشنهاد میکنم یک روز رو به دیدن این محله زیبا اختصاص بدید تا از نزدیک با شیراز قدیم آشنا بشید.