باغ تاریخی سیف الدوله یکی از قدیمی ترین بوستان های طبیعی غرب کشوره که در شمال شرقی ملایر و در دامنه کوه گرمه در مساحتی در حدود ۱۰ هکتار، واقع شده. این باغ در سال ۱۲۷۶ هجری قمری توسط نور سلطان محمد میرزای سیف الدوله حکمران ملایر در دوره ناصرالدین شاه به منظور تفرجگاه و تفریحگاه مردم شهر وقف شد. این باغ به تقلید از شیوه باغ سازی دوره صفویه در اصفهان (چهارباغ اصفهان) ساخته شده. در واقع به این دلیل که سیف الدوله مدتی در اصفهان زندگی می کرد، این عامل را در باغ سازی به این روش که در معماری قبل از دوره صفویه و قاجار هم معمول بوده رو بی ثمر نمی توان دانست. این بوستان دارای دو استخر و یک مسجد می باشد که توسط سیف الدوله احداث شد و ساختمانی که ظاهراً محل سکونت بانی آن بوده. در محوطه این پارک که در گذشته محل سکونت اختصاصی حاج سیف الدوله بود، آرامگاه وی و مزار امیر المؤید (نوه سیف الدوله که در واقع مالک اصلی پارک و اراضی اطراف آن بود) و ۷ قبر دیگر بنا شده است. این مقبره دارای پلان چهارضلعی می باشد که بر فراز آن گنبدی واقع شده است. در داخل مقبره علاوه بر اتاق بزرگی در وسط با پوشش گنبدی شکل، ۴ اتاق کوچک مربع شکل به ضلع ۴ متر با پوشش نیم گنبدی نیز بنا شده که هر کدام با دو ورودی به بیرون راه پیدا می کنند و با دو ورودی به داخل مقبره ارتباط می یابند. در داخل مقبره تابلویی بزرگ که بر روی آن آیاتی از قرآن نگاشته شده به چشم می خورد و نیز چند عکس از سیف الدوله، امیر المؤید و افراد خانواده وی مشاهده می شود.در اوایل دوره مشروطیت و هنگامی که هرج و مرج کشور را فراگرفته بود، این پارک بارها مورد غارت قرار گرفت و خسارت ها و ویرانی های بسیاری بر آن وارد شد ولی سیف الدوله با علاقه ای خاص اقدام به جبران خسارت ها نمود و تا پایان عمر عهده دار این امر بود. پس از سیف الدوله نوه ایشان عهده دار این امر گردید و در وصیت نامه خود این باغ رو به شهرداری شهر واگذار کرد و از آن پس حفظ و نگهداری این مجموعه تاریخی بر عهده شهرداری ملایر قرار گرفت.
در سفر به شهرستان ملایر یکی از زیباترین آرامگاه هایی که از نظر معماری و تزیینات دیدم آرامگاه سیف الدوله بود. بارها عکس های آن را نگاه میکردم و از دیدن رنگ آبی فیروزه ای کاشی های کوچکش سیر نمی شدم!
محمد میرزا ملقب به سیف الدوله از شاهزادگان قاجار بود. طی سفری که به ملایر داشت تصمیم به آبادانی شهر گرفت و شهر را به نوعی از دولت خریداری کرد تا درآمد حاصل از آن را وقف ساختن بیمارستان، مدرسه و کمک به فقرا کند. در بدو ورود به آرامگاه عناصر معماری باغهای صفویه برایتان تداعی می شود.
آرامگاه در انتها قرار دارد که با مسیری پلکانی با عبور از پله های عریض و کم ارتفاع به آن می رسید که دو طرف مسیر را باغچه های مصفا احاطه کرده است و در وسط مکانی برای فواره ها و عبور آب در نظر گرفته شده است.
مشخص است که به خوبی همواره مورد مرمت قرار گرفته تا حالا بتواند نقش و نگارهای زیبایش را به رخ ما بکشد. رنگ های آبی فیروزه ای کاشی های کوچک مربعی با طرح های متنوع روی زمینه آجری نقش بسته بود و واقعا چشم نواز بود. ساده ترین عناصر معماری را به زیبایی کنار هم گلچین کرده بودند
. کلمات مقدس الله و محمد نیز به زیبایی با کاشی های مربعی سورمه ای در بالای آرامگاه خودنمایی می کردند. شاید تنها عنصری که برایم کمی ناموزون به نظر آمد حوض کوچک وسط راه بود چرا که موقع عکاسی از وسط نمای آرامگاه را می بست و مجبور به عکاسی از کنار کادر می شدیم که خب مسلماً معماران قاجار فکر کادر عکاسی ما نبودند! در بازدید از ملایر پارک زیبای سفیه را نیز از دست ندهید چرا که مجاور با همین آرامگاه قرار دارد.