این بنا در جاده تبریز - اهر از نوع کاروانسراهای کوهستانی، بدون حیاط مرکزی است. پلان آن مستطیل شکل بوده و در گوشه های بنا با برجک هایی تقویت شده. هشتی ورودی از طرف غرب به داخل سالن با پنج گنبد عرقچین باز می شود و سالن های طرفین کالدور میانه از هر طرف پنج سالن (در مجموع ۱۰سالن) از کالدور مرکزی منشعب شده است. دیوارها در داخل و خارج با سنگ مالون بنا شده و سقف ها آجری است. احداث بنا با توجه به شواهد و قرائن می تواند متعلق به دوره صفویه باشد. از خصوصیات این بنا که بعنوان کاروانسرای کوهستانی استفاده می شده است، بسته بودن بنا برای زمستان های سخت و پربرف بوده. گویجه بل تمام عناصر یک کاروانسرای شاخص ایرانی را دارد. سردر ورودی، شترخان(محل نگهداری شترها) و محل استقرار مسافران بخشی از عناصر اصلی این کاروانسرا را تشکیل می دهد. برخلاف کاروانسراهای تیپ فلات داخلی که عناصر به دور میان سرایی ساخته می شدند، این بنا از معماری بومی سرزمین آذربایجان پیروی کرده.
در سفری که به شهر اهر داشتم از نزدیک از این بنا بازدید کردم. این کاروانسرا که ساخت آن را مربوط به دوران صفوی می دانند در منطقهای به نام گویجه بل که منطقهای کوهستانی و در زمستان برفگیر است قرار دارد. این بنا با شهر اهر ۱۹ کیلومتر فاصله دارد. معماری این کاروانسرا به صورت بسته طراحی شده تا مناسب اقلیم منطقه باشد و شاید استراحتگاه امن و مناسبی برای کاروانها برای در امان ماندن از سرمای سخت و بوران زمستانهای آذربایجان باشد.
این کاروانسرا که در کنار جاده تبریز-اهر قرار دارد و به راحتی قابل رویت است در زمان بازدید درش بسته بود و هیچ تابلو یا نشانی در اطراف آن نصب نشده بود. جای خوشحالی بود که سقف این کاروانسرا با عایق مناسب پوشانده شده بود. عکسهایی از داخل این کاروانسرا در اینترنت موجود است.