در دهه 1960، اتحاد جماهیر شوروی پروژه بزرگ انحراف آب را در دشتهای خشک قزاقستان، ازبکستان و ترکمنستان انجام داد. دو رودخانه اصلی منطقه که از ذوب برف و بارش در کوههای دور تغذیه میشدند، برای تبدیل بیابان به مزارع پنبه و سایر محصولات استفاده شدند. قبل از این پروژه، رودخانههای سیر دریا و آمودریا از کوهها سرازیر میشدند، به سمت شمال غربی از صحرای قیزیلکم عبور کرده و در نهایت در پایینترین قسمت حوضه جمع میشدند. دریاچهای که آنها ساختند، دریای آرال، زمانی چهارمین دریاچه بزرگ جهان بود.
اگرچه آبیاری کویر را شکوفا کرد، اما دریای آرال را ویران کرد. با خشک شدن دریای آرال، شیلات و صنایعی که به آن وابسته بودند، از بین رفتند. آب شور به طرز وحشت آوری با کود و آفتکشها آلوده شد. وزش گرد و غبار از بستر دریاچه آلوده به مواد شیمیایی کشاورزی، به یک خطر برای سلامت عمومی تبدیل شد. گرد و غبار نمک از بستر دریاچه بلند شده و در مزارع نشست. این فاجعه یکی از حوادث مهم محیط زیست به شمار میآید. در این ویدئو به بررسی ابعاد آن میپردازیم.
منبع: Youtube