سفرنامۀ جنوب هند - مقدمه و نکات سفر کسوف و کریسمس در سرزمین هندوها اواخر تابستان 98 تصمیم گرفتیم برای خورشید گرفتگی 5 دی آماده شویم. بارها و بارها طرح های مختلفی را برنامه ریزی کردیم و تغییرش دادیم. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که جنوب
سالم شهری در ایالت تامیل نادو و در جنوب هند است. سالم شهری در مسیر ما از تیروپاتور با رصد خانه بزرگ واینو باپو به سوی کودایکانال با رصد خانه قدیمی اش بود و برای تقسیم کردن این مسیر طولانی، انتخابش کردیم.
یک پل رو گذر در مرکز شهر در حال ساخت است که کل شهر را متاثر از خود کرده غبار و خاک همه جا را گرفته.
ظاهرا پل مدرنی است ولی شهر، کوچه ها و خانه هایش حال مدرن و تمیزی ندارند. بوی نامطبوع، در تمام معابری که از آن گذشتیم به مشام می رسید و غذاهای خیابانی همه جا وجود دارد. رستوران های بین المللی هم سرویس دهی می کنند اما به خاطر داشته باشید که از ساعت 9 شب به بعد، در شهر پرنده پر نمی زند و فروشگاه و رستوران ها تعطیل هستند.
در خیابان اصلی شهر که زیر همان پل در حال ساخت واقع شده، در حوالی ترمینال اتوبوس ها، راسته ای وجود دارد که چند فروشگاه بزرگ لباس، جواهرات، رستوران، بانک و داروهای گیاهی وجود دارد.
سالم شهری کوچک با جمعیت یک میلیون نفر در ایالت تامیل نادو قرار گرفته.
این شهر برای ما توقفگاه کوتاهی بود تا یک شب بمانیم و از تیروپاتور خود را به کودایکانال برسانیم. سالم را شهری یافتیم که در مرکز آن یک پل رو گذر بسیار بزرگ در حال ساخت است و تمام شهر متاثر از این ساخت و ساز، غبار گرفته است. یک شبمانده به پایان سال 2019 میلادی ما اینا بودیم. چند مراسم جشن سال نو در اینجا بگزار بود و شیرینی فروشی ها با تمام ظرفیت مشغول به کار بودند و تا ده هها متر دور تر از هر قنادی، بوی شیرینی به مشام می رسد.
شهر یک خیابان اصلی دارد که فروشگاه ها، مراکز خرید و رستوران در آن واقع شده و یکی از شعبه های کی اف سی هم اینجا وجود دارد تا برای اینکه کمی از غذاهای فوق تند هند فاصله بگیرید می توانید آنجا را برای یک وعده غذا (هرچند ناسالم از نظر روغن و سرخ کردنی) انتخاب کنید.
اما ماجرا زمانی شروع می شود که کمی از این مرکز شلوغ و نه چندان آرامبخش فاصله بگیرید و وارد بافت معمولی شهر و زندگی طبیعی مردم شوید. در زمانی که ما در اینجا حضور داشتیم، تقریبا در تمام شهر، بوی نامطبوع فاضلاب را احساس می کردیم. معابر با مدیریت شهری ضعیف و خانه های بافت داخلی شهر مثل یک حلبی آباد و شاید فقط کمی بهتر از آن بود.
توریست های دیگر هم نظرشان این بود که هتل و تهویه مطبوع آن (که البته برای کولر در هتل های هند باید هزینه اضافی پرداخت کنید) تنها امید ادامه دادن به حضور در این شهر است تا بتوان نفس راحتی کشید.
با این حال زندگی جریان دارد، غذاهای خیابانی به قوت خود باقی هستند، خرید ها در حال انجام است و برای حمل و نقل، از موتور سه چرخ (ریکشا / توک توک) یا اپلیکیشن تاکسی اینترنتی اولا (با سیمکارت هندی) می توان استفاده کرد.
به خاطر داشته باشید که برای چنج دلار به روپیه در این شهر کار سختی در پیش دارید و بانک ها این کار را انجام نمی دهند و به سختی توانستیم یکی از شعبه های شرکت مسافرتی توماس کوک را بیابیم تا دلار را به روپیه تبدیل کنیم.
#گلفام_سفر