شهر یری یک محوطه باستانی در بخش لاهرود استان اردبیله. این محوطه شامل ۲۸۰ سنگ افراشته باستانیه که دیرینگیشان بیش از ۶ هزار سال پیش از میلاد برآورد می شه و قدمت این مناطق به دوران اواخر مفرغ و دوره نوسنگی و مس سنگی و اوایل آهن مربوط می شه. این سنگ افراشته ها با ارتفاع متفاوت ۷۰ تا ۳۶۰سانتی متری که اکثرا منقوش به اشکال انسان هستن. طرح انسان های حک شده بر روی سنگ ها به شکل افرادی دست به سینه و معمولا بدون دهانه و تاکنون فقط هفت قطعه این نوع سنگ - افراشته ها در منطقه حکاری کردستان ترکیه و یک قطعه هم در قپوزستان آذربایجان یافت شده. وسعت محوطه شهریری ۴۰۰ هکتاره و در ۶۰ کیلومتری غرب اردبیل، ۷ کیلومتری شمال شرقی لاهرود، یک کیلومتری شمال روستای پیرازمیان و در کنار رودخانه قره سو واقع شده. محوطه شهر یری از سه قسمت معبد، قوشاتپه و قله تشکیل شده و سنگ افراشته های این محل با فرسایش و تخریب زیادی روبه رو هستند و در فروردین ۱۳۹۰ گردباد باعث ویرانی بخشی از این محوطه شد. محوطه باستانی «شهریری» در سال ۱۳۸۱ از سوی میراث فرهنگی استان در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید.
سرزمینِ کودکانِ بی دهان.
سنگ واره های شهر یری قدمتی به بلندای تاریخ دارند.پیکره هایی با چشمانی متحیر , شمشیر و خنجر به دست, بی دهان...
منطقه ی شهر یری , قطعه ای باستانی ست که در جاده ی اردبیل به سمت مشگین شهر در نزدیکی روستای پیرازمان قرار دارد.متاسفانه و بدبختانه هیچ گونه نگه داری و محافظتی به جز یک نگهبانی کوچک ندارد...و عاقبت و فرجامِ این اثر فوق العاده ی باستانی نامشخص است.همانگونه که گذشته و پیدایش آن پر ازرمز و راز بوده...
روایات بر این است که این مجسمه ها به زمانِ عصر سنگ باز میگردد.و گویا سازندگان آنها قصد داشته اند به آیندگان بفهمانند که درین عصر که هنوز آهن کشف نشده, ما شمشیر و خنجر بر کمر داشته ایم.
و دهانِ بسته! آه ازین سکوتِ وسیع و سنگین... و این نگاه ها که چه میخواهند بگویند؟
شاید به دلیلِ کوتاهیِ قدِ آنان است که نامِ "مکتب اوشاخلاری" بر آنان نهاده شده.به معنیِ کودکانِ مدرسه ای.
گویا در چشمانشان سنگ قیمتی داشته اند که حالا معلوم نیست کجایند!
این منطقه رو بشناسید.ببینید و در تاریخ ثبت کنید.چرا که آیندگان جز خرابه های آن نخواهند دید....
#تایسیز
شهریری در ۳۱ کیلومتری شرق مشگین شهر استان اردبیل قرار دارد که محوطه آن ۴۰۰ هکتار می باشد حدود ۲۸۰ سنگ افراشت باستانی دارد که قدمت این آثار به هشت هزار سال پیش از میلاد میرسد که همان دوران نو سنگی محسوب میشد و خیلی جالب دیدنی هستند. سنگ افراشتها طرح هایی از انسان دارند و فقط یک مجسمه به شکل زن و بقیه به شکل مرد هستند و نکته جالبش اینه که فقط همون یک سنگ شکل خانم، دهان دارد و این آثار چه داستانی داشته که به این شکل کنده کاری کردن نمیدانم... اما متاسفانه بدلیل عدم مراقبت و رسیدگی سازمان میراث فرهنگی بسیاری از این آثار در حال فرسایش میباشند. دیدن این محل زیبا خالی از لطف نیست. #تایسیز