آبشار تیرکن (هفت آبشار) Tirkan Waterfall

هفت آبشار تیرکن یکی از جاذبه های بکر و دیدنی مازندران است. از مردم محلی درمورد این جاذبه سوال کردیم و اسم و آدرس رو پرسیدیم و زدیم توی نقشه و راهی شدیم. آبشار تیرکن در نزدیکی روستایی به همین نام قرار دارد و حدود ۲_۳کیلومتری پیاده راه است. حدود نیم ساعتی داخل جاده ای زیبا در دل جنگل های لفور پیش رفتیم که کم کم نقشه مسیر یاب نشون میداد که نزدیکیم، یه خانمی کنار جاده ایستاده بود و جلوی ماشینارو میگرفت و راهنمایی میکرد داخل پارکینگ و گفت مبلغ ۵۰ تومن پرداخت کنید، ما هم از همه جا بیخبر یکم پرس و جو کردیم که چقدر دیگه مونده تا آبشار و چه خدماتی دارید که این مبلغ و میگیرید و اینکه جلوتر جا نیس برای پارک و گفت نه. یکم دودل بودیم بعد من گفتم بریم جلو نهایت جا نبود برمیگردیم همینجا، اون خانم اصرار که جلو نرید جا نیست، خلاصه به زحمت از جلو ماشین کنار رفت و ما رفتیم جلوتر، ۱۰۰ متر جلوتر یه پارکینگ دیگه و ۱۰۰ متر بعدش هم یه پارکینگ دیگه که خب طبیعتا پارکینگ اخر و انتخاب کردیم که نزدیکتر به آبشار بود و مبلغ ۳۵ تومن هم پرداخت کردیم که اگر شب میماندین باید ۱۰۰ تومن پرداخت میکردین. ماشین و پارک کردیم و راهی آبشار شدیم چون میترسیدیم به تاریکی بخوریم از چند نفر پرسیدیم چقدر راهه و اینجا بود که فهمیدیم هیچ معیاری برای سنجش مسافت نیست و هرکس متناسب با توان خودش در پیاده روی زمان داد یکی گفت یک ربع یکی گفت نیم ساعت یکی هم گفت ۴۵ دقیقه تا یه ساعت. یکم گیج شدیم ولی با یه مشورت تصمیم گرفتیم به جای اتلاف وقت حرکت کنیم. در ابتدای ورودی مسیر آبشار، زباله ها تصویر زیبای طبیعت رو خراب کرده بودند که متاسفانه این معظل در اکثر مناطق گردشگری دیده میشود و بسیار ناراحت کننده است. حدود نیم ساعت پایین رفتن و حدود ۴۵ دقیقه تا یک ساعت بالا اومدن زمان برد. نزدیک آبشار چون هیچ تابلو و راهنمایی نبود به سختی میشد مسبر درست رو پیدا کرد و چند بار مسیرهارو عوض کردیم. در نهایت به کنار یکی از آبشار ها رسیدیم در واقع این ۷ آبشار به شکل پله ای در امتداد هم ادامه دارن. محوطه اطراف بسیار زیبا و بکر بود، و قدمت آن به چهل میلیون سال میرسد. در حوضچه های هر آبشار مردم در حال آبتنی بودن، هرچه پایینتر میرفتیم خلوت تر بود ولی خب زیبایی و عظمت آبشارهای بالایی رو هم نداشت. ارتفاع بلندترین آبشار به حدود ۹ متر میرسد. کنار آبشار نشستیم و یه چایی بر بدن زدیم و یکم عکاسی کردیم و برگشتیم. چون لباس اضافه نبرده بودیم پایین ترسیدیم که لباسامونو خیس کنیم و سرما بخوریم. چون اگرچه تابستان بود اما هوای اطراف آبشار به خنکی میرفت و برای اینکه قبل تاریکی برسیم بالا، از زیبایی این جاذبه زیبا دل کندیم و راهی شدیم ولی به نظرم اگر زمان داشته باشیم میتوان چندین ساعت از محوطه اطراف آبشار ها بازدید کرد و لذت برد.