بعد از بازدید از میدان و کلیسای دوئومو، گالری امانوئل دوم و میدان اسکالا به سمت قلعه اسفورزسکو sforzesco Castello رفتیم.
پس از عبور از میدان Cairoli به ابتدای قلعه اسفورزسکو رسیدیم، البته از کمی دورتر، بلندترین برج قلعه به نام فیلارت خودنمایی می کرد که به نوعی نمادی از قلعه از دوردست می باشد. محوطه اطراف فواره Fontana di Piazza Castello در جلوی قلعه، محلی برای استراحت و گپ و گفت مردم و توریست ها بود.
قلعه 600 ساله اسفورزسکو که در حال حاضر، مجموعه ای از موزه ها (مجسمه، آثار دکوراتیو و تزئینی، اشیای پیش از تاریخ و عتیقه ها، سلاح های ارتش و زره های قرون وسطی) در آن قرار دارد، مدت ها نماد قدرت حکمرانان داخلی و خارجی بود.
به مانند خیلی از قلعه ها در لایه خارجی قلعه چهارگوش یک فضای کانال مانند احداث شده که با پر کردن آن با آب از ورود مهاجمان جلوگیری بعمل می آمد.
از ورودی قلعه که زیر بلندترین برج قلعه (70 متری) به نام فیلارت بود عبور کردیم و به یک محوطه باز، بزرگ و گسترده قلعه که در واقع زمین رژه بود رسیدیم.
جالب اینکه در 4 گوشه قلعه 4 برج وجود داشت، دو برج جانبی برج فیلارت مدور و دو برج انتهایی قلعه چهارگوش بود.
از محوطه اصلی که رد شدیم به قلب قلعه که در محیط دو محوطه کوچکتر واقع شده بود رسیدیم، اینجا در واقع اقامت گاههای با شکوه دوک ها و محله امن قلعه و آخرین جان پناه در هنگام محاصره بود.
پس از خروج از قلعه، فضایی سبز وسیع و پارکی به نام سمپیونه- Sempione Park- قرار داشت.
این قلعه در سال ۱۳۵۸ میلادی تا ۱۳۶۸ م،در زمان اولین دوک میلان با کاربری نظامی ساخته شد که یکی از مهمترین مشخصه های میلان بشمار میرود .لئوناردو داوینچی و برمانته تزیین و زیباسازی قلعه را بعهده داشتند .طراحی چهارگوش و دارای برج های بسیاری است و ۴ برج با شکوه در چهار گوشه بنا قرار دارد .دو برج مدور در نمای اصلی با نام روح القدس با ارتفاع ۳۱ متر و روبروی شهر قرار دارند و دو برج مربع در انتهای دیگر برج بنام کارمینه وجود دارد.این قلعه در طول عمر خود مورد بی مهری فراوان از لحاظ نگهداری قرار گرفته .