موزه خیابان ولیعصر (خانه مینایی) Minaii House

خانه مینایی از جمله خانه های قدیمی و زیبای محله منیریه تهران است.
خانه ای که از نمونه های تلفیق مدرن گرایی با لحاظ کردن نمادهای خانه های سنتی ایرانی است. این خانه با اسکلتی فلزی ساخته شده و در ساخت آن از تیرک های چوبی خبری نیست.
اگرچه نام محله منیریه برگرفته از نام منیرالسلطنه یکی از همسران ناصرالدین شاه قاجار گرفته شده است و او در این محله املاکی داشته ولی بر خلاف مطالبی که در فضای مجازی موجود است سند مشخص و مورد استنادی از مالکیت ایشان بر این خانه تاریخی موجود نیست. به هر حال با توجه به تزئینات کاربرده شده در نما مانند طاووس ها و تاجی زیر نیم تاج احتمال می رود این خانه برای یک خانم یا بدستور یک خانم ساخته شده باشد. در ضمن با توجه به قدمت بنا که حدود صد و ده سال است احتمال مالکیت منیرالسلطنه بدلیل فاصله زمانی دور از ذهن است. کامران میرزا,متولد هزار و دویست و سی و پنج شمسی فرزند منیرالسلطنه بود که محبوبیت زیادی نزد شاه داشت اما چون از مادر غیرقاجار زاده شده بود نمی توانست ولیعهد شود. در ۱۲۴۶ و پیش از سفر ناصرالدین شاه به خراسان ملقب به نایب‌السلطنه شد و در سال ۱۲۶۵ عنوان امیر کبیر، بالاترین عنوان نظامی قاجار را دریافت کرد. نام محله امیریه برگرفته از لقب امیرکبیری کامران میرزاست. همچنین محله کامرانیه از اراضی ایشان بوده است.
اگر چه بودن یک اسم درباری بر روی بنایی تاریخی اعتبار خوبی برای آن است اما در مورد این بنا توجه به عناصر معماری ایرانی در کنار زیبایی و سادگی برای هر بیننده ایی کفایت می کند.
فرهاد مینایی در سال ۱۳۴۵ آن را از تقی‌رضا، یکی از قصاب‌های معروف تهران، به قیمت ۱۴۰ هزار تومان خریداری کرد و تا همین چند سال پیش هم خانواده مینایی در این خانه زیبا و اصیل زندگی می کردند. امروزه این خانه توسط سازمان زیباسازی شهرداری تهران خریداری و کمی مرمت شده است و به عنوان خانه موزه خیابان ولیعصر, روایتگر داستان های طولانی ترین خیابان پایتخت از آغاز احداث تا حال حاضر می باشد و رویدادها, اتفاقات, سیر پیشرفت و حضور و اسکان شخصیت های مهم در امتداد این خیابان را به نمایش گذاشته است. همچنین خلاقیت های بکار گرفته شده در این موزه برای ببیندگان جذاب است.
آدرس: خیابان ولیعصر(عج)_ بالاتر از میدان منیریه_ کوچه کریمی طینت_ خانه مینایی
ساعات بازدید: شنبه ها تعطیل است. سایر روزهای هفته از 9 تا 17
نحوه دسترسی: ایستگاه مترو میدان منیریه
ایستگاه بی آر تی منیریه
خودروی شخصی (البته داخل کوچه جای پارک ندارد)

خانه مینایی یکی از معدود املاک باقی مانده از دوره قاجار در محله منیریه متعلق به منیرالسلطنه است خانه ای با معماری منحصر به فرد که درمیان حصاری از ساختمانهای تازه ساز قرار گرفته،درهای کوچک خانه به روی حوض فیروزه ای وباغچهه ای کوچک باز میشود وآجر کاری زیبای ساختمان به روی مهمانان این خانه لبخند میزنه،طرح دو طاووس که سر در ورودی خانه آجر کاری شده،شباهتش با آجر کاری خانه قوام السلطنه باموزه آبگینه را به رخ میکشد.در راهرو این خانه که تلفن ها کنار تابلوها قرار گرفته روبرو میشید شما هر تابلو وموضوعی که بالای تلفن نوشته رو اگه بخواید دربارش بدونید میتونید گوشی تلفن را بردارید تا براتون از داخل تلفن به صورت ضبط شده توضیح بدن ،طبقه بالاهم یه پرده از حال وهوای خیابان ولیعصر رو براتون نشون میده خلاصه خیلی جای جذابیه چون به تازگی این خانه باز شده ورودیش رایگانه حتما یه سر به این خانه بزنید.بازدید از یکشنبه تا جمعه از ساعت ۹ صبح تا ساعت ۱۷ عصر،آدرس میدان منیریه بالاتر از میدان منیریه خیابان ولیعصر ‌کوچه کریمی طینت پلاک ۵

خانه مینایی یکی از خونه های زیبای تهرانه که حدود یک سالی است که بازگشایی شده،این خانه در نزدیکی میدان منیریه قرار دارد ،قدمت این عمارت به زمان قاجار برمیگرده و روزگاری جزوه املاک منیریه زن کامران میرزا نایب السلطنه پسر سوم ناصرالدین شاه بوده که چندین بار دست به دست شده و حالا سازمان زیباسازی شهرداری بازسازیش کرده و تبدیل به موزه خیابان ولیعصر شده پیشنهاد میکنم حتما سر بزنید،جدای از ساختمان زیباش عکس ها و اطلاعات زیادی هم از تهران قدیم و خیابان ولیعصر داره که بنظر من جالب بود.
ورودی:رایگان
یکشنبه تا جمعه ۹ تا ۱۷
آدرس:بالاتر از میدان منیریه، کوچه کریمی طینت، خانه مینایی

این خانه موزه بالاتر از میدان منیریه در کوچه‌ای به نام کریمی طینت قرار دارد. این خانه از آنجا موزه ولیعصر نام گرفته است که در آن و در چند تالار تاریخ ساخت و احداث ان را روایت کرده است. خیابان ولیعصر که خیابانی قدیمی است که به چنارهایش و شاید قرارهای عصرگاهی‌اش مشهور است. علاوه بر خود خیابان میادین مهم در طول این خیابان و تاریخچه‌ی آنها به شیوی‌ای خلاقانه روایت می‌شود. با برداشتن گوشی‌های تلفن تاریخ آن بخش روایت می‌شود. راستش گویا کم کم گذاشتن گوشی روی گوش و گوش دادن هم نوستالژی می‌شود!
علاوه بر موزه خود خانه بسیار زیبا و باشکوه است. خانه‌ای در دو طبقه با اتاق‌های شمالی جنوبی، مشرف به دو حیات اندرونی و بیرونی. آنچه که به نظر می‌رسد معماری بنا سبکی است که در گذر از معماری قاجاری به پهلوی رایج بوده است. به نظر می‌رسد با توجه به شروع به فعالیت جدید این خانه موزه، هنوز جا برای جمع‌آوری آثار مرتبط هست، همانطور که یک اتاق برای نمایش آثار اهدایی در نظر گرفته شده است و البته فعلا خالی است.

خانه مینایی از بناهای دوره قاجار و عمری ۱۵۰ ساله است که به نام آخرین مالکش، مینایی، شناخته می شود. اما این خانه از املاک منیرالسلطنه یکی از همسران ناصرالدین شاه است که در دهه چهل توسط خاندان مینایی خریداری شده و اکنون به تملک شهرداری تهران درآمده و در حال بازسازی است تا تبدیل به یک مرکز فرهنگی شود.
منیرالسلطنه که محله منیریه نامش را از او گرفته است، دختر محمدتقی خان معمارباشی آذربایجانی بود که دارالفنون را ساخت. به دلیل رفت و آمد پدرش در دربار قاجار، ناصرالدین شاه منیرالسلطنه را به عنوان یکی از همسرانش انتخاب کرد و این دختر در دسته همسران غیردایم ناصرالدین شاه قرار گرفت. منیرالسلطنه زنی نیکوکار و ثروتمند بود که موقوفات زیادی هم داشت از جمله مسجد و مدرسه منیریه. احتمالا او تنها فردی از قاجارها باشد که نامش هنوز روی محله ای از تهران مانده است. بعد از اینکه مهدعلیا، مادر ناصرالدین شاه، درگذشت مراسم جشنی که هرسال در سالروز تولد حضرت فاطمه (س) توسط او در حرمسرای دربار برگزار می شد، برعهده منیرالسلطنه قرار گرفت و این مراسم در منزلش که منیریه نام داشت، برگزار می شد. ”کامران میرزا” فرزند منیرالسلطنه که محبوبیت زیادی نزد شاه داشت اما چون از مادر غیرقاجار زاده شده بود نمی توانست ولیعهد شود و فقط عنوان نایب السلطنه گرفت.