تالاب ارواح نوشهر Nowshahr Lagoon

دریاچه ارواح یا ممرز که سومین مکان عجیب وواقعا ترسناک ایران شناخته شده در ۳۲ کیلومتری شهر نوشهر ودر نزدیکی روستای صلاح الدین کلا قرار گرفته.نام محلی دریاچه دشت ممرز است به دلیل تلاقی بودن دریاچه وهمچنین وجود درختان کمر شکسته اغلب اوقات این دریاچه پوشیده از مه است.تا حالا کسی اونجا ارواح ندیده ولی ساکنین منطقه اعتقاد دارند که حتما در دوران گذشته چیزی آنجا وجود داشته که نامش رو تالاب ارواح گذاشته اند.دریاچه ارواح یک پدیده نمونه طبیعی تاریخی است که به منظور حفظ گونه های جانوری وگیاهی آن به شماره ۴۰۲ ثبت ملی شده است.طول دریاچه ۷۰۰متر وعرض آن ۳۰۰ متراست واطراف آن از درختان توسکا وممرز پوشیده شده است،ممرز نام یکی از درختان بومی منطقه است وبا ارتفاع ۱۵ تا۲۵ متر تنه ای شیاردار وپوست صاف ومایل به رنگ سبز خاکستری که سالیان سال در دل دریاچه ریشه داشتند وبه دلیل مجاورت دائم با آب اکنون پوسیده اند.

دریاچه ممرز که به دریاچه ارواح معروف شده دریاچه کوچکی است در دل ارتفاعات جنگلی در حد فاصل نوشهر و نور .
این دریاچه کوچک حالت باتلاقی دارد و درختان با تنه شکسته از میان آب دریاچه بیرون زده اند . ریشه درختان در ساحل جنگلی دریاچه از خاک بیرون زده و حالت خاص و شبح مانندی به درختان داده است .
مجموع این ویژگی ها باعث شده که دریاچه حالت باتلاقی و رمزآلودی به خود بگیرد و به شکل محل ارواح جلوه کند .
دریاچه و جنگ های این ناحیه ، جزو مناطق حفاظت شده می باشند و به همین علت دریاچه و جنگل های پیرامون آن تا حد زیادی بکر باقی مانده اند . خلوت بوذن این ناحیه از اعماق جنگل نیز به ترسناک شدن آن کمک کرده است .
برای دسترسی به این دریاچه بهتر است از جی پی اس کمک بگیرید . یک جاده فرعی (جاده شرکت چکش ) که در میانه جاده نوشهر به نور و مابین روستاهای صلاح الدین کلا و ونوش به سمت جنوب کشیده شده شما را بعد از سه کیلومتر به نگهبانی ورودی منطقه حفاظت شده این ناحیه می رساند . معمولا اجازه ورود به گردشگران به این ناحیه داده می شود . بعد از آن 15 کیلومتر مسیر خاکی و ناهموار ولی زیبای جنگلی را باید طی کنید تا به تابلو راهنمای دریاچه ممرز برخورد کنید . بعد از آن با یک پیمایش پیاده نیم ساعته به کنار دریاچه خواهید رسید .

دریاچه ارواح ممرز در ۳۰ کیلومتری نوشهر بعد از روستای ونوش در انتهای یک جاده خاکی است  اول جاده این جنگل یک در اهنی بود که دو نگهبان انجا بودند  و از هر ماشین هر چقدر که عشقشان میکشید پول میگیرند مثلا از ماشیم جلویی ما ۱۰۰ تومان گرفتند و از ما ۵۰ تومان گرفتند و اجازه ورود دادند جاده جنگل کلا خاکی بود و کل مسیر پر از درختان در هم تنیده بود و فقط ماشین افرود و شاسی میتوانستند جاده را کلا بالا برود بعد از حدود ۴۰ دقیقه چون جاده خیلی خراب بود پیاده به سمت دریاچه رفتیم و بعد از بیست دقیقه پیاده روی به دریاچه رسیدیم جایی رویایی و فوق العاده که ارزش همه ی این سختی هایش را داشت

دریاچه ارواح (دریاچه ممرز) در بالاترین نقطه جنگل در نزدیکی روستای ونوش نوشهر قرار دارد. برای دیدن دریاچه ارواح که زیبایی آن به خاطر تنه های خشک درختانی که در آب است به کمک گوگل مپ و اپلیکیشن ویز به سمت دریاچه راه افتادیم. اپلیکیشن ویز مسیر را از سمت روستاهای نزدیک جنگل نشان داد و مسیر خاکی سختی را پیمودیم تا به خیابان خاکی منتهی به ورودی جنگل رسیدیم. در ورودی بسته بود و ما فکر کردیم امکان بازدید نیست تا اینکه از یکی از اهالی پرسیدیم . ایشان گفت: نگهبان را صدا کنید, در را براتون باز میکنه. همینطور هم شد. از ابتدا ورودی جنگل حدود یک ساعت جاده سنگلاخی را میان انبوه درختان زیبا. و طبیعت بکر جنگل طی کردیم. به تابلو دشت ممرز که رسیدیم سمت چپ را رفتیم. به محوطه ای تقریبا هموار و بسیار زیبایی رسیدیم که تعدادی ماشین پارک کرده بودند. کمی جلوتر که رفتیم جاده ناهموار بود و به سختی میشد بالا رفت. بنابراین ماشین را پارک کرده و حدود 20 دقیقه در مسیر جاده پیاده روی کردیم تا به دریاچه رسیدیم. به بالاترین نقطه جنگل رسیده بودیم. با دیدن دریاچه احساس می کردیم یک تابلو نقاشی جلو رویمان است. تنه درختان خشک بسیار زیبا بود. منظره رو به رویمان واقعا تماشایی بود و اصلا ترسناک نبود. شاید هوا مه آلود نبود ترسناک به نظر نمیومد. جنگلی که به سمت دریاچه آمده بودیم تقریبا بکر بود و کمتر زباله ای به چشم می آمد. مسیر جنگل تا دریاچه جاده سنگلاخی تقریبا سختی است که بهترین زمان بازدید در تابستان است که زمین لغزنده و گل آلود نیست. مگر اینکه با ماشین آفرود مسیر را طی کنیم. در این جنگل و اطراف دریاچه امکانات رفاهی و بهداشتی نیست. و خوشبختانه منطقه بکر باقی مانده و صدای آواز پرندگان در سکوت جنگل سرسبز روح نواز است. در مسیر برگشت همراهان ما در ماشینی که جلوتر از ما حرکت می کردند روباه و گراز دیدند.
بازدید از این دریاچه محدودیت سنی ندارد. چرا که بیشتر مسیر را باماشین می آییم و پیاده روی در جاده نیز خیلی طاقت فرسا نیست. این دریاچه هزینه ورودی ندارد مگر دلبخواهی مبلغی به نگهبان بدهی. در برگشت متوجه شدیم که در جاده نوشهر محمود آباد خیابان خاکی که نبش آن مجتمع رفاهی شهید همت است 10 دقیقه مستقیم می رونیدیم به ورودی جنگل می رسیدیم و سریع ترین راه ممکن بود.

دریاچه ارواح یکی از بکر ترین و زیباترین مناطق ایران هست که با خودرو میشه رفت
منطقه ای بین نوشهر و نور. از کمربندی نوشهر به سمت نور حرکت کنید. وارد روستای ونوش بشوید. در انتهای روستا مسیر دریاچه ارواح توسط محیط زیست بسته شده که برای وارد شدن به این جنگل فوق العاده باید از آنها اجازه بگیرید
مسیر جاده جنگی خیلی ناهموار و خراب هست ولی هر ماشینی توان رفتن داره. البته پیشنهاد من این هست که در روزهای تشریف ببرید که زمین خشک باشه چون امکان داره ماشین شما در گل گیر بکنه و به دلیل بکر بودن و دوری از شهر یکسری از مناطق موبایل آنتن نمیده
از ابتدای مسیر تا انتها حدود یک ساعت و خورده ای - دو ساعت طول میکشه
حدود ۵۰۰ متر مانده تا دریاچه دیگه خیلی مسیر خراب میشه. پیشنهاد میکنم ماشین رو پارک کنید و پیاده تشریف ببرید.**به علت بکر بودن منطقه و اینکه خیلی در دل جنگل هست با تعداد کم اونجا پیاده روی نکنید البته اگر حیوانی دیدید شکارش نکنید و بهش ظلم نکنید. زمین فقط برای انسانها نیست**
بعد از طی کردن مسیر جنگلی زیبا و انبوه به دریاچه ارواح میرسید که علت نامگذاری این دریاچه به دلیل درختان مرده درون دریاچه است که مخصوصا در مه خیلی زیبا تر و ترسانک تر میشه.
همه چیز عالی بود بجز اینکه حتی در این منطقه بکر هم میشد زباله دید!!!
البته این عکسی که من از دریاچه گذاشتم بدلیل اینکه از چند روز قبلش باران زیادی اومده بود سطح دریاچه اومده بالا و از شدت ارواح بودنش کم شده ?
سکوت و زیبایی خیره کننده میتونه کلماتی برای بیان خلاصه سفرم به این منطقه باشه

پوشش گیاهی منطقه بیشتر درخت ممرز است و بهمین علت نام محلی آن دریاچه ممرز است. اما به دلیل باتلاقی بودن دریاچه و درختان شکسته داخل آن،به دریاچه ارواح معروف شده. منطقه کاملا بکر و خالی از هرگونه امکانات رفاهی یا تفریحی است و سکوت دریاچه در کنار صدای آواز پرندگان فضای سحر آمیزی بوجود می‌آورد.برای رفتن به این مکان زیبا، در کیلومتر ۱۲ مسیر نور به نوشهر، پس از عبور از روستای ونوش و جاده فرعی روستای چلندر و صلاح الدین کلای سفلی،به محیط بانی خواهید رسید.سپس جاده شمالی را به طول حدود ۱۵ کیلومتر که خاکی است طی کرد. به دلیل ناهموار بودن و گل آلود بودن(بجز تابستان و ایامی که باران نمیبارد) جاده بهتر است خودروهای کمک دار در اختیار داشته باشید.در غیر اینصورت باید بیشتر مسیر راه پیاده‌روی کنید. 

مازندران نوشهر تالاب ارواح هست که در از کنده های درخت توی تالاب که ما به علت گل زیاد که از روز قبل بارندگی بود نتونستیم کل تالاب رو ببینیم . غروبا تالاب پر از مه میشه و کمی هم سرد که ما با ماشین آفرود رفتیم و خیلی خوش گذشت