کمک کردن یا نکردن مساله این است.

چند سال پیش، مشکلی در فرودگاه پیش آمد و همه مسافران تور در دوحه ماندگار شدیم. ایرلاین بابت این تاخیر بهمون هتل داد برای استراحت. در آن گروه ایرانی، کسی انگلیسی بلد نبود و متوجه توضیحات مسئول ایرلاین نمی‌شد. واسه همین من داوطلبانه کنار مسئول هواپیمایی ایستادم و حرفاشو به فارسی ترجمه کردم که کار سریع‌تر راه بیفته. آخر سر که هتل‌ها توزیع شد، مسئول هواپیمایی وچر یه هتل پنج ستاره بهم داد و گفت اگر کمک شما نبود کار اینقدر سریع و بی‌دردسر پیش نمی‌رفت. این شد پاداش کمی انگلیسی دانستن و کمی کمک کردن.

پارسال در برگشت از ارمنستان به ایران، سر مرز نوردوز، یه آقای هندی جلوم بود که ویزای ورودش به ایران مشکل داشت. هیچ کدوم از افسرای مرزی خودمون انگلیسی بلد نبودن و نمی‌تونستن بهش بگن مشکل چیه و چرا نمی‌تونه بیاد ایران. هی ازین باجه به اون باجه می‌فرستادنش و باهاش فارسی یا ترکی صحبت می‌کردن. بنده خدا هم هاج و واج مونده بود و منظورشونو نمی‌فهمید. من که این صحنه رو ‌دیدم، دلم سوخت و به کمک شتافتم و حرف‌های پلیسمون رو واسه هندیه ترجمه کردم و راهنماییش کردم.

نوبت خودم که شد و افسر پلیس ایران پاسپورتمو گرفت و شروع کرد به سوال کردن. کلی سوال پرسید از خودم و شغلم و تا حالا کدوم کشورها رو دیدم؟ چرا تنها رفتم ارمنستان؟ به سفارت‌های کدوم کشورهای خارجی مراجعه کردم؟ آیا ملیت غیر ایرانی دارم؟ آیا در آینده قصد مهاجرت دارم؟

من، متعجب، گفتم این سوالات چیه که می‌پرسید؟ مگه من چکار کردم؟ ایشون فرمودن: چرا زبان انگلیسیت خوبه؟ چرا به اون هندی کمک کردی؟ از کجا می‌شناختیش؟ اصلا چرا تنهایی؟ از پاسپورتت پیداست که سفر هم زیاد رفتی. مشکوک می‌زنی!

شاخ در آوردم. باورم نمی‌شد بخاطر این صفات (مثبت از نظر خودم) بازخواست بشم. با حرص گفتم: شما که پلیس مرزی هستید چرا انگلیسی مقدماتی رو بلد نیستید که نیازی به کمک امثال من نباشه؟

جوابمو نداد. بجاش کارت ملیم رو گرفتن و کپی شناسنامه‌ام رو دیدن و با سیستم مطابقت دادن و شماره موبایلمو خواستن.

 بالاخره بعد از اینکه جواب همه سوالات رو دادم و همه مدارکم تایید شد و کوله‌پشتیم به سلامت از ایکس ری رد شد، گذاشتن که برم. بعد از اون ماجرا، فکر می‌کنم توی مملکت خارجی چطور بخاطر کمک کردن پاداش گرفتم، توی ایران خودمون چطور آمدم ثواب کنم کباب شدم.

دهمین_تولد_لست_سکند

نویسنده: 100safar