در روستایی سنتی به نام ترونیان (Trunyan)، در بالی، مرده ها دفن نمی‌شوند. آنها نه بر کپه هیزم مخصوص سوزاندن مردگان قرار می گیرند و سوزانده و خاکستر می‌شوند، نه به شیوه زرتشتیان، روی تپه‌ای بلند رها می شوند تا خوراک کرکس‌ها بشوند، بلکه به سادگی روی زمین خوابانده و رها می شوند تا کم کم بپوسند.
گورستان ترونیان، که فقط با قایق و از طریق عبور از دریاچه باتور (Batur)، قابل دسترسی است، ۱۱ قفس بامبویی دارد، که به شکل منشورهایی با قاعده مثلث ساخته شده‌اند. وقتی یکی از اعضا و یکی از ساکنان دهکده می‌میرد، بدن او (در حالی که با لباس های سفید، طوری پوشانده شده که فقط سر او بیرون باشد) در یکی از این قفس‌های گورستان ترونیان قرار داده می شود. وقتی قفس‌ها پر شدند، جسدی که برای مدت طولانی‌تری در آنجا قرار داشته، برای ساختن اتاقی برای سکونت‌گاه جدید، برداشته می شود. بقایای این ساکنِ طولانی مدت، روی یک پایه و در کنار سایر اجسادی که به واسطه از راه رسیدن تازه واردها، خارج شده‌اند، قرار داده میشود، تا زمانی که تمام گوشت، چربی و عضله های آنها تجزیه شود.
وقتی که فقط استخوان‌های روستاییِ در گذشته باقی ماند، جمجمه او هم، به ردیف در حال رشد جمجمه‌ها، در زیر یک درخت Taru Menyan بزرگ (درختی مقدس، با بویی خوش)، اضافه میشود. این درخت، تنها جنبه زیبایی و تزئینی ندارد، بلکه رایحه‌ای بسیار شاداب و خوشایند دارد که از برگ‌های آن در هوا پخش میشود و به خنثی شدن بوی اجساد در حال تجزیه، کمک می‌کند.
باهم به تماشای تصاویری از این گورستان عجیب می‌نشینیم، گورستانی که یکی از جاذبه‌های گردشگری سیاه محسوب میشود! اگر شما هم به گردشگری سیاه علاقه دارید می‌توانید در سفر تور بالی از گورستان ترونیان دیدن کنید.
منبع: slate.com
