ايشان از مجتهدين به نام و با نفوذ در منطقه بودند و مردم جهت رفع حوائج و خواسته های دينی به ايشان رجوع می كردند. اين عالم رباني ملجا و پناهگاه مردم در تمام دوره مرجعيت بودند. بيشترين كمكهای ايشان به مردم شهر اراك و روستاهای اطراف هنگام بروز قحطی در دره جنگ جهانی اول بود. حضرت آيت الله العظمی شيخ محمد سلطان (رضوان الله عليه) دارای قلبی پاك و شخصيتی بی آلايش و روحي بزرگ بودند. قدما و بزرگانی كه از زندگی خصوصی ايشان مطلع بودند گواهی بر این قلب ساده و بی پیرایه داده اند.
آيت الله العظمي حاج شيخ محمد سلطان (رضوان الله عليه) نزديك به 50 سال به تدريس در حوزه های علميه اراك پرداختند. ايشان به پرورش شاگردان بزرگ و فاضلی همت گماردند كه از آنها می توان به حضرت آيت الله العظمی اراكی (رضوان الله عليه) اشاره كرد.حضرت آيت الله العظمی حاج شيخ محمد سلطان العلما (رضوان الله عليه) پس از 86 سال عمر پر بركت و مجاهدت علمی و تلاش براي اعتلای دين مبين، بالاخره در سالروز شهادت حضرت اميرالمومنين امام علی (عليه السلام)، 21 ماه رمضان سال 1383 هجری قمری (1341 هجري شمسي) دعوت حق را لبيك گفتند و به ديار باقی شتافتند. پيكر ايشان در زمين های بياض (قبرستان قديمی اراك، كه در آنجا جمع كثيري از علما و بزرگان و فضلای اراك، از جمله حضرات آيت الله العظمی آقانورالدين عراقی، آيت الله العظمی ملاابوطالب عراقی، آيت الله العظمی شيخ غلامرضا محمدی انجدانی (رضوان الله عليهم) و بسياری ديگر از بزرگان مدفونند.) دفن گرديد. استاد ابراهيم دهگان در كتاب تاريخ اراك می نويسد در بهمن ماه 1341 آقاى شيخ محمد سلطان از دنيا رفت و تا حدود صد جلسه ياد بود به عنوان فاتحه در مساجد براى ايشان گذاشته شد. بر مزار ايشان بعدها توسط آقايان صادق يزدان پناه و اكبر غفاری بقعه ای تاسيس گرديد. باشد كه از رهروان و پيروان راهشان باشيم