پارک ملی لار (دشت لار) Lar National Park (Lar Plain)

در ميان بايگانى عكسهام به پوشه‌ای برخوردم که پر بود از تصاویر زیبا و دیدنی که در سال ۹۸ گرفته بودم و اتفاقا خیلی هم دنبالش گشته بودم و پیدا نمی‌شد که نمی‌شد!
حالا که پیداشون کردم سعی می‌کنم خیلیاشون رو اینجا به اشتراک بزارم. فقط می‌مونه یه مشکل که تفکیک مکان‌هاس، یعنی باید کلی وقت بزارم و با همسرم هم‌فکری کنم که اینجا کجاس؟!
فعلا دشت لار رو تشخیص دادیم، پس این فرصت رو غنیمت می‌شمرم و به این خطه می‌پردازم:
از اون‌جایی که دشت لار بین استان تهران و مازندران واقع شده، از اون دست جاهاییه که حداقل همه‌ی ساکنین تهران باید ازش دیدن کنن. می‌گم تهرانی‌ها برای اینکه مازندرانی‌های عزیز انقدر اماکن گردش‌گری قشنگ و بکر تو زندگیشون دیدن که شاید اینجا چندان براشون جذابیتی نداشته باشه!
اما ما مردم آپارتمان‌زده‌ی تهران شدیدا به دیدن چنین جاهایی نیازمندیم.
دشت‌های سرسبز، آسمان آبی، دریاچه‌ی آرام و سکوت و سکون بیش‌ از حد، خصیصه‌های این مکان محسوب می‌شه، البته این سکون و سکوت بیشتر برای روزهای وسط هفته‌اس وگرنه یادمه که یک‌بار روز جمعه رفتیم و از رفتن‌مون سخت پشیمون شدیم، انقدر که شلوغ و پر سر و صدا بود!

دشت لار یکی از دشتهای دیدنی ایران است که در مرز دو استان تهران و مازندران قرار دارد. دشت لار با نام پارک ملی لار هم معروف است و از مناطق شکار ممنوع و تحت حفاظت محیط زیست است. سد لار و دریاچه لار، آبشار ها و رودهای متعدد و همچنین دشت شقایق های قرمز که در اردیبهشت گل دارد، از دیدنی های کم نظیر لار محسوب میشود. از آنجا که عشایر منطقه اکثرا در این دشت در حال چراندن گله های خود هستند به عموم مردم به راحتی اجازه ورود به این منطقه داده نمیشود و در محیط بانی باید هماهنگ کنید که اجازه ورود بدهند البته عده ای هم میگفتند به خاطر آتش سوزی اخیر سخت میگیرند. ما با تور رفته بودیم و خیلی هم معطل شدیم، حدود ۱/۵ ساعت پشت درب محیط بانی ایراء منتظر ماندیم و ۲-۳بار هم مارو فرستادن به سمت درب دیگری که کمی پایین تر بود و در نهایت از درب محیط بانی اجازه ورود به ما که حدود ۸_۹ تا ماشین بودیم داده شد. به گفته خودشون ۲۵ دقیقه و آنچه که ما دیدیم حدود ۱ ساعت یه جاده خراب و خاکی و سنگلاخ رو پشت سر گذاشتیم و به کف دشت رسیدیم. سره ظهر بود آفتاب خیلی سوزان بود و بدون چادر واقعا نمیشد تحمل کرد، اگرچه هوا نسبتا خوب بود و باد هم می وزید ولی افتاب مستقیم و بسیار داغ بود و چون دشت کاملا صاف و بدون درخت هست هیچ سایه ای نمیشد پیدا کرد، رودخانه کوچکی با آب یخ و کم عمق هم وجود داشت که برای آبتنی گزینه مناسبی بود، البته در برخی قسمتها به قدری یخ بود که برای عبور از آن هم تحملش سخت بود اما در برخی قسمتها دمای متعادل تری داشت، تا چشم کار میکرد یه دشت وسیع محصور در دل کوه ها نمایان بود و برخی قسمتها پر بود از آویشن کوهی. دشت لار مسیرهای دسترسی دیگری هم داره که از سمت جاده هراز و پلور هست که پیشنهاد میکنم از آنجا به لار برید چون مسیر ما که مسیر فرعی و محلی از سمت بومهن بود و از روستاهای وسکاره و ایراء میگذشت بسیار بد و خراب و خیلی هم طولانی بود، البته از سمت لواسون بزرگ هم راه داره که میرسید به همین محیط‌بانی و ۱ ساعت خاکی و خراب رو باید طی کنید. به نظر من دشت لار ارزش یکبار دیدن رو داره ولی اگر شرایط کمپ داشته باشین بهترین گزینه اینه که عصر تو روشنایی برید و شب بمونید و یا اینکه صبح زود برید که ظهر برگردین چون آفتابش واقعا تیز بود، البته نگهبان محیط بانی به ما گفت اگر چادر دارید باید تحویل بدهید ولی همانطور که در عکسها میبینید تقریبا اکثریت چادر زده بودند. یه سرویس بهداشتی هم خود مردم ساخته بودند و اجازه میدادند گردشگران هم استفاده کنند که واقعا باید ازشون تشکر کرد چون سرویس بهداشتی معظل بزرگی در مناطق کمپی است و همچنین یه چشمه آب هم داره که ما همه بطری هامونو اونجا پر کردیم. درکل انتظاری که از دشت لار داشتم و آنچه که شنیده بودم خیلی زیباتر از آنچه که دیدم بود و اصلا گل و سرسبزی خاصی نداشت ،شاید اگر از سمت پلور بروید لوکیشن جذابتری ببینید. من از اوایل خردادماه تصمیم رفتن به دشت لار را داشتم ولی با تحقیقی که کرده بودم گفتن تا ۱۵ خرداد تعطیل است و اجازه ورود با اتومبیل را نمی دهند که عملا از این ورودی امکان پیاده رفتن نبود ولی از ورودی پلور مسیر محیط بانی به دشت نزدیکتره. در کل به نظرم از سمت پلور برید که همه چی بهتره.

در کوهپایه بلند ترین قله ایران دماوند دشتی بکر وجود دارد که به نام پارک ملی لار معروف است.این دشت زیبا درفاصله ۷۰ کیلومتری شرق تهران ودر دامنه کوههای البرز جا گرفته وبرای رسیدن به این دشت زیبا وبکر باید راهی پلور وجاده رینه شوید.این دشت زیبا در فصل بهار وتابستان پیراهن گلداری از شقایق های سرخ وآلاله ها وراعی های زرد وگلهای بنفشه و...به تن میکنه.از میان این گلهای زیبا رودهایی میگذردکه گرمای تابستون رو با خنکای دلچسبی از تنتان می رباید.یکی از دلایلی که به دشت لار معروف است وجود شقایق های سرخ رنگ آن است برای تماشای این دشت زیبا از اواسط بهار تا اواسط تابستان این دشت پراز گلهای زیباست چون این منطقه حفاظت شده است از ۱۵ شهریور تا ۱۵ خرداد سال بعد ورود وسایل موتوری به این دشت ممنون هست وباید خوردو خودتون رو جلوی محیط بانی پارک کنید وادامه مسیر رو پیاده روی کنید که حدود ۲ کیلومتر باید پیاده برید تا برسید به دشت ، برای دیدن این طبیعت بکرو دست نخورده ارزش چند کیلومتر پیاده روی رو داره ، به خاطر نزدیک بودن دشت به کوه دماوند ویوی چشم نوازی از کوه دماوند رو میتونید ببینید و از دیدنش لذت ببرید.از قشنگیای دشت خیلی گفتم یکم هم از ضعفای دشت بگم یکی به هیچ عنوان سرویس بهداشتی تو دشت وجود نداره دوم اینکه تو دشت شما هیچ درختی نمی بینید و به خاطر اینکه آفتاب اذیتتون نکنه حتما چادر ببرید سوم اینکه شنا کردن ممنون هستش چهارم اینکه به هیچ عنوان شما نمیتونید شب رو تو دشت بمونید چون منطقه حفاظت شده هستش محیط بانها اجازه نمیدن.

دشت لار پهنه بسیار وسیعی از بستر رودخانه لار است که از ارتفاعات البرز میانی سرچشمه گرفته و نهایتا به دریاچه پشت سد لار می ریزد . بعد از سد لار ، این رودخانه به رود هراز می پیوندد تا راهی دریای مازندران شود .
دشت لار که در دره ای بسار پهن و سرسبز و زیبا قرار دارد قطعه ای از بهشت است که خوشبختانه به علت آنکه یک منطقه محافظت شده و پارک ملی اعلام شده و مسیر دسترسی به آن بویژه در قسمت های شمالی رود لار مشکل است بسیار بکر و تماشایی باقی مانده است.
مسیر ورود به دشت لار از سمت شهرک پلور در میانه جاده هراز است. مسیر دیگر ورود به دشت لار از سمت روستای گرمابدر در شمال منطقه اوشون فشم تهران است که سپس از طریق گردنه خاتون بارگاه و گردنه یونزا می توان به صورت پیمایش پیاده وارد مناطق شمالی دشت لار گردید و از زیبایی های شگفت انگیز و دشت های پرگل این ناحیه بویژه در فصل بهار لذت برد.

از تهران به سمت آمل که پیش می ریم ، پس از گذر از گردنه امامزاده هلشم به روستای پلور می رسیم .در ادامه وارد روستای پلور شده از طریق جاده فرعیپس از طی حدود دو کیلومتر به دو راهی می رسیم که یکی به بخش دامنه دماوند شرقی دماوند ( روستای رینه) دیگری به دامنه جنوبی دماود (دشت لار ) برویم.کوهنوردان و طبیعت گردان معمولا جهت صعود به قله و مشاهده کوه دماوند از مسیر روستای رینه تردد می کنند. طبیعت بی نظیر و هوای فوق العاده و سرشار از اکسیژن و وجود گلهای فراوان از جمله شقایق در اواخر بهار زیبایی خاصی در منطقه به وجود می آورد.