یکی از زیباترین و دل انگیزترین مسجدهایی که تا حالا دیدم، مسجد جامع ساوه است. قدمت این مسجد و بناهای آن به قبل از اسلام برمیگردد و طی سالیان در دوره های مختلف به قسمت های آن افزوده شده و بازسازی شده. بنای اولیه این مسجد در زمان ساسانیان آتشکده بوده و در قرن های ۴ و ۵ و زمان آل بویه بنای مسجد اولیه ساخته شده و مناره، ایوان و شبستان هایی در دوران مختلف بخصوص صفویه به آن اضافه شده و بازسازی هایی در دوران ایلخانیان و سلجوقیان انجام گرفته است. حیاط این مسجد، معماری و تزئینات صحن، مناره، شبستان ها، محراب ها، ایوان ها، گنبد و ... بینظیر و زیباست. نقاشی، کاشی کاری، گچ بری و سایر تزئینات خیره کننده است. سکوت و آرامشی که در این فضا وجود داره عالیه. متاسفانه رسیدگی زیادی به قسمت هایی از مسجد نشده و موریانه ها بعضی از قسمت ها رو خراب کرده اند. ضمنا ورودی این بنا برای هر نفر در آبان ۹۸ نفری دو هزار تومان بود.
مهم ترین اثر تاریخی شهر ساوه، مسجد جامع آن است که در جنوب این شهر قرار دارد. اولین باری که این مسجد را شناختم وقتی بود که عکس این مسجد روی تمبرهای ۵ ریالی در دهه ۶۰ و ۷۰ دیده می شد و البته چند باری هم در مسیرمون به سوی غرب از کنارش رد شده بودیم. مسجد جامع ساوه از اولین مساجد ایران پس از اسلام است که بر روی بقایای یک آتشکده ساخته شده است. مصالح آن فقط خشت و گِل و مسجد از نوع دو ایوانی است. تاریخ دقیق ساخت آن مشخص نیست اما بنای اولیه به قرن چهارم نسبت داده می شود اما بخش های دیگر ی به مسجد در قرون بعدی اضافه شده است. مناره مسجد هم در بیرون از محوطه قرار دارد.