BALKAN TEMPERAMENT، فرهنگی مبتنی بر جامعه و عشق شدید به سرزمین بومی بلغارها است و سبب پیوند محکم بین آن‌ها میشود. وقتی اوضاع بد است، ملت متحد می‌شوند و به یاد می‌آورند که خانواده، یک ستون اصلی و منبع بی‌پایان پشتیبانی خواهد بود. هنگامی‌که اوضاع خوب است، بلغارها لباس‌های قشنگ رسمی و معروف خود که نوسیا نام دارد را بر تن می‌کنند و در صف فوق‌العاده پرجنب و جوش رقص دست‌به‌دست هم می‌دهند و در یک نمایش پرشور دورهم جمع می‌شوند که اغلب با مقادیر فراوان پنیر، سوسیس، نوشیدنی و موسیقی آن را جشن می‌گیرند. اگر در تدارک برنامه سفری متفاوت هستید، بازدید از کشور بلغارستان، این کشور تاریخی با جاذبه‌های بی‌نظیر و لباس های رنگارنگ را به شما پیشنهاد می‌کنیم.
بلغارها افتخار می‌کنند که ملتی هستند که در برابر برده‌داری، جنگ‌های خونین، گرسنگی و سختی‌های اقتصادی مقاومت کرده‌اند و به همین ترتیب احترام بی‌نظیری برای فرهنگ خود قائل‌اند و همیشه بااحساس غرور و افتخار، نوسیای خود را بر تن می‌کنند. لباس محلی به‌عنوان عنصر مهم تاریخ شخصی افراد شناخته میشود. الگوهای پیچیده آستین نشان میدهد که زنان متأهل هستند یا کفش‌های یک مرد نشانه‌ای از این است که آیا او یک کشاورز است یا یک جنگجو. درحالی‌که نوسیا دیگر لباس روزانه بلغارها نیست، بلغارها ده‌ها جشنواره سالانه مانند جشن روز اول بهار، برداشت پاییز یا روز سال نو برگزار می‌کنند که می‌توانند لباس نوسیایشان را بپوشند.
هر وقت یک جشن شامل پوشیدن لباس محلی است، می‌توانید انتظار این را داشته باشید که یک گروه ارکستر bagpipe و اجرای زنده ByalaRoza و Boryano، Boryanke گروهی به اجرای برنامه بپردازند. آنچه در ادامه می‌آید صف طولانی از رقصندگان است که دستانشان را محکم به هم داده‌اند. هرکسی بدون توجه به سن و سال، از پیوستن به آن‌ها استقبال می‌کند و تا زمانی که به بغل‌دستی‌های خود در هر دو طرف توجه کنید می‌توانید به‌راحتی آن‌ها را دنبال کنید. خوشبختانه، کفش‌های چرمی که همراه با نوسیا می‌پوشند راحت هستند و در این پایکوبی‌ها خللی وارد نمی‌کند! الگوهای لباس مردم بلغارستان از نظر منطقه متفاوت هستند و ارتباط نزدیکی با طبیعت دارند.
اگرچه این کشور کوچک است و در کمتر از پنج ساعت می‌توان از آن عبور کرد، بلغارستان هفت منطقه مختلف فولکلور دارد. کشورهای بلغارستان، Trakia، Shopluk، Dobrudhza، مقدونیه، Strandzha هرکدام آهنگ‌های سنتی و رقص سنتی خاص خود را دارند. هر بخش از لباس محلی متشکل از چند جز اصلی تشکیل شده است. برای زنان، این‌یک ابزار جانبی است که با گل‌های رز یا سکه طلایی تزیین شده و یک پیراهن (nosiya) که اغلب تا زیر زانو است را می‌پوشند.
نوسیا دارای دو پیش‌بند گلدوزی شده است - یکی در عقب و دیگری در جلو، که سمبل نقش آن زن به‌عنوان یک زن خانه‌دار و یک کارگر سخت‌کوش است که کل خانواده را اداره می‌کند. توسط یک کمربند که از نقره، برنز و پارچه ابریشم و کتان ساخته شده است، بسته میشود. لباس مردانه از یک کلاه بلند که از خز ساخته شده، یک پیراهن سفید برای انتقال پیام نجابت شخص، شلوارهایی به نام poturi، یک جلیقه گلدوزی شده، و یک کمربند پهن قرمز تشکیل شده است. این کمربند یادآور مبارزان آزادیخواه بلغارستان است که در قرن ۱۸ زندگی می‌کردند و برای حمل اسلحه مانند خنجر و کارد مورداستفاده قرار می‌گرفت.
هر دو لباس مردان و زنان و کفش‌های آن‌ها متمایز هستند. زنان کفش‌های چرمی به نام tsarvuli را می‌پوشند که برای مناطق گل‌آلود و ناهموار مناسب هستند. گاهی اوقات مردان را می‌توان با کفش پاشنه‌بلند و چندمنظوره دید اما با کفش‌های ساق بلندی که می‌پوشند می‌توانند روزهای طولانی زیارت، پیاده‌روی و یا حتی یک نبرد را تحمل کنند. پوتین سمبل نقش یک مرد به‌عنوان محافظ و سرباز است درحالی‌که کفش چرم نشان میدهد که او کار کشاورزی انجام میدهد. به‌غیراز جشن‌ها اگر شما امروز از یک منطقه کشاورزی در کشور بلغارستان بازدید کنید، ازجمله قسمت شمالی که نزدیک‌ترین بخش به رودخانه دانوب است، افراد محلی را با کفش‌های روزمره خوهید دید.
شما همیشه می‌توانید از سبک بک لباس بفهمید که یک بلغار در کجا مستقر است. ساکنان Trakiya تأکید زیادی روی گلدوزی پیش‌بند زنان و آستین پیراهن‌های زنانه دارند. اگر زنی اهل منطقه دانوب باشد، کمربند او چندین بار به دور کمر گره‌خورده و تأکید الگو بر روی پیش‌بند خواهد بود. در مناطق جنوبی و جنوب غربی بلغارستان، پیش‌بند زنانه به رنگ قرمز یا سیاه است. در منطقه رودوپ، زنان به‌جای دو پیش‌بند فقط یک پیش‌بند دارند و رنگ‌های روشن را انتخاب می‌کنند مانند رنگ زرد، نارنجی یا سبز که برای نشان دادن ارتباط آن‌ها با طبیعت است.
همیشه می‌توانید وضعیت تاهل یک زن را با توجه به لباس او متوجه شوید. اگر الگوی بافته شده ساده و به شکل مربع باشد، او مجرد است. مثلث‌های روی پیش‌بند خانم‌ها نشان میدهد که آن‌ها در رابطه هستند. اگر زن متأهل باشد نوسیا او الگوی لباس او را با چهار مثلث‌نشان داده میدهد. تفاوت اصلی این است که یک زن مجرد لباس ساده و با الگوهای کمتری داشته باشد و غالباً یک گل پشت گوش خود می‌گذارند که به عزیزانشان هدیه می‌دهند. یک زن متأهل به‌مراتب بیش‌ازحد آراسته و پرزرق‌وبرق است که نماد مقام بالاتر او در جامعه است.
بلغارها معتقد بودند که لباس محلی آن‌ها قدرت جادویی دارد. در دهه 1800 تصور می‌شد که لباس فولکلور کالایی است که قدرت جادویی را در خود نگه می‌داشت. نوسیا ارتباط بین انسان و طبیعت را نشان می‌داد و در این جامعه کشاورزی از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار بود. بلغارها واقعاً اعتقاد داشتند که هرچه بهتر از نوسیای خود مراقبت کنند و هرچه آراسته‌تر باشند، قدرتمندتر و خوشبخت‌تر خواهند بود. برخی حتی معتقد بودند که لباس مردمی دریچه‌ای برای روح آن‌ها است و شما می‌توانید از خط‌های لباس آن‌ها متوجه شخصیت آن‌ها شوید.
تقریباً امروزه ما به تأثیرات فوق طبیعی این لباس اعتقاد نداریم، اما هنوز هم معمول است که مادران هرماه یک‌بار به دخترانشان یادآوری می‌کنند تا نوسیای خود را بررسی کنند و اطمینان حاصل کنند که به‌درستی لباس خود را نگه می‌دارند تا در صورت نیاز و اطلاع سریع بتوانند از آن استفاده کنند. اجرای عمومی روژنیکا، همه را خیره می‌کند یا در صورت عبور اسلاوکا کالچوا در یک کنسرت بداهه از داخل شهر لباس‌هایشان را آماده می‌کنند.
در دو قرن گذشته، لباس‌های محلی دست‌ساز بودند و زمان‌بندی دوختن آن‌ها به‌هیچ‌وجه تصادفی نبود. دوخت لباس پیش از طلوع آفتاب در روزهای دوشنبه و پنجشنبه برای سعادت فردی که لباس را می‌پوشید در نظر گرفته می‌شد. وقتی یک پیراهن سفید برای یک نوزاد تازه متولدشده دوخته میشود، مادرش مجبور بود از یک نخ استفاده کند و هرگز اجازه ندارد آن را بشکافد در غیر این صورت این کار نماد مرگ کودک خواهد بود. با دانستن این واقعیت، برخی از ما وقتی‌که مادربزرگمان از ما می‌خواهد که یک کار انجام دهیم دیگر تعجب نمی‌کنیم که چطور بدون اجازه دادن می‌توانیم نخ استفاده کنیم.
حتی باوجوداینکه بلغارستان یک کشور اروپایی مدرن است که امروزه رونده‌ای بین‌المللی مد را در برگرفته است، لباس سنتی همچنان ارزش‌های احساساتی و فرهنگی زیادی را به همراه دارد. نوسیا می‌تواند در فستیوال رز در Karlovo در اولین روز جشن بهاره در Kyustendil دیده شود که طی آن دوازده زن جوان به‌عنوان "دوشیزه بهار" و همچنین در روز استقلال یعنی ۳ مارس با یکدیگر رقابت می‌کنند. یک گروه از افراد با توجه به سنت، لباس سنتی خود را برای نشان دادن اتحادشان به تن می‌کنند.
منبع: matadornetwork.com
