تندترین فلفل‌ های دنیا و جایی که می‌توانید آنها را امتحان کنید

اگر پای فلفل‌های تند را به زندگی‌تان باز کنید، می‌شود گفت که شانس درِ خانه‌تان را زده است. این سوزاننده‌های آتشین، حتما در حافظه چشایی شما جا دارند. اما فلفلی که شما به شکل عادی مصرف می‌کنید، خیلی ملایم‌تر از فلفل‌هایی است که به بالاترین سطح شاخص Scoville می‌رسند. این شاخص چیست؟

شاخصScoville ، یک معیار عینی و قابل سنجش است که برای اندازه‌گیری میزان تندی فلفل‌ها و سایر غذاهای تند به کار می‌رود. موارد موجود در این مقیاس، با واحد Scoville Heat) SHU) رده‌بندی می‌شوند؛ واحدی که تجمع کاپسایسین (عاملی که باعث تندی می‌شود) را اندازه‌گیری می‌کند. SHU از صفر شروع می‌شود و تا میلیون هم ادامه دارد و هر واحدِ اضافه یا کم، نشان می‌دهد که چند پیمانه آب شکر (شربت آب قند) لازم است تا یک پیمانه غذا، طوری رقیق شود که به سطح خنثایی از تندی برسد. به عنوان مثال، یک پیمانه هالوپینو ۲۵۰۰ تا ۸۰۰۰ پیمانه آب شکر لازم دارد، تا تندی آن خنثی شود، پس میزان تندی هالوپینو، ۲۵۰۰ تا ۸۰۰۰ SHU  است.

در حالی که این آزمایش، در ابتدا بیشتر ذهنی بود و بر اساس سلیقه کسانی تنظیم شده بود که فلفل‌ها را امتحان می کردند، اما تجزیه مایع، باعث شد که اندازه‌گیریِ دقیقِ میزان کاپسایسین احتمالی موجود در فلفل امکان‌پذیر شود. چون اگر قرار بود که میزان تندی فلفل‌ها از طریق آزمایش قابل اندازه‌گیری نباشد، با توجه با فلفل‌های فوقِ تندی که امروزه وجود دارد، معلوم نبود که چه بر سر دهان افراد امتحان کننده فلفل می‌آمد؟! وقتی که شاخص اسکاویل، در سال ۱۹۱۲ توسط ویلبر اسکاویل ایجاد شد، او هرگز تصور نمی‌کرد که فلفل‌های مهندسی شده توسط انسان، بتوانند صدها برابر از چیزی که به شکل عادی در طبیعت وجود دارد، تندتر باشند.

در ادامه مطلب، خواهید فهمید که چطور تندترین فلفل‌های دنیا، از نمونه‌های موجود در طبیعت گرفته، تا نمونه‌های غیر‌طبیعی و دست‌ساز بشر، به ترتیب، از ملایم به تند، رده‌بندی می‌شوند.

 

۲۲- مادام ژَنت (Madame Jeanette) (SHU 225000)

مادام ژنت، از کشور کوچکی واقع در سواحل شمال شرقی آمریکای جنوبی، به نام سورینام می‌آید. بافت پودریِ نرم و زرد رنگ آن، انگار یک مشت شگفت‌انگیز را به سمت آدم حواله می‌کند. این فلفل که به باور افراد، اسمش را از زنی عجیب از اهالی پاراماریبو گرفته، نه ته مزه میوه‌ای دارد و نه مزه‌ای شبیه گیاه و سبزی، بلکه فقط تند است. استفاده از مادام ژنت، در غذاهای سنتی سورینام و آنتی‌لیِن بسیار رایج است و اغلب روی ظرف غذا پاشیده می‌شود، تا طعم آن، همراه هر لقمه چشیده شود.

 

۲۱- اسکاچ بونت (Scotch Bonnet) (SHU ۱۰۰۰۰۰- ۳۵۰۰۰۰)

اسکاچ بونت، نوعی فلفل کارائیبی است که اسمش ارتباط آشکاری با نام Tam o’ Shanter اسکاتلندی دارد، (کلاه‌هایی شطرنجی و نرم که منگوله‌هایی در قسمت بالایی دارند). این فلفل با وجود تندی، کمی شیرینی با خود دارد و علی‌رغم اینکه در دستور غذاهای غرب آفریقا هم به کار می‌رود، استفاده از آن در غذاهای تند کارائیبی مثل مرغ تند و خوراک گوشت خوک تند، بسیار رایج است. این فلفل، یکی از اجزای اصلی تهیه سس فلفلیِ تند بسیار معروف غرب هندوستان هم هست، که دستور تهیه آن از یک کشور تا کشور دیگر متفاوت است، اما تقریبا در میان ادویه‌های تمام خانواده‌های منطقه کارائیب پیدا می‌شود.

 

۲۰- هابانِروی سفید (White Habanero) (SHU ۱۰۰۰۰۰- ۳۵۰۰۰۰)

اولین نوع از انواع بسیار متنوع و معروف هابانِرو، که هم بسیار کمیاب است و هم کشت آن بسیار سخت است. این فلفل‌ها، به شکل بوته‌های کوچک رشد می‌کنند، اما هر کدام از بوته‌ها، مقدار زیادی محصول می‌دهند. بحث و جدل هایی وجود دارد درباره اینکه آیا این فلفل‌ها اصالتا متعلق به پرو هستند، یا مکزیک (بعضی افراد از این هم فراتر می‌روند و هابانروی سفید پرویی را متفاوت از هابانروی سفید یوکاتان می‌دانند). اما صرف‌نظر از این ریشه‌یابی، این فلفل‌ها، تندی خود را به برخی خوراک‌ها و مخصوصا سالساهای سنتی مکزیکی قرض داده‌اند. تاثیر آنها، به خارج از مرزهای مناطق کارائیبی هم گسترش یافته؛ جاهایی که در زمینه تولید انواع سس و مرینِیت (ترکیبی از مواد به شکل سس، که برای خواباندن انواع گوشت و ... استفاده می‌شوند) فعال هستند.

 

19- هابانِرو (Habanero) (SHU ۱۰۰۰۰۰- ۳۵۰۰۰۰)

این نوع از هابانرو، مدل نارنجی رنگ و پرتقالی است که می‌توانید آن را از فروشگاه‌های مواد غذایی تهیه کنید، اما اینکه به راحتی در دسترس هست، لزوما به این معنی نیست که کمتر از سایر وابستگانشان تند و تیز باشد. این فلفل‌ها، با ریشه‌های آمازونی که دارند، از طریق مکزیک، به سرزمین‌های شمالی‌تر (جایی که حالا محل رشد این نوع فلفل‌هاست) راه پیدا کرده‌اند. هابانرو، در واقع گونه متفاوتی از همان گونه اسکاچ بونت است، هرچند که در مکزیک، بیشتر از منطقه کارائیب مورد استفاده قرار می‌گیرد و به غذاهای یوکاتانی، طعمی میوه‌ای و گیاهی می‌دهد.

 

۱۸- فِتالی (Fatalii) (SHU 125000 - ۳2۵۰۰۰)

فتالی، از انواع چیلی‌هاست که در اصل متعلق به مرکز و بخش‌های جنوبی آفریقا است، و ضمنا این فلفل، اولین مورد در فهرست ماست که از نیم‌کره شرقی زمین می‌آید. افراد شجاعی که آن را امتحان کرده‌اند بر این باورند که طعم آن، به شکل قابل توجهی اسیدی است (هرچند که هرکسی نمی‌تواند چیزی به این تندی را امتحان کند) و به همین خاطر، به شکل وسیعی، در سس‌های میوه‌ایِ تندِ زادگاهش آفریقا، به کار می‌رود. فقط حواستان باشد که وقتی با این فلفل رو به رو می‌شوید، احساس تندی و گرما خیلی سریع شروع می‌شود، تمام دهان را در برمی‌گیرد و مدتی طول می‌کشد تا اثر آن برطرف شود.

 

۱۷- زبان شیطان (Devil’s Tongue) (SHU 125000 - ۳2۵۰۰۰)

زبان شیطان، به لحاظ ظاهری، به فتالی شبیه است و یکی از اعضای خانواده هابانروها است و اولین بار زمانی کشف شد که در پنسیلوانیا، کنار سایر بستگانش روییده بود. هیچ‌کس به درستی نمی‌داند که زادگاه این فلفل کجاست یا اینکه چطور از مزرعه یک کشاورز سر درآورده‌ است، اما به خاطر طعم میوه‌ای آن، که گاهی کمی شبیه به طعم آجیل و انواع مغزهاست، مشهور شده‌ است. ضمنا متخصصان توصیه می‌کنند که بهتر است این فلفل، به شکل تازه در سالساها یا سالادها خورده شود، البته اگر بتوانید تندی آن را تحمل کنید.

 

16- پنجه ببر (NR (Tigerpaw NR) (SHU 265000 - ۳28۰۰۰

گونه‌ای جدید از خانواده فلفل‌های هابانِرو، که به جای اینکه به شکل طبیعی کشت شده باشد، به صورت علمی و با کمک فنون مهندسی ساخته شده‌است. NR که در اسم این فلفل وجود دارد، مخففnematode resistance است (مقاومتِ نوعی کرم). بخش تحقیقات کشاورزی ایالات متحده (ARS)، این فلفل خاص را طوری پرورش داده که در برابر کرم‌های انگلی که در انواع گیاهان مثل فلفل‌ها و گوجه فرنگی رایج است و ریشه گیاهان را مورد هجوم قرار می‌دهد، مقاوم باشند. اسم آن هم، از آنجا گرفته شده که یک دانشمند، با دیدن عکس‌های این فلفل، به یاد شباهت ضمنی آن با پنجه‌های ببر افتاد و البته که اسم خوب و مناسبی است، چون به همان اندازه پنجه‌های ببر، آسیب و ضربه می‌زند. پنجه ببر، به دلیل نوع پرورش غیر طبیعیِ آن، درست مثل زبان شیطان، سهمی در آشپزی‌های سنتی و قدیمی ندارد، با این حال، شباهت آن به فلفل سنتی هابانِروی پرتقالی به این معناست که به راحتی می‌تواند در هر دستور غذایی که در سراسر مکزیک با هابانرو تهیه می‌شود، جایگزین شود. (مراقب باشید: این فلفل از وابستگان سنتی‌تر خودش بسیار سوزاننده‌تر است)

 

۱۵- هابانِروی شکلاتی (Chocolate Habanero) (معروف به کنگوی سیاه) (SHU ۳۰۰۰۰۰ - ۴۲۵۰۰۰)

هابانروهای شکلاتی، اصالتا متعلق به ترینیداد است و قطعا و حقیقتا هیچ ربطی به کنگو ندارد. این فلفل، احتمالا فلفلِ مورد علاقه بسیاری از چیلی خورهای حرفه‌ای است، که آگاهانه و متمرکز، به دنبال کشف یک عطر و طعم قوی و دودی هستند که زیر همه این تندی‌ها نهفته‌است. هیچ رد و اثری از طعم شکلات، در هیچ کجای این فلفل وجود ندارد. این اسم، به خاطر رنگ خاص این فلفل، روی آن گذاشته شده، نه به خاطر طعم آن. هابانروی شکلاتی، آخرین فلفل مصرفی در سالسا است، هرچند احتمال اینکه آن را در سس‌های تند و مشهور جامائیکایی پیدا کنید، خیلی بیشتر است.

 

14- هابانِروی کارائیبی قرمز (Caribbean Red Habanero) (SHU ۳۰۰۰۰۰ - ۴۷۵۰۰۰)

این فلفل کوچک شکفت‌انگیز، یکی از نسخه‌های به روز شده هابانِرو با تقریبا دو برابر تندی است، که به سطوح ناجوری از تندی رسیده‌ است. مثل بسیاری از متقاضیان این فهرست، کارائیبی قرمز، احتمالا از حوضچه‌ها و آبگیرهای آفریقا به اینجا رسیده (هرچند که بحث و جدل بر سر اصالت یوکاتانیِ آن داغ است) و یک جزء مهم از آشپزی مکزیک به حساب می‌آید؛ جایی که به راحتی در سالساها و سس‌های تند استفاده می‌شود. کاربردهای خلاقانه بیشتری هم برای این فلفل وجود دارد، از جمله یک خوراکی شگفت‌انگیز و عجیب به نام: بستنی فلفل کارائیبی قرمز. با این حال، یکی از کسانی که آن را امتحان کرده می‌‌گوید: "شگفتی اصلی این است که انگار مغزتان آتش گرفته، پرزهای چشایی شما عاشقش می‌شوند، اما دل و روده‌تان ذوب می‌شود."

 

۱۳- ساوینای قرمز (Red Savina) (SHU ۲۰۰۰۰۰ - ۵۷۷۰۰۰)

این بچه بد، یکی دیگر از انواع هابانِروها است و اساسا تولید شده تا سر مشق نسلی از فلفل‌های بزرگ‌تر و سنگین‌تر باشد؛ فلفل‌هایی با طعم میوه‌ای اما تند و تیز- برای اینکه بفهمید این فهرست قرار است به کجاها برسد، باید بدانید که ساوینای قرمز از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۶ تندترین فلفل دنیا بوده، در حالی‌که ما الان در نیمه راه معرفی فلفل‌ها هم نیستیم. ساوینای قرمز، به عنوان یکی از خویشاوندان نزدیک هابانرو، اصالتی تثبیت شده و متعلق به آمریکای مرکزی دارد، اما در کالیفرنیا توسعه و بهبود یافته‌است. وقتی یک کشاورز، سعی می‌کرد یک نوع هابانروی معمولی را بکارد و عمل بیاورد، اتفاقی یک نوع فلفل قرمزِ روشن و درخشان پیدا کرد که با بقیه هابانروهای نارنجیِ مزرعه فرق داشت. او آن را نگه داشت، پرورش داد و به عنوان محصول خودش شروع به فروختن آن کرد. این نژاد، توسط سازمان حفاظت از تنوع گونه‌های گیاهیِ دولت ایالات متحده محافظت می‌شود تا از باقی ماندنِ طعم اصیل آن برای نسل‌های بعدی، اطمینان حاصل شود.

 

۱۲- ناگا موریچ (Naga Morich) (معروف به دورسِت ناگا) (SHU 1000000 - 1500000)

ناگا موریچ، به زبان بنگالی یعنی چیلیِ مار؛ خواهرِ خلف فلفل شبحِ معروف (که در ادامه به آن می‌پردازیم). این فلفل زیبا، در اصل بومیِ مناطق شمالی هندوستان و بنگلادش است؛ جایی که اغلب به صورت سبز، یا کال و به عنوان چاشنیِ غذا، آن را می‌خورند. دورسِت ناگا، یک گونه خاص از ناگا موریچ است که عمدا طوری پرورش یافته که بیشترین میزان تندی را داشته باشد- اولین فلفل در کره زمین، که در مقیاس SHU از مرز یک میلیون گذشته است (چیزی حدودا دو برابر ساوینای قرمز). علاوه بر حس تندیِ بی حس کننده‌اش، طعمی میوه‌ای مانند را عرضه می‌کند، ضمن اینکه بعضی‌ها ادعا می‌کنند که طعمی شبیه پرتقال و آناناس از آن حس می‌شود، اما همه این ادعاها را در گرو این نکته می‌دانیم، که اصلا بتوانیم چیزی این همه سوزاننده را امتحان کنیم.

 

۱۱- کاردی عقربِ ترینیداد (Trinidad Scorpion CARDI) (SHU 800000 - 1000000)

عقربِ ترینیداد، اسمش را از زادگاه و شکل ظاهری‌اش گرفته است. نیمه دوم اسم (عقرب)، وقتی معنای واقعی پیدا می‌کند، که بتوانید به یکی از این فلفل‌ها از نزدیک نگاهی بیندازید. این فلفل‌ها، زائده نیش مانندی روی بدنه خود دارد، که شبیه نیش زهرآلودی است که در انتهای دم عقرب قرار گرفته است. همچنین می‌شود رابطه معنایی بسیار خوبی بین قدرت تندی فلفل، با نیش عقرب پیدا کرد. ضمیمه کاردی (CARDI) در اسم این فلفل، اشاره به تحقیقاتی دارد که توسط موسسه تحقیق و توسعه کشاورزی کارائیب انجام گرفته است؛ گروه تحقیقاتی، که کشت و پرورش این نژاد خاص فلفل را به عهده داشتند. حالا با رسیدن به عقرب ترینیداد، دیگر در منطقه خطرناک فهرست به لحاظ تندیِ فلفل‌ها قرار داریم، باید گفت که تندی این فلفل حقیقتی است که قبلا توسط دو کاربرد اصلی از عقرب ترینیداد، اثبات شده‌است: کاربرد اول، در اسپری فلفل نظامی، و کاربرد دوم، در صنایع کشتی‌سازی؛ این فلفل را با رنگ مورد نظر مخلوط می‌کنند، تا از رشد برخی سخت‌پوستان دریایی در ته قایق‌ها جلوگیری کنند. اما اگر واقعا تمایل داشته باشید احتمالا می‌توانید کمی از آن را داخل غذا بریزید.

 

۱۰- بوت جولوکیای شکلاتی (Bhut Jolokia Chocolate) (SHU 800000 - 1001304)

بوت جولوکیا (معروف به ناگا جولوکیا) اغلب با نام آمریکایی شده‌اش شناخته می‌شود؛ Ghost Pepper (فلفل شبح). نوع شکلاتیِ این فلفل، چیزی است که به ندرت یافت می‌شود؛ چون حاصل تغییر ماهیتِ طبیعیِ یک نمونه فلفل قرمز استاندارد است. این اسم، نه فقط به خاطر رنگ سیر و قوی‌اش به آن داده شده، بلکه عطر و طعم شیرین آن هم در این اسم‌گذاری دخیل بوده است. گولِ کلمه شیرین را نخورید، چرا که این فلفل، درست به اندازه خویشاوند قرمزش (ناگا موریچ) تند است و شاخص تندی آن، از یک میلیون SHU بالاتر است.Ghost Pepper بومیِ هندوستان است، و باعث و بانی اصلیِ تهیه اکثر ادویه‌های کاری و چاشنی‌هایی است که مغز را می‌سوزانند و زبان را آتش می‌زنند. علاوه بر این، برای ساخت سلاح‌های نظامی هم به کار می‌رود و یا برای متوقف کردن و نگه داشتن فیل‌هایی که رم کرده‌اند، روی حصارها مالیده می‌شود.

 

۹- بوت جولوکیا (Bhut Jolokia) (معروف به Ghost Pepper یا فلفل شبح) (SHU 800000 - 1001304)

بوت جولوکیا، یا فلفل شبح، نوع اصلیِ این فلفل است، که مولد بوت جولوکیای شکلاتی است و از آن تندتر و میزان طعم شیرینیِ آن کمتر است (بوت یعنی روح، شبح و هر مخلوق فراطبیعی). زادگاهش هندوستان است و پیدا کردن انواع استاندارد و قرمزِ آن خیلی راحت‌تر از انواع شکلاتیِ است و در واقع، ماده اصلی چاشنی‌های غذای تند در رستوران‌ها است، و خوراکِ ساختن ویدئوهای احمقانه در یوتیوب. یک حقیقت جالب: این فلفل یک نمونه پیوندیِ میان رده‌ای است؛ چیزی بین انواع و اقسام فلفل‌های هابانِرو و انواع فلفل‌های تاباسکو.

 

۸- چیلیِ ۷ کاسه ( Seven Pot Chili) (بیش از 1 میلیون SHU)

چیلیِ 7 کاسه، اسم خود را از یک مثل معروف گرفته است؛ مثلی که می‌گوید این فلفل، می‌تواند ادویه و تندیِ لازم برای ۷ کاسه (قابلمه)، خوراک را فراهم کند و البته که میزان تندیِ آن بیش از یک میلیون SHU است، بنابراین به نظر می‌رسد که باید این ادعا را باور کنیم. لابد اگر بدانید که این شیطان کوچک، باز هم متعلق به ترینیداد است، تعجب نمی‌کنید؛ جایی که انواع فلفل‌های شیطانی مثل علف هرز رشد می‌کنند و می‌توانید این فلفل را هم مثل سایر نمونه‌های هابانِروها در غذاهای این منطقه پیدا کنید؛ غذاهایی مثل انواع خوراک‌های گوشتی، سس‌های تند و مرینیت‌ها. این نوع چیلی، که گاهی به جای 7 Pot به شکل 7 Pod هم نامیده می‌شود، ظاهری پر از زائده‌های ریز شبیه جوش دارد و بافتی که مخصوص فلفل‌هاست (ظاهری که آدم با دیدن آن احساس می‌کند این فلفل‌ها، از درون، در حال جوشیدن هستند).

 

۷- گیبرالتار (Gibraltar) (معروف به ناگای اسپانیایی) (SHU ۱۰۸۶۸۴۴)

ناگای اسپانیایی، مسلما بومیِ اسپانیا است، اما در واقع، در انگلستان، توسعه و بهبود یافته است. این فلفل هم درست مثل چیلی ۷ کاسه، به شکل دیوانه‌واری تند است و پوست آن پر از حباب و چروک است، اثری که احتمالا با توجه به شرایط منحصر به فرد رشد و نگهداریِ آن، زیادی اغراق‌آمیز به نظر می‌رسد: این گیاه، باید در فضای داخلی و در تونل‌هایی که با پلاستیک محصور شده‌اند، نگهداری شود. ضمنا برای اینکه فلفل‌ها، به نهایت تندی برسند، دمای محیط هم باید شدیدا بالا باشد. از آنجایی که این فلفل‌ها به شکل وسیعی توسط انسان تولید می‌شوند، سابقه سنتی چندانی برای استفاده از آنها در غذاهای مختلف وجود ندارد، اما اگر بخواهید یک کاریِ حسابی درست کنید، می‌توانید این فلفل را در غرب اروپا پیدا کنید و احتمالا بعد از خوردن این کاری، هرگز چیزی مثل این را در زندگی‌تان امتحان نخواهید کرد.

 

۶- چیلیِ اینفینیتی (Infinity Chili) (SHU ۱۱۷۶۱۸۲)

اکثر فلفل‌های باقی‌مانده در این فهرست، توسط فنون مهندسی و به دست بشر تولید شده‌اند. شاید وقتی که برای اولین بار، تندترین فلفل دنیا را شناختیم، تنها کاری که از آنجا به بعد می‌توانستیم انجام بدهیم همین بود که خودمان آنها را تندتر کنیم. چیلیِ اینفینیتی، توسط یک پرورش دهنده به نام نیک وودز در انگلستان پرورش داده شده، اما فقط دو هفته رکورد جهانی را در اختیار داشت، چون سریعا توسط متقاضی بعدی، یعنی ناگای افعی، کنار زده شد. مثل دو نمونه قبلی، این فلفل هم قرمز، چروکیده و کمی خشک است و اصلا ظاهر ترسناکی دارد- شما هم بعد از خوردن آن به همان شکل در خواهید آمد.

 

۵- ناگای افعی (Naga Viper) (SHU ۱۳۸۲۱۱۸)

طبیعت، هرگز نمی‌خواسته که این فلفل وجود داشته باشد. بسیار عجیب و غریب است و در شاخه خودش، کمی نامقدس به شمار می‌رود، چرا که گیاهِ آن در واقع نمی‌تواند تولید مثل داشته باشد، درست مثل والدینِ خودش. خب این موضوع به این دلیل نیست که واقعا موضوعی شیطانی در بین است و این گیاه موجودی شرور یا خبیث است، نه. علت اصلی این است که این نوع فلفل، یک پیوند ناپایدار سه طرفه، بین ناگا موریچ، بوت جولوکیا و عقرب ترینیداد است که به شکل طبیعی نمی‌تواند ژن‌های حاصل از این سه نژاد را ترکیب کرده و به بذر جدید تبدیل کند. اگر می خواهید آن را بکارید و پرورش بدهید، باید بذر مورد نیازتان را از خالق انسانی‌اش، یعنی جرالد فولر بگیرید (ناگفته نماند که لیست انتظار دریافت بذر، بیش از چندهزار نفر عضو دارد).

 

4- داگلای 7 کاسه (7 Pod Douglah) (معروف به 7 کاسه شکلاتی) (SHU 923000 - 1853396)

داگلا، خواهر وسطیِ چیلی ۷ کاسه (که گاهی با عنوان ۷ کاسه شکلاتی هم نامیده می‌شود)، با پوست قهوه‌ای تیره، یا حتی بنفش رنگش شناخته می‌شود. این فلفل، تا رسیدن به ۲ میلیون SHU، تنها چند قدمِ سوزاننده و دردناک فاصله دارد و به همین خاطر، چشیدن عطر و طعم آن، آخرین چیزی است که یک نفر می‌تواند حتی به آن فکر کند، چون عاقبتی جز نقش زمین شدن و اشک ریختن در انتظارش نخواهد بود. داگلا به حدی تند است که اگر فقط می‌خواهید به مقداری از آن دست بزنید، باید حتما دستکش و عینک ایمنی داشته باشید. یک نکته دیگر اینکه، خیلی‌ها معتقدند داگلا، یکی از خوش طعم‌ترین فلفل‌های دنیاست، با طعمی سراسر میوه‌ای که با هیچ کدام از نمونه‌های هم رده خودش قابل مقایسه نیست. از ترینیداد؛ سرزمین فلفل‌های وحشی آمده و در بسیاری از غذاهای مشابه منطقه کارائیب پیدا می‌شود.

 

3- عقرب ترینیدادِ بوچ تی (Trinidad Scorpion Butch T) (SHU ۱۴۶۳۷۰۰)

این زیرشاخه عقرب ترینیداد، مایه مباهات  و لذت بوچ تیلور، صاحب کمپانی Zydeco Hot Sauce در می‌سی‌سی‌پی است. این فلفل کوچک قرمز و شوم، در انتهایش چیزی شبیه به همان شاخصه عقرب ترینیداد، یعنی نیش دارد. عقرب بوچ تی، بسیار تند است و موقع آشپزی و استفاده از آن، باید از ابزار ایمنی لازم استفاده کنید (این ابزار، شامل ماسک، دستکش و لباس ایمنی کامل بدن است) و بسیاری از آشپزها می‌گویند که تا دو روز بعد از پخت و پز با این فلفل، دست‌هایشان بی حس بوده‌ است.

 

۲- عقربِ مُروگای ترینیداد (Trinidad Moruga Scorpion) (SHU ۲۰۰۹۲۳۱)

عقرب مُروگا، اولین فلفلی است، که از مرز ۲ میلیون SHU عبور و این رکورد را چندین سال به نام نوع خودش حفظ کرده و درست حدس زدید، از ترینیداد آمده‌ است. هر دانه فلفل، به اندازه یک توپ گلف است و به اندازه ۲۵ میلی‌لیتر از اسپریِ فلفل پلیس، کاپسایسین دارد. این فلفل، تندترین فلفلی است که به شکل طبیعی می‌روید و تاکنون توسط انسان شناخته شده‌ است. اما مانند داگلا، به شدت مزه میوه‌ای دارد و بسیار پر عطر و بو است. طرفدارانِ آن توصیه می‌کنند که برای تجربه کردن انفجاری از عطر و طعم، تنها باید مقدار کمی از آن را به غذا اضافه کرد، چرا که با مصرف همین مقدار از چیزی به این تندی هم، اندورفین زیادی به بدن هجوم می‌آورد.

 

۱- کارولینا ریپر (Carolina Reaper) (SHU ۱۵۶۹۳۸۳ - ۲۲۰۰۰۰۰)

خب... رسیدیم به شماره یک. امپراتورِ کبیرِ فلفل‌های تند. کارولینا ریپر، تاجِ تندترین فلفل تاریخ دنیا را در نوامبر سال ۲۰۱۳ و با کنار زدن رقم نجومی و ۲ میلیونیِ عقربِ مُروگا، بر سر گذاشت و به اندازه ۲۰۰۰۰۰ واحد هم از آن جلو زد. این فلفل، با آن قیافه واقعا ترسناک و زننده،‌ بافتی خشک و چروک و دُمی که شبیه دم عقرب‌های سنگین وزن ترینیدادی است (که در این مورد به نام تیغِ ریپر نامیده می‌شود)، نسبت به عقربِ مُروگا، فقط ویژگی طبیعی بودن را کم دارد. ریپر، در کارولینای جنوبی، توسط اِ‌د کِری صاحب کمپانی PuckerButt Pepper و از طریق ترکیب یک فلفل کارائیبی تند استثنائی از جزیره سنت وینسنت، با یک فلفل از پاکستان، مهندسی و تولید شده‌ است. اگر جراتش را دارید، تمام محصولاتی که بر پایه ریپر تولید شده‌اند، در وبسایت کمپانی، در دسترس و قابل خرید هستند. اما باید گفت که واقعا باید از ریپر ترسید.

آیا شما هم عاشق غذاها و چاشنی‌های تند هستید؟ حاضرید یکی از این فلفل‌ها را امتحان کنید؟

منبع: matadornetwork.com