در 24 کیلومتری شرق نیشابور، باغی یادگار از دوران صفوی، با درختان کهن و بسیار خوش آب و هوا وجود دارد. این باغ که جز باغهای ایرانی به حساب میآید ساختش به زمان شاه اول صفوی برمیگردد، 60 سال بعد در جریان زلزله تخریب میشود و پس از آن شاه سلیمان صفوی به مرمتش میپردازد. در دوران قاجار هم این باغ مورد عنایت بود تا اینکه از سال 1350 در فهرست ثبت آثار میراث قرار گرفت. قدمگاه نیشابور قبل از اینکه باغ باشد مکانی مقدس برای مسلمانان میباشد، روایت از این قرار است که زمانی امام رئوفان، امام رضا (ع) در سفری از مدینه به مرو داشتند، در این مکان که امروز قدمگاه نام دارد،توقفی داشتهاند، لحظهای که ایشان میخواستند تیمم کنند برای نماز، از زیر پاهایشان آب جاری میشود و چشمهای میجوشد،که از آن روز به بعد،این مکان به محلی مقدس و زیارتی بدل میشود. در دورههای مختلف مجموعهای میان راهی شامل: کاروانسرا، آبانبار، حمام و مکانهایی جهت اطراق زائران و مسافران در حاشیه خیابان شکل گرفت. امروزه کوشکی در مرکز باغ به شکل هشت ضلعی قرار دارد. در ضلع شرقی بقعه نیز چهار طاقی کوچکی قرار دارد که از چشمهای جوشان حفاظت میکند. روایت است آب آن هنگام وضوی حضرت رضا (ع) جوشیده و جاری گردیده است و به میمنت آن را چشمه حضرتی مینامند.
روستای قدمگاه نیشابور از نظر تاریخی و مذهبی مهمه و قدمتش به سده ۱۱ ه.ق برمی گرده. فاصله کمی با نیشابور داره. من از مشهد رفتم، اتوبوس مشهد_ نیشابور اول جاده به سمت قدمگاه نگه می داره تا کسانی که می خوان به این روستا برن پیاده شن. تاکسی هایی بودن که با هزینه ۳۰۰۰ تومن زائران رو تا روبروی قدمگاه جابجا می کردن. بنای کاروانسرای عباسی مربوط به همان دوران کنار قدمگاه بود. تا رسیدن به زیارتگاه چند ردیف پله بود و بافت اجری قدیمی داشت. درخت چنار قدیمی هم در نزدیک ورودی بود. بنای قدمگاه گنبد فیروزه ای داشت، کاشی کاری شده بود و در محوطه سمت راست ورودی چشمه حضرت که به اراده امام رضا (ع) از زمین جوشیده قرار داره. الان قسمت ورودی چشمه بسته ست و شیرهای ابی بود که گفته می شد از اب چشمه ست. گفته می شه امام رضا (ع) حدیث معروف سلسله الذهب را اینجا نقل کردن. روستای سرسبزی بود.