این بنا در محله مهادمهین، نزدیک خیابان فردوسی واقع است. این مسجد، چهار ستون سنگی و نه گنبد ضربی دارد. گنبد وسطی، بزرگتر و بلند تر از دیگر گنبدهاست. کف مسجد به شکل مربعی به ابعاد ۱۵×۱۵ متر است. در کنار هر دیوار، سه خواجه نشین با طاقی به عرض نزدیک یک متر و نیم تعبیه شده است. این مسجد، در گذشته "مسجد الدار" خوانده می شده است. از طاق وسطی دیوار غربی مسجد، راهی به بقعه امامزاده دال و ذال بازمی شود. ستون های مسجد دارای سرستون های مقرنس هستند. سطوح داخلی بنا، ساده و گچ اندود است. وجه تسمیه مسجد به دو امامزاده مربوط می شود که درجوار مسجد مدفون شده اند.
درباره تاریخ اولیه بنا اطلاعات موثقی دردست نیست و این مسجد در دوره قاجار بازسازی اساسی شده است. این مسجد و بقعه کنار آن در کوچه میارمیار، حدفاصل خیابان فردوسی و شریعتی قرار گرفته است. برای ورود به این مسجد باید از چند پله نه چندان بلند پایین بروید. ستونهای سنگی با سقف گنبدی کوتاه و فاصله کمی بین ورودی ومحراب قرار دارد.
در سمت راست ورودی بقعهای قرار دارد که آرامگاه دوتن قرار دارد که منسوب به نوادگان حضرت علی(ع) هستند. سقف قسمت بقیع آیینهکاری شده هرچند آیینهکاری انجام شده ظرافت چندانی ندارد.